Προσδοκούμε τα πάντα από τους γιατρούς. Επειδή τους έχουμε ανάγκη, τους σεβόμαστε. Φανταζόμαστε ότι το αίμα, ο εμετός και το πύον δεν τους κάνει να αηδιάσουν, η γεροντική και πρώιμη άνοια δεν τους τρομάζουν, δεν πανικοβάλλονται όταν πρέπει να χώσουν τα χέρια τους μέσα σε γλοιώδη εσωτερικά όργανα ή να αντιμετωπίσουν μολυσμένους ασθενείς με μεταδοτικές ασθένειες.
«Ο Οίκος του Θεού» είναι ένα βιβλίο που θα μας απαλλάξει από τέτοιες ψευδαισθήσεις. Κάνει για την ιατρική εκπαίδευση αυτό που έκανε το «Catch -22» για τη ζωή στο στρατό -την εκθέτει σαν μία φάρσα, ένα συνονθύλευμα γκαφατζήδων που δουλεύουν με σκοτεινούς σκοπούς, υπό τις οδηγίες διεφθαρμένων και ανόητων ανωτέρων.
Έξι φιλόδοξοι ειδικευόμενοι γιατροί ξεκινούν την ειδίκευσή τους στον «Οίκο του Θεού».
Μέρα με τη μέρα, γκάφα με την γκάφα, μέσα από κωμικοτραγικά περιστατικά, εξαντλητικές εφημερίες και κρίσιμες αποφάσεις ζωής και θανάτου, οι νέοι αυτοί γιατροί ανακαλύπτουν όσα δεν τους έμαθε ποτέ κανένα βιβλίο ιατρικής.
Όλοι οι νεαροί ειδικευόμενοι κουβαλούν τα απομεινάρια της αρχικής αφοσίωσής τους σε αυτό το αποκρουστικό λούνα παρκ που λέγεται νοσοκομειακή φροντίδα, και ο πιο κυνικός από αυτούς, ο Χοντρός, είναι ο πιο αποτελεσματικός και ο πιο ειδήμονας.
Για τον κεντρικό ήρωα Ρόι Μπασκ τρία πράγματα λειτουργούν ως παράθυρα που βλέπουν έξω από το κλειστοφοβικό νοσοκομειακό λούνα παρκ στο ηλιόλουστο, χαμένο τοπίο της υγείας: το σεξ, η νοσταλγία για την παιδική ηλικία και το μπάσκετ. Το σεξ είναι το πιο εμφανές, και στα όργια με την Έιντζελ και τη Μόλι αποκτά επικές διαστάσεις και πορνογραφικό ιδεαλισμό.
Οι σεξουαλικές δραστηριότητες ανάμεσα στις νοσοκόμες και στους γιατρούς εμφανίζονται ως αμοιβαία ανακούφιση, ως καταφύγιο, και για τις δυο τάξεις ανθρώπων που φροντίζουν τον ασθενή, καταφύγιο από την αρρώστια και το θάνατο που τους επιβάλλει, από την αηδιαστική, αξιοθρήνητη, απωθητική, μάταιη σάρκα.
Άξια προσοχής σημεία στο συγκλονιστικό αυτό μυθιστόρημα είναι: οι δεκατρείς νόμοι που θέτει ο Χοντρός, το δόγμα περί αθανασίας των τελειωμένων και το δόγμα περί θεραπευτικού μανιμαλισμού, οι κανονισμοί του νοσοκομείου περί «ξεφορτώματος», «γυαλίσματος», «τοίχων» και «σουρωτηριών», η ψυχανάλυση γιατρών που δεν έχουν σώας τας φρένας, όπως η Τζο και ο Ποτς…
Ένα ξεκαρδιστικό μυθιστόρημα. Ένα παγκόσμιο μπεστ σέλερ. Διαβάστε το.
• • •
Ο Σάμιουελ Σεμ , φιλολογικό ψευδώνυμο του Αμερικανού ψυχιάτρου Στίβεν Τζόζεφ Μπέργκμαν, γεννήθηκε το 1944. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου από το 2005 διδάσκει ψυχιατρική. «Ο Οίκος του Θεού» εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1978 και γνώρισε επιτυχία. Άλλα έργα του είναι: «Fine», «Mount Misery» και το «The spirit of the place» που πήρε το Βραβείο National Book Publishers Award.
Κώστας Τραχανάς
