Tης Κατερίνας Φραγκουλάκη
Στη σκηνή του θεάτρου «Μικρό Γκλορια», η ηθοποιός Κάτια Νεκταρίου σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας καταθέτει ψυχή και ταλέντο στο έργο του Ανδρέα Φλουράκη και σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κατσιφή.
Ο λόγος για την παράσταση «ΤΑΠ ΑΟΥΤ», ένα έργο που το περιεχόμενό του θίγει ζητήματα της κοινωνίας μας αλλά και στέκεται ως καθρέφτης απέναντί μας, μιλώντας με τη σκιά μας, το μυαλό μας, τη ψυχή μας, τα συναισθήματά μας.
Μια ηθοποιός επί σκηνής, η Κάτια Νεκταρίου, θίγει ζητήματα, μέσω του κειμένου, κάνοντάς μας με την ποιοτική και εξαιρετική ερμηνεία της συμπρωταγωνιστές της.
Πως νιώθει άραγε ένας νέος άνθρωπος που καθημερινά αγωνίζεται για να δώσει σάρκα και οστά στα όνειρά του; Για να ζήσει το δικό του ταξίδι, για να βιώσει τη ζωή, τη ζωή του. Πόσο τολμηρός γίνεται άραγε κάποιος όταν δίνει μπουνιά στο κατεστημένο, σε ότι το ταϊζουν καθημερινά με τρόπο επιβλητικό αναζητώντας τη δική του ταυτότητα, τη δική του προσωπικότητα, τη δική του Ιθάκη. Ιθάκη…
Δεν σας κρύβω πως κατά τη διάρκεια της παράστασης αναρωτήθηκα πολλές φορές, μήπως τελικά οι ήρωες βρίσκονται ανάμεσά μας; Και όχι στις σελίδες των παραμυθιών. Μήπως τελικά οι γενναίοι και οι σπουδαίοι έχουν όνομα και είναι αυτοί που καθημερινά ουρλιάζουν μέσα από τον τρόπο ζωής τους για ένα καλύτερο αύριο, για ίσα δικαιώματα σε κοινωνίες που αδικούν. Σε πρόσωπα που ζουν με προσωπεία, με μάσκες. Σε γενιές που δεν αποχωρίζονται τα ταμπού και τις προκαταλήψεις.
Οι νέοι όμως δεν σιωπούν. Οι νέοι επαναστατούν. Αυτό άλλωστε δεν επιβάλλει η φύση τους;
Η κυρία Νεκταρίου με την – επιτρέψτε μου- την περιγραφή ανατριχιαστική ερμηνεία της δίνει απαντήσεις επί σκηνής και αντιδρά σε ό, τι πονάει κάθε νέο που στέκεται στα πόδια του μόνος του χωρίς δεκανίκια. Που ονειρεύεται έναν κόσμο καλύτερο. Που ταπεινώνεται και συνεχίζει να ελπίζει. Που ψάχνει απεγνωσμένα δικαιοσύνη. Που λέει ναι στη ζωή και στο όνειρο. Άλλωστε στο ρινγκ της ζωής όλοι χάνουμε αλλά και όλοι κερδίζουμε. Όλοι πέφτουμε και όλοι σηκωνόμαστε. Αυτό άλλωστε είναι και το ταξίδι μας, ο προορισμός μας.
Με λόγο καθαρό, κίνηση εξαιρετική η Κάτια Νεκταρίου μοιάζει σαν να μας τραβάει από το χέρι και να μας καλεί στη σκηνή. Άλλωστε στο έργο, είμαι σίγουρη, πως όλοι θα βρούμε τον εαυτό μας. Εκφραστική, δυναμική, ανατριχιαστική, κερδίζει δικαιολογημένα το θερμό μας χειροκρότημα.
Το έργο το κυρίου Φλουράκη, συγκλονιστικό. Ο κύριος Φλουράκης, παραδίδει στο κοινό ένα αληθινό διαμάντι. Με γραφή τολμηρή, μιλάει μέσα στην καρδιά μας.
Απο σκηνοθετικής απόψεως, ο κύριος Κατσιφής χαρίζει απλόχερα στο κοινο ένα αποτέλεσμα μοναδικό. Φέρνει συνεχώς την πρωταγωνίστρια πρόσωπο με πρόσωπο με το κοινό και ο μονόλογος μετατρέπεται σε ένα θίασο πολλών ατόμων. Η παράσταση από όλες τις απόψεις κερδίζει το στοίχημα κάνοντας με να την κατατάξω σε μια από τις καλύτερες και πιο δυνατές παραστάσεις της φετινής σεζόν!
Σας την προτείνω ανεπιφύλακτα!
