Ανεργία, ανασφάλεια, φτώχεια, προσφυγιά. Παραίτηση. Συντριβή. Θλίψη. Πόνος. Μίσος. Ξένος. Ρατσισμός. Σύνορα. Συρματοπλέγματα. Φράκτες. Θάνατος.
Στις δύσκολες στιγμές δείχνει η κοινωνία τη συνοχή της, την αλληλεγγύη και τον πολιτισμό της. Μην είμαστε εθελοντές μόνο στις Ολυμπιάδες, αλλά και στους Τιτανικούς. Και μην τα περιμένουμε όλα από τις κεντρικές εξουσίες ούτε κι από τις τοπικές αυτοδιοικήσεις. Η δύναμη της κάθε τοπικής «Αγκαλιάς» θα αποδειχτεί πολύ μεγάλη στα χρόνια που έρχονται…
• • •
Ακόμη και αν δεν διαμορφώνουν τον κόσμο , οι εικόνες διαμορφώνουν ιδέες. Η εικόνα των παιδικών πτωμάτων, που ξεβράζονται στα παράλια της Μικρά Ασίας, ανέδειξε το προσφυγικό ζήτημασε μείζον αξιακό και πολιτικό διακύβευμα. Πρέπει να επινοήσουν οι λαοί νέες μορφές θεσμικής και πολιτιστικής ώσμωσης ανάμεσα στους γηγενείς και τους Άλλους. Τον ξένο πρέπει να τον καλωσορίσουμε. Δεν επιτρέπεται η ξενοφοβία, η αποστροφή από τον άλλο.Η επίθεση στον Άλλο, υποσκάπτει τον εαυτό μας, διότι ο ξένος βρίσκεται μέσα μας: η αναγνώριση και η επιθυμία του Άλλου , σμιλεύει τη δικιά μας ταυτότητα.
Ευτυχώς το ήθος ξαναγύρισε στις αντιστάσεις του ελληνικού λαού: στην πολύμορφη αλληλεγγύη στους φτωχούς και κατατρεγμένους, στην αιθελοντική αιμοδοσία, στον φούρναρη της Κω, στον παπά της Μυτιλήνης, στον βοσκό της Λήμνου. Θα πρέπει να μετατραπούν όλα τα κράτη σε συμπαγείς πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Μόνο έτσι θα επιζήσουμε και θα αναπαραχθούμε. Οι βάρβαροι μπορεί να αποδειχτούν σωτήρες μας. Και δεν χρειάζεται να τους περιμένουμε.Βρίσκονται ήδη εδώ…
Εκείνοι που εξακολουθούν ακόμα να εμπνέονται από τις αξίες της ισότητας, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας θα πρέπει να καταλάβουν ότι η επιβίωση των πολιτισμών μας περνά μέσα από την αλλαγή στάσης προς τους Άλλους, τους διπλανούς μας, τους ξένους και τους αλλοεθνείς. Το διαρκές κυνήγι του κέρδους δημιουργεί μια αυτάρεσκη, εγωκεντρική κοινωνία , ανίκανη να σκεφτεί υπέρ του συνόλου και της αλληλεγγύης.Η αρχή πρέπει να γίνει στην εκπαίδευση , ώστε το παιδί να μαθαίνει πως οι ανιδιοτελείς και εθελοντικές πράξεις είναι αυτές που προσδίδουν αξία στη ζωή. Όλα όσα βιώνουμε σήμερα θα νικηθούν μόνο μέσω του πολιτισμού. Γιατί όλα μπορείς να τα αγοράσεις, το πνεύμα, τη δημιουργία και την κουλτούρα, όχι.Η ανθρώπινη γνώση και η αξιοπρέπεια δεν μπαίνουν σε τραπεζικές θυρίδες… Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι Ιστορία είναι ο ανθρώπινος πόνος.Είναι πόνος επειδή συνιστά κυοφορία, τον μετασχηματισμό της κοινωνίας σε νέες μορφές.Όποιος δεν πόνεσε, δεν ένιωσε βαθιά μέσα του τη ζωή. Αν σήμερα ο πόνος της ανθρωπότητας έχει τόσο πολύ διογκωθεί , αυτό σημαίνει ότι διαδραματίζετυαι μια μεγάλη κυοφορία στην ιστορίας της.
