Της Κατερίνας Φραγκουλάκη
Στη σκηνή του θεάτρου «ΑΛΚΜΗΝΗ», το έργο: «Το τσίρκο των ψυχών» σε κείμενο και σκηνοθεσία της Ασπασίας Ποντίκα κερδίζει δικαιολογημένα το θερμό μας χειροκρότημα κάνοντάς με πολλές φορές να σιγοψιθυρίσω κατά τη διάρκεια της παράστασης τα λόγια της σπουδαίας Γαλλίδας ηθοποιού, Isabelle Huppert: «Δεν δουλεύεις ένα ρόλο, δουλεύεις τον εαυτό σου».
Η καλλιτέχνις παραδίδοντας στο θεατρόφιλο κοινό ένα κείμενο σπουδαίας καλλιτεχνικής υπεροχής και ποιότητας, ζωντανεύει επί σκηνής- με τρόπο ιδιαίτερο, ξεχωριστό και εμπνευσμένο- στοιχεία και σενάρια ζωής ανθρώπων που αφήνουν δυνατό το στίγμα τους μέσα στο χωροχρόνο της σύγχρονης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας απαιτητικής που κυριαρχεί και εξουσιάζει το χρήμα, η δύναμη, η δόξα, η εξουσία. Η Ασπασία Ποντίκα απελευθερώνει την πένα της παντρεύοντας την με την σκηνοθετική οπτική της, με σκοπό να εξετάσει και να παραδώσει έργο- επιτρέψτε μου την περιγραφή- τροφή για σκέψη. Έχοντας συμμάχους και αρωγούς τους εξαιρετικούς ηθοποιούς θίγει θέματα που τα τελευταία χρόνια έχουν τραυματίσει την κοινωνία μας. Όπως: H παιδοφιλία, η γυναικοκτονία, ο ρατσισμός. Αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μέλη σύγχρονων κοινωνιών (σύγχρονων;) αντιμετωπίζουν τα εξαρτημένα από ουσίες άτομα αλλά και τα άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Με γλώσσα απλή και κατανοητή, η εξαιρετική αυτή δημιουργός μας παραδίδει ένα κείμενο, αληθινό διαμάντι, προκαλώντας τον θαυμασμό μου από τα πρώτα λεπτά.
Επί σκηνής ο Δημήτρης Χαβρές συγκλονίζει με την ερμηνεία του, δημιουργώντας μας δυνατά συναισθήματα, κερδίζοντας δικαιολογημένα το θερμό μας χειροκρότημα. Εκφραστικός και ξεκάθαρος αναμετριέται με δύσκολους ρόλους και κερδίζει τον σκοπό του, χαρίζοντας μας την απόλυτη ερμηνεία.
Αλλά και οι :Χρήστος Ζαν Μπατίστ, Νεφέλη Πιτσή, Ιωάννα Ρούσσου ,Νίκος Τριανταφύλλου, Όλγα Τσαρσιταλίδη και Βένια Σταυροπούλου, καταθέτουν δυνατό το καλλιτεχνικό στίγμα τους, ερμηνεύοντας με τεράστια μαεστρία τους ρόλους τους. Βγαίνουν με τρόπο ιδιαίτερο μέσα από το σώμα τους και τη ψυχή τους για να ενσαρκώσουν έξι αδικημένες και πονεμένες ψυχές. Ταυτίζονται απόλυτα με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μιλώντας στην καρδιά μας. Καλλιτέχνες με εξαιρετικό ταλέντο που μέσα από την καλλιτεχνική τους υπεροχή, μας υπενθυμίζουν πως η εξουσία είναι κατασκεύασμα ανθρώπινο. Αλλά και πως η αγάπη νικάει τους μεγαλύτερους εχθρούς της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως τον φόβο και τη μοναξιά.
Μια παράσταση, δυνατή της οποίας η ιστορία δεν φοβάται να πει την αλήθεια.
Μια παράσταση που σας προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη!
