Το σχέδιο νόμου για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις της Αττικής υπερψηφίστηκε τελικά την Τρίτη 26 Ιανουαρίου. Πλέον, αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον, σε ό,τι αφορά την περιοχή της Πεντέλης, η δημοσιοποίηση του ΦΕΚ που θα ορίζει ποιες περιοχές κρίνονται αναδασωτέες, μετά την καταστροφική πυρκαγιά του Αυγούστου του 2009.
Εν αναμονή αυτών των εξελίξεων, η ΑΜΑΡΥΣΙΑ απευθύνθηκε στον πρόεδρο του Συνδέσμου Προστασίας & Ανάπλασης Πεντελικού (ΣΠΑΠ) και δήμαρχο Πεντέλης Δημήτρη Στεργίου-Καψάλη, σε μια προσπάθεια να διερευνήσει αν και κατά πόσο το νέο νομοθέτημα απαντά στα χρόνια προβλήματα της πολύπαθης νοτιοανατολικής Αττικής. Σημειώνουμε ότι ο κ. Στεργίου-Καψάλης έχει καταθέσει, ως εκπρόσωπος της ΤΕΔΚΝΑ, στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής, τις θέσεις του για το εν λόγω νομοθέτημα.
«Χρειαζόμαστε νομοσχέδια παραγωγικά»
Στο πρώτο ερώτημα λοιπόν που του θέσαμε, αν η νομοθετική προσπάθεια είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, ο κ. Δ. Στεργίου-Καψάλης απαντά καταφατικά, υπογραμμίζοντας όμως ότι εμφανίζει δύο σημαντικά μειονεκτήματα:
«Είναι ένα νομοσχέδιο που χρειάζεται και θα καλύψει ένα κενό που υπάρχει. Το πρόβλημα είναι ότι κινείται στην κατεύθυνση του κράτους αστυνόμευσης και ελέγχου. Και ναι μεν είναι και αυτή αποστολή του κράτους, από την άλλη όμως αναρωτιέμαι αν το Πεντελικό χρειάζεται ελεγκτικά ή παραγωγικά νομοσχέδια».
Ο πρόεδρος του ΣΠΑΠ εξηγεί ότι, από την πλευρά της κεντρικής εξουσίας κανένας δεν ασχολείται με την παραγωγική δουλειά που απαιτούν οι καμένες περιοχές. «Τη φετινή φυτευτική περίοδο τη χάσαμε. Στην πραγματικότητα γίνονται μόνο μεμονωμένες αυτοδιοικητικές προσπάθειες από τον ΣΠΑΠ κι από άλλους δήμους, που στηρίζονται από τα ιδιωτικά ΜΜΕ και τους πολίτες και όχι από το κράτος», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα του νομοθετήματος που επισημαίνει ο κ. Στεργίου-Καψάλης είναι ότι προσπαθεί να αποδώσει δίκιο το οποίο όμως εδράζεται σε αδικία. Στην αδικία που, όπως τονίζει, επί σειρά ετών επιτρέπει και νομιμοποιεί το κράτος. Και εξηγεί:
«Στην περιοχή μας το κράτος έχει λειτουργήσει επί τουλάχιστον 50 χρόνια στο… γκρι. Επέτρεψε, για παράδειγμα, να μείνουν κεντρικές πλατείες εκτός σχεδίου, ενώ έχει εντάξει λυκορέματα και βουνοπλαγιές, ακραιφνώς δασικές εκτάσεις. Εξέδωσε άδειες οικοδομής και σήμερα έρχεται και κρίνει τις περιοχές αναδασωτέες και τα οικοδομήματα αυθαίρετα εκ των υστέρων».
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα προς επίρρωση των λεγομένων του ο πρόεδρος του ΣΠΑΠ αναφέρει ότι, στα χρόνια που εκκρεμεί η έκδοση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου οι κάτοικοι της κεντρικής πλατείας της Πεντέλης πήραν άδεια και έχτισαν. Τα σπίτια τους όμως κάηκαν το ’98 και όσοι προσπάθησαν να τα επισκευάσουν… σέρνονται σήμερα στα δικαστήρια με την κατηγορία του κακουργήματος, αφού οι συγκεκριμένες περιοχές κρίθηκαν αναδασωτέες.
«Δεν μπορούμε να νομοθετούμε αστυνομοκεντρικά κι όχι ανθρωποκεντρικά. Είναι κατά την άποψή μου αδιανόητο να νομοθετούμε χωρίς προηγουμένως να έχουμε εξασφαλίσει την αποκατάσταση δικαίου στην περιοχή και να αφήνουμε μια κατάσταση μόνιμης παρανομίας να διαιωνίζεται».
Η πρώτη στόχευση του νόμου κατά τον πρόεδρο του ΣΠΑΠ θα έπρεπε να είναι η δημιουργία πλαισίου στο «αλαλούμ», όπως το χαρακτηρίζει, που επικρατεί στη βόρεια και βορειοανατολική Αττική, με στόχο να αποκατασταθεί στη συνείδηση του πολίτη το κράτος δικαίου. Και αυτό δεν πρόκειται να γίνει, όπως σημειώνει ο δήμαρχος Πεντέλης, αν αφεθούν οι οικοπεδικοί οικοδομικοί συνεταιρισμοί να δρουν ανενόχλητοι.
«Οι οικοπεδικοί οικοδομικοί συνεταιρισμοί λεηλάτησαν το πεντελικό βουνό. Πήραν ακραιφνώς δασικές εκτάσεις. Τα κατάφεραν γιατί είχαν μέλη που είχαν χτίσει καλή διαπλοκή με την εξουσία. Έτσι τεράστιες εκτάσεις απαλλάχτηκαν από τον δασικό χαρακτήρα τους και βρέθηκαν εντός σχεδίου και στρέμματα, αγορασμένα αντί πινακίου φακής, βρέθηκαν να πουλιούνται με εκατομμύρια», περιγράφει ο πρόεδρος του ΣΠΑΠ.
Πρόκειται για μια κατάσταση που, λίγο έως πολύ, γνωρίζουμε όλοι. Το ερώτημα είναι τι μπορεί να γίνει από δω και πέρα. Ο κ. Στεργίου-Καψάλης παραδέχεται ότι η κατάσταση με αυτούς τους οικισμούς που έχουν δημιουργηθεί σαφώς δεν είναι αναστρέψιμη. Προκρίνει δε σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση, να στηριχθεί με κάθε μέσο ο αγώνας να διατηρήσουν οι περιοχές αυτές ό,τι είναι δυνατό από την ορεινή δασική φυσιογνωμία του Πεντελικού.
