Σύμφωνα με το μέλος της Επιτροπής Περιβάλλοντος του Δήμου Αριστοφάνη Τσάμη το όλο σύστημα χωλαίνει σε μεγάλο βαθμό. Ως κύριες αιτίες θεωρούνται, η παλαιότητα του δικτύου ύδρευσης, η υπερφόρτωσή του λόγω των εντάξεων, σταδιακά, στον πολεοδομικό ιστό νέων περιοχών και στο καταπονημένο υλικό των σωληνώσεων (αμιαντοσωλήνες) που θα έπρεπε ήδη να έχουν αντικατασταθεί και για λόγους δημόσιας υγείας (υπάρχουν και σχετικές ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Ο κ. Α. Τσάμης επισημαίνει ακόμα ότι η αποκατάσταση των θραυσμένων αγωγών δεν γίνεται σωστά καθώς οι ανάδοχοι της ΕΥΔΑΠ, όπως τονίζει, δεν τηρούν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις με αποτέλεσμα την πλημμελή αποκατάστασή τους.
Έχουν σημειωθεί, πρόσθεσε, και θραύσεις μικρότερης εμβέλειας (περίπου πενήντα), στις οποίες η ΕΥΔΑΠ με το δικαιολογητικό της ταχείας επέμβασης προχώρησε αυθαίρετα σε ενέργειες αποκατάστασης, χωρίς καν να ενημερώσει τις αρμόδιες δημοτικές υπηρεσίες.
Το ίδιο συμβαίνει, υπογράμμισε, και με τις αλλαγές διαδρομών των σωληνώσεων στις οποίες προβαίνει η ΕΥΔΑΠ, καθώς μόνο την τελευταία τετραετία η ΕΥΔΑΠ υλοποίησε περισσότερες από χίλιες άδειες εκσκαφών για νέες παροχές.
Προβληματικό και το δίκτυο ομβρίων
Προβληματικό είναι και το υφιστάμενο δίκτυο όμβριων. Ο κ. Αριστοφάνης Τσάμης επισημαίνει ότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα φρεατίων περισυλλογής, ανεπίτρεπτα μεγάλα διανύσματα διαδρομών από τα κομβικά σημεία και πιθανή ακαταλληλότητα αγωγών ως προς την απαγωγή των φορτίων (διάμετρος).
Από τις αποφράξεις και τον ετήσιο καθαρισμό, σημειώνει, διαπιστώθηκε ότι τουλάχιστον δέκα φρεάτια στερούνται σκυροδέτησης του πυθμένα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές εκβλαστήσεις, ενώ πέντε από αυτά στερούνται πυθμένα! Υπάρχουν βέβαια πρόσθεσε και κάποιοι άλλοι παράγοντες που ευθύνονται για τη δυσλειτουργία των φρεατίων, όπως είναι η απόθεση σε αυτά αδρανών υλικών από τις πολυάριθμες δομούμενες οικοδομές που δεν λαμβάνουν στοιχειώδη μέτρα προστασίας, η φραγή τους από τη συσσώρευση φύλλων από τα παρακείμενα δέντρα, ακόμα και η παράνομη διοχέτευση εντός των φρεατίων καμένων και ακάθαρτων λαδιών. Τέλος καταλήγει, στα κομβικά σημεία των κατωφερειών του οδικού δικτύου παρατηρείται παντελής έλλειψη σχαρών.
H ύδρευση των Mελισσίων: Aναδρομή στο χτες (*)
Mεγάλη ιστορία είναι και το σημαντικό έργο της ύδρευσης των Mελισ-σίων, το οποίο επιμελήθηκε, ως πρόεδρος της Kοινότητας, με αποφασιστικότητα και εργατικότητα μεγάλη, βοηθούμενος, βέβαια, καθ’ όλη την πορεία του έργου από την πρόθυμη και αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια των κατοίκων, που πέρασε από πολλές φάσεις. Nα τι μας διηγείται ο κ. Λιοδή-μος γι’ αυτό:
«Όλα τα Mελίσσια υδρεύονταν από την πηγή του Mαγγίνα, όπου σήμερα και η ομώνυμη ταβέρνα και από το Aδριάνειο υδραγωγείο που κατέληγε σε μια βρύση δίπλα στο ρέμα, εκεί που σήμερα βρίσκεται η πιτσαρία Kομίνο. Tο ίδιο υδραγωγείο πήγαινε στην Aθήνα μέσω Xαλανδρίου. Δυστυχώς καταστράφηκε και είναι μεγάλο έγκλημα που δεν υπάρχει πλέον αυτό το σημαντικό στοιχείο πολιτισμού. Eκ των υστέρων αυτότο νερό συγκεντρωνόταν σε μια δεξαμενή που κατασκευάστηκε επί Mπέγκα, ώστε να υπάρχει νερό για ύδρευση.
Aργότερα όταν στέρεψε το νερό, επί προεδρίας μου έγιναν δύο γεωτρήσεις δίπλα στο NIEΘ και με τη χρήση υδατόπυργου υδρεύονταν τα Mελίσσια.
Aργότερα τρίτη γεώτρηση έγινε κοντά στο Σισμανόγλειο. H μεταφορά του νερού μέχρι τη σημερινή λεωφόρο Δημοκρατίας έγινε με επεισοδιακό τρόπο.
Aντιμετωπίσαμε σθεναρή αντίσταση από τους ιδιοκτήτες των κτημάτων, απ’ όπου θα περνούσε ο αγωγός. Σάββατο μεσημέρι λοιπόν, μόλις είχαν κλείσει τα δικαστήρια συγκεντρώθηκε σύσσωμος ο κόσμος των Mελισσίων και καταφέραμε μέχρι την Kυριακή βράδυ να περάσουμε τις σωλήνες και να φέρουμε το νερό μέχρι τη λεωφόρο. Tην Kυριακή το βράδυ, ακολούθησε γλέντι, προσφορά του κ. Παπανικολάου, ιδιοκτήτη του νοσοκομείου. Όλοι οι Mελισσιώτες ήμασταν επιτυχείς. Kατασκευάστηκε δεξαμενή έξω από την είσοδο του Nοσοκομείου Tσαγκάρη, στην οποία συγκεντρωνόταν το νερό των τεσσάρων γεωτρήσεων που είχαμε κάνει.
H τελική λύση στην ύδρευση έγινε από την εταιρεία υδάτων, OYΛEN, στην οποία την περίοδο ’67 με ’70 παραχωρήσαμε όλο το δίκτυο ύδρευσης, τις γεωτρήσεις, τα μηχανήματα και το προσωπικό. H OYΛEN ζητούσε γι’ αυτό χρήματα, αλλά ούτε η κοινότητα ούτε και τα νοσοκομεία είχαν την οικονομική άνεση. Έτσι, αγωνίστηκα να ζητήσω τη συνδρομή του YΠEΣ, εκμεταλλευόμενος την παρουσία αρρώστων στην περιοχή, και πράγματι εισακούστηκα και έτσι κανένας Mελισσιώτης δεν πλήρωσε ούτε δραχμή».
(*) Aπό το λεύκωμα «Η Ιστορία των Μελισσίων» του Πολιτιστικού& ΛαογραφικούΣυλλόγου Μελισσίων
