Η καλοκαιρινή πυρπόληση του δασικού μας πλούτου με τις τραγικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής πρέπει να μας αφυπνίσει και να μας κινητοποιήσει. Δεν αρκούν η θλίψη, ο θυμός, οι καταγγελίες για εμπρηστές και ποικιλώνυμα συμφέροντα. Απαιτείται δράση που θα βάζει φραγμούς σε αμαρτίες του παρελθόντος, θα ακυρώνει καταπατήσεις, αποχαρακτηρισμούς δασών και χρήσεις γης, που συρρικνώνουν συνεχώς το πράσινο. Ήρθε η ώρα να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας. Πάνω στα αποκαΐδια πρέπει να γεννηθεί μια νέα ελπίδα. Αυτή είναι η νέα διακύβευση για την πόλη. Η προστασία-αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και η επιστροφή, χωρίς χρέωση, των δασών στην τοπική κοινωνία.
Τα Μελίσσια, ευτυχώς ακόμα, διαθέτουν ένα πανέμορφο δασικό σύμπλεγμα, το οποίο δυστυχώς εξακολουθεί να αποτελεί ελκυστικό αναπτυξιακό πακέτο, με τα σχέδια αξιοποίησης, ακόμα και από δημόσιους φορείς, να ελλοχεύουν. Το δάσος Παπαδημητρίου υπήρξε η κορωνίδα της αντίστασής μας. Κατορθώσαμε να το σώσουμε από την πλήρη τσιμεντοποίησή του, παρά τις διαφορετικές αφετηρίες και προσεγγίσεις.
Σήμερα επιβάλλεται να ανασυνταχθούν οι δυνάμεις -και μάλιστα άμεσα- προς δύο κατευθύνσεις. Πρώτον, να διαφυλαχτούν και τα εναπομείναντα δάση (ΝΙΕΘ, Τσαγκάρη, Εξοχές Χωροφυλακής) και, δεύτερον, να διεκδικήσουμε την απόδοσή τους στην τοπική κοινωνία με πρώτο στη λίστα το δάσος Παπαδημητρίου. Και μάλιστα, δίχως οι δημότες-πολίτες να καταβάλουν ένα ευρώ για την απαλλοτρίωσή τους. Το κόστος πρέπει να βαρύνει την ίδια την κεντρική εξουσία. Είναι δική της υποχρέωση να αποκαταστήσει το φυσικό περιβάλλον, που διαχρονικά εγκατέλειψε με τις τυφλές πολιτικές της.
Αυτό πρέπει α είναι και το πλαίσιο, εντός του οποίου οι δημοτικοί μας άρχοντες οφείλουν να κινηθούν. Με συμφωνημένο σχέδιο, με ενιαίους βηματισμούς. Τόσο ο δήμαρχος όσο και οι επικεφαλής όλων των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, με τις δημόσιες τοποθετήσεις τους, εντός και εκτός Δημοτικού Συμβουλίου, πριν και μετά τις δημοτικές εκλογές, έχουν αναδείξει με σαφήνεια αυτή την προοπτική. Απομένει οι εξαγγελίες να γίνουν πράξη και τα λόγια να γίνουν ενιαία δράση, με κινητοποίηση της κοινωνίας, εντός και εκτός των τειχών. Δεν χρειάζεται να χαθεί άλλος χρόνος. Είναι η ώρα να διεκδικήσουμε αποκατάσταση του φυσικού μας περιβάλλοντος.
Ως υστερόγραφο, σημειώνουμε τη δήλωση-δέσμευση του Μανώλη Γραφάκου στην «Α», αμέσως μετά την υπογραφή του προεδρικού διατάγματος για το Παπαδημητρίου: «Το δάσος είναι δικό μας. Δεν θα δώσουμε ούτε ένα ευρώ από το ταμείο του Δήμου. Θα διεκδικήσουμε την ανάληψη του κόστους από την Πολιτεία».
