Τίποτε δεν έγινε όπως θα έπρεπε ή τουλάχιστον όπως είχε σχεδιαστεί στα χαρτιά. Τα σχέδια αντιμετώπισης πυρκαγιών στην Αττική (σχεδόν τριάντα), που είχε επεξεργαστεί η Πυροσβεστική, έμειναν στην πράξη ανεφάρμοστα. Τα πραγματικά περιστατικά ανέδειξαν όχι μόνο την ανυπαρξία της πρόληψης και την έλλειψη του συντονισμού, αλλά «τρύπες» στο σύστημα δασοπυρόσβεσης και σωρεία λαθών στις επιχειρήσεις κατάσβεσης.
Από τις αρχές του χρόνου η Πυροσβεστική γνώριζε τον μεγάλο κίνδυνο που διέτρεχε το Πεντελικό. Μάλιστα είχε προβλέψει και το σημείο όπου πιθανόν θα εκδηλωνόταν πυρκαγιά: Περιοχή Νταμάρι Μαλτέζου στον Κοκκιναρά, έγραφε το «Σχέδιο 15» που είχε συνταχτεί. Υπήρχε, δηλαδή, σχετική ακρίβεια στην πρόβλεψη της έναρξης και της εξέλιξης της πυρκαγιάς της 16ης Αυγούστου. Και όμως, η καθυστέρηση επέμβασης ήταν μοιραία με αποτέλεσμα να καούν περισσότερα από 8.000 στρέμματα πευκοδάσους στην περιοχή της Νέας Πεντέλης, Μελισσίων και Κηφισιάς.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην Πάρνηθα. Εκεί καταγραφόταν στο «σχέδιο 20» η επικινδυνότητα λόγω ανυπαρξίας αντιπυρικών ζωνών. Εντούτοις δεν δημιουργήθηκε καμία αντιπυρική ζώνη, δεν διανοίχτηκε οποιοσδήποτε δασικός δρόμος και ο Εθνικός Δρυμός αφέθηκε στην τύχη του… Το τραγικότερο είναι ότι από αλλού περίμεναν να έρθει η φωτιά και τελικά από αλλού τους ήρθε (Δερβενοχώρια).
