Ο Μάριο Βίττι, από τους σημαντικότερους μελετητές της ελληνικής λογοτεχνίας, που με το έργο του προσέφερε νέα στοιχεία και εμπλούτισε τα εργαλεία της φιλολογικής έρευνας, στο καινούργιο βιβλίο του ρίχνει το δικό του βλέμμα στην πόλη που γεννήθηκε.
Ανασύρει από τη μνήμη τόπους και ανθρώπους και μας ξεναγεί στην πολυπολιτισμική και πνευματική Πόλη.
Οπως σημειώνει ο ίδιος στο εισαγωγικό σημείωμα της έκδοσης «Το πρώτο μέρος αυτών των σελίδων έχει γραφτεί με μεγάλο κέφι, σχεδιάζοντας μια εκδρομή με όλη μου την οικογένεια στα λιμέρια όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στην Πόλη: κάτι σαν οδηγός για τα παιδιά και τα εγγόνια μου, χωρίς καμία φιλοδοξία να κάνω λογοτεχνία.
»Το δεύτερο μέρος έχει γραφτεί μετά το ταξίδι, που έγινε άνοιξη του 2008, και αφορά πρόσωπα, τόπους και λέξεις που μου ήρθαν στο νου με το ταξίδι. Οι σελίδες αυτές επομένως δεν προορίζονταν αρχικά στο σύνηθες κοινό· έτσι, οι αναγνώστες, που είναι γεμάτοι απορίες ήδη όταν ανακαλύπτουν ποια ήταν η όψη των μεγάλων πόλεων της Ιταλίας (να προσθέσουμε και πόλεις της Ελλάδας, όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη), πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δύσκολα θα προσανατολιστούν σε μια Κωνσταντινούπολη με κατοίκους, εκτός βέβαια από τους Τούρκους, και με Λεβαντίνους, Αρμενίους, Εβραίους Σεφαρδίτες, Ρωμηούς, κι ακόμα σε μια πόλη που, αν και δεν γνώρισε τα τραύματα του πολέμου, άλλαξε εντελώς όψη και κοινωνική σύνθεση μετά την προοδευτική απομάκρυνση των μειονοτήτων και τη μαζική εισβολή τουρκικών πληθυσμών από τη Μικρά Ασία.
»Ωστόσο, ελπίζω ότι οι σημερινοί αναγνώστες θα νιώσουν περιέργεια για αυτές τις σημειώσεις, οι οποίες, πρέπει να το προσθέσω, δεν θα έβγαιναν από τον στενό κύκλο της οικογένειας, αν η Πάολα Μαρία Μινούτσι δεν είχε θελήσει να τις συμπεριλάβει σε μια σειρά της Έδρας Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Sapienza της Ρώμης, ακριβώς εκεί όπου άρχισα τις σπουδές μου, το 1946. Κι ακόμα, το κείμενο αυτό δεν θα πήγαινε παραπέρα, φτάνοντας έως τον ΄Ελληνα αναγνώστη, αν ο Πέτρος Μάρκαρης, εν ονόματι της κοινής γενέτειράς μας, δεν το είχε συστήσει στον Σάμη Γαβριηλίδη και δεν είχε δώσει στο βιβλίο το καλό κατευόδιο με μια φιλική παρουσίαση.
»Σε αυτούς μάλλον περισσότερο παρά σε εμένα οφείλεται τώρα το ανά χείρας βιβλίο. Ας είναι καλά όλοι τους!»
Ο διάσημος νεοελληνιστής Μάριο Βίττι (1926), γιος ενός Ιταλού χρηματιστή ο οποίος καταγόταν από τη Γένοβα, με προγόνους από τη Χίο, και μιας Ελληνίδας «για την ακρίβεια “Ρωμηάς”, όπως όλοι οι απόγονοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας», με προγόνους από το Φανάρι, έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην προπολεμική ατμόσφαιρα και στο πολυεθνικό περιβάλλον της Κωνσταντινούπολης, αποτελούμενο από Εβραίους, Αρμένιους, Ρωμηούς και Λεβαντίνους, συμπεριλαμβανομένων και των Τούρκων της Κωνσταντινούπολης.
(Εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ / Συγγραφέας: Mario Vitti / Μετάφραση: Λένα Καλλέργη / Πρόλογος: Πέτρος Μάρκαρης / Σελίδες: 208 / Τιμή: 10,65 ευρώ)
