Της Κατερίνας Φραγκουλάκη
Στον ιδιαίτερο χώρο H.ug, ( Human Underground), η παράσταση: «ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ», της οποίας το κείμενο, τη σκηνοθεσία αλλά και τη μουσική υπογράφει ο Γιώρκος Ονησιφόρου, αφήνει ανεξίτηλο το σημάδι της στις θεατρικές σκηνές των Αθηνών.
Δυο ηθοποιοί επί σκηνής κι ένα ηλεκτρικό μπάσο, ταξιδεύουν το κοινό σε μια ιστορία ιδιαίτερη… Σε ένα ταξίδι από την ψυχή για την ψυχή, γεμίζοντας το βλέμμα μας με όμορφες και ουσιαστικές εικόνες, αλλά και τη σκέψη μας με λόγια που αγγίζουν και την τελευταία ευαίσθητη χορδή μας.
Πως ένας άνθρωπος ξεκινάει το ταξίδι του. Το φευγιό του… Την απόδρασή του από τον εσωτερικό του κόσμο. Αναζητώντας εμπειρίες, επαφή, γνώση, αντάμωση αλλά και -επιτρέψτε μου την περιγραφή- εγκατάλειψη από τον ίδιο του τον εαυτό.
Τι αντικρύζει στο βλέμμα του συνανθρώπου, στο σώμα και στην καρδιά. Στα βαθύτερα συναισθήματα. Στο προσωπικό παρελθόν αλλά και στο κοινό μέλλον,
Τι συνδέει άραγε τις ζωές δυο ανθρώπων; Των ανθρώπων….Τελικά η ζωή είναι τέχνη; Είναι τέχνη το ταξίδι μας στο χθες που με βήματα άλλοτε γοργά και άλλοτε αργά μας κατευθύνει σε μια πορεία, στην πορεία μας.
Ποιοι είμαστε; Και πως οι άλλοι δημιουργούν την εικόνα μας αλλά και τις αποφάσεις μας.
Οι: Έβελυν Ασουάντ και o Γιώρκος Ονησιφόρου, θαρρώ πως καταθέτουν την ψυχή τους επι σκηνής. Η κάθε κίνησή τους, η κάθε λέξη τους, μοιάζει σαν να τραβά το κοινό από το χέρι για να το ταξιδέψει σε μια ιστορία, σε ένα παραμύθι που είναι σχεδόν σίγουρο πως θα βρει στοιχεία της δικής του ζωής….
Άλλωστε σκοτάδι και φως, φως και σκοτάδι βιώνουμε όλοι μας.
Οι δυο πρωταγωνιστές λειτουργούν ως κρίκος πάνω στη σκηνή, χαρίζοντας στο κοινό απλόχερα μια παράσταση, που θα ταξιδέψει τη σκέψη για μέρες.
Η Έβελιν και ο Γιώργος σε 70 λεπτά, μας διδάσκουν τι θα πει καλό και ποιοτικό θέατρο. Τι θα πει θέατρο.
ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ είναι ένα παραμύθι που αφηγούνται μια γυναίκα, ένας άντρας κι ένα ηλεκτρικό μπάσο. Μιλά για ένα παιδί που πάει να βρει τον φόβο. Που διασχίζει τις θάλασσες και φτάνει σε μια μαύρη γη. Που βουτά σ’ ένα πηγάδι και τρέχει στο υπόγειο σιδερένιο δάσος να βρει νερό. Που συναντά το θεριό και παλεύει μαζί του…
Ένα παραμύθι, που όμως με λόγο ευγενικό, φανερώνει αλήθειες.
Οι ηθοποιοί έρχονται αντιμέτωποι με ρόλους δύσκολους. Συναισθηματικά και ψυχικά. Καθώς και σε επίπεδο τεχνικής. Τραγουδούν και κινούνται στη σκηνή. Μας αποκαλύπτουν πως ένας ηθοποιός δεν αρκείται μόνο στον λόγο καθώς απαιτεί, -το τέλειο και ουσιαστικό αποτέλεσμα-, το πάντρεμα πολλών τεχνών.
Οι πρωταγωνιστές μας δωρίζουν απλόχερα μια παράσταση υψηλών προδιαγραφών. Με σκηνικό λιτό, μας αποδεικνύουν πως το ταλέντο αρκεί για να φέρει στο φως μια μοναδική παράσταση.
Από σκηνοθετικής άποψης, η παράσταση ξεχωρίζει, φέρνοντας έναν αέρα ανανέωσης στις θεατρικές σκηνές των Αθηνών.
Τη δική του υπογραφή δωρίζει επί σκηνής και ο Θανάσης Δημακόπουλος, στο ηλεκτρικό μπάσο.
Μια παράσταση που σας προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη.
