Ταξίδι στον χρόνο, τον τόπο και τους ανθρώπους του υπόσχεται η έκθεση φωτογραφίας που θα πραγματοποιηθεί από τις 10 έως τις 20 Σεπτεμβρίου στο Πνευματικό Κέντρο της Νέας Πεντέλης, με παλιές φωτογραφίες.
Ρεπορτάζ: Κατερίνα Καρύγιαννη
Φωτογραφίες που συνέλεξε με κόπο και μεράκι ο μαθηματικός Παναγιώτης Κ. Βαλλίνας και δικές του, στις οποίες αποτύπωσε στιγμιότυπα της Νέας Πεντέλης του σήμερα.
Τα εκθέματα, στην ουσία μικρά σπαράγματα ιστορίας, αποκαλύπτουν στον επισκέπτη «διαδρομές» της πόλης και των κατοίκων της, από το 1935 έως σήμερα, με τον ευσύνοπτο τρόπο που μόνο ο φωτογραφικός φακός μπορεί να το κάνει. Μια εικόνα χίλιες λέξεις.
Πρόσφυγες και φυματικοί, οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης ζούσαν αρχικά σε σκηνές μέσα σε οικόπεδα που νοίκιαζαν από τη Μονή Πεντέλης. Οι παράγκες και τα σπίτια ακολούθησαν και μετά τα εγκαίνια της Kοινότητας Νέας Πεντέλης, το 1948. Οι Κυκλαδίτες λατόμοι που έφτασαν στην πόλη, τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, για να δουλέψουν στα νταμάρια της περιοχής, «μετάγγισαν» στην πόλη τη δική τους κουλτούρα. Οι Αθηναίοι θα ανακάλυπταν τη Νέα Πεντέλη πολύ αργότερα.
Όπως μας εξηγεί ο κ. Βαλλίνας, η έκθεση του πολύτιμου φωτογραφικού υλικού έχει γίνει με τη λογική των θεματικών ενοτήτων: Τα πρώτα σπίτια, οι γέφυρες και οι πηγές, η «μαγεμένη» λίμνη Θάλωσσι, οι γιορτές, τα πανηγύρια, το εμπόριο, οι τέχνες, οι λατόμοι, τα οικογενειακά γλέντια, ο αθλητισμός, η νεολαία, η μόδα…
«Ιστορικός δεν είμαι», τονίζει, «έχω διασταυρώσει όμως, από τρεις και τέσσερις πηγές, τα πρόσωπα σε κάποιες από τις φωτογραφίες και τη χρονολογία τους. Δεν είναι εύκολη διαδικασία. Αν αποφασίσει, πάντως, ένας ιστορικός να γράψει την ιστορία της πόλης, θα βρει χρήσιμο υλικό για το έργο του».
Ο ίδιος βλέπει τη συλλογή αυτή των φωτογραφιών σαν μια ανιδιοτελή προσφορά στο σύνολο, η οποία άλλο στόχο δεν έχει από το να ενισχύσει τη συνοχή του, να περιορίσει τον κατακερματισμό της νεοπεντελιώτικης κοινωνίας.
«Στα χρόνια που πέρασαν από τη δημιουργία της πόλης, οι διάφοροι τοπικοί άρχοντες επωφελήθηκαν από αυτόν τον κατακερματισμό της κοινωνίας. Τους βόλευε που ο κόσμος ήταν μοιρασμένος σε παλιούς και νέους κατοίκους, στους Κυκλαδίτες και τους άλλους, σε μπασκετικούς και ποδοσφαιρόφιλους. Λες και δεν βιώνουμε όλοι μαζί. Λες και δεν αντιμετωπίζουμε όλοι τα ίδια προβλήματα. Λες και δεν μπορούμε να έχουμε τις ίδιες απολαύσεις», σημειώνει ο κ. Βαλλίνας.