• • •
«Μια φορά κι έναν καιρό, σε πολύ μακρινές εποχές , υπήρχε μια κοιλάδα με την παράξενη ονομασία Εθελουσία…». Ο ποταμός Αχέροντας τη χώριζε την κοιλάδα στα δύο και γινόταν σύνορο ανάμεσα στις δύο διαφορετικές χώρες, που βρίσκονταμν στις όχθες του. Στη μια πλευρά ήταν η Χώρα της Θλίψης και του Πόνου και στην άλλη πλευρά ήταν η Χώρα της Ζωής. Μια μέρα ένα αγόρι με το όνομα Εθελοντής πήγε βόλτα στο ποτάμι κι εκεί γνώρισε ένα κορίτσι, που την λέγανε Αμηχανία…
• • •
Το βιβλίο «Η γέφυρα της ζωής» (εκδόσεις Εντύπωσις – Άρτα 2015) είναι ένα βιβλίο που κάνει τα παιδιά να οραματιστούν ένα κόσμο αγάπης,ελπίδας,αδελφοσύνης, φιλίας, φιλοτιμίας, φιλοξενίας, εθελοντισμού, προσφοράς, επικοινωνίας, εθελοντικής αιμοδοσίας, αλληλεγγύης, αλληλοσεβασμού,αλληλοβοήθειας, διεθνισμού, συνύπαρξης, συνεργασίας, συνδημιουργίας,ήθους, προσδοκίας, ανεξάρτητης σκέψης και νίκης του Καλού.
Ένα βιβλίο που ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία και όνειρα. Ένα βιβλίο άψογο από τεχνική άποψη , με πολύ ωραίες εικόνες , απολαυστικό στο ξεφύλλισμα , μαγευτικό και εξαιρετικό στο διάβασμα .
Η Κατερίνα Ντάση ανακαλύπτει και χειρίζεται με δεξιοσύνη τους θησαυρούς του εκφραστικού οπλοστασίου της προφορικής γλώσσας, της λογοτεχνίας και της λαϊκής φαντασίας. Γλώσσα λιτή και πυκνή, που ξέρει να σωπαίνει εκεί που το σώμα μιλά.
Η συγγραφέας δεν κατακρίνει, δεν επιδοκιμάζει, κατανοεί. Μια αξιόλογη συγγραφική φωνή, που μοχθεί για τη γραφή με τη σοβαρότητα του εργάτη χωρίς επιδεικτική σοβαροφάνεια.Κάθε σελίδα του βιβλίου «Η γέφυρα της ζωής» έχει το δικό του ρυθμό, τα δικά του χρώματα, τη δική του λάμψη, το δικό του διπλό (έκδηλο και μυστικό) παλμό, τη δική του σοφία το δικό του…..
Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τις νέες γενιές στις αξίες της αλληλεγγύης, του εθελοντισμού, της αιμοδοσίας και στον σεβασμό του κοινού καλού. Πρέπει να τους δείξουμε τι μας δίνει ικανοποίηση – χαμόγελο και κουράγιο να συνεχίσουμε.Οι νέοι δεν χρειάζονται απλώς ευκαιρίες, αλλά τρόπους να δοκιμαστούν, να ανθήσουν…
Ζούμε σε μια εποχή που το Εγώ έχει τελειώσει. Υπάρχει μόνο το Εμείς.Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά να πιστεύουν ότι η αποδοχή του διαφορετικού είναι ένα παράθυρο στον ήλιο.Όμως, όπως λέι ο σοφός ποιητής Ρούμι, «αν δεν υπάρχουν τείχη δεν έχουμε ανάγκη τα παράθυρα».
Να ανοίξουμε το δικό μας παράθυρο, να ρίξουμε σιγά σιγά και να γκρεμίσουμε τα τούβλα του τείχους ,που μας χωρίζουν από τους Άλλους. Η επαφή με τους άλλους , το ανθρώπινο άγγιγμα, το κάλεσμα, το ερέθισμα, είναι αναγκεία στοιχεία, για την ανάπτυξη του ανθρώπου.Η ταυτότητά μας δημιουργείται σε σχέση με τους άλλους και η ζωή μας οργανώνεται γύρω από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Ο Αριστοτέλης έγραψε ότι: «αυτός που μπορεί να ζήσει μακριά από την κοινωνία, είναι ή Θεός ή θηρίο». Η ανάγκη να δημιουργήσουμε δεσμούς είναι στη φύση μας: είναι ακριβώς αυτό που μας κάνει ανθρώπους.
Η εθελοντική συνείδηση και η εθελοντική αιμοδοσία είναι επικοινωνία, είναι η γέφυρα που ενώνει τις απέναντι όχθες ιδεών, αντιθέσεων, χρωμάτων, φυλών, φίλων, και περνάει έτσι ο ένας στον τόπο του άλλου…
• • •
Το βιβλίο «Η γέφυρα της ζωής» είναι ένα εξαιρετικό ποιητικό αριστούργημα, που πρέπει να διαβαστεί από όλους τους Άρτινούς μικρούς και μεγάλους.
Το υψηλότερο σημείο στο οποίο συναντιούνται η ανθρώπινη ζωή και η Τέχνη είναι το αναγνωστικό κοινό.
Το βιβλίο που έγραψε η Κατερίνα Ντάση, δεν είναι ποτέ το βιβλίο που διαβάζουν οι άλλοιΖητούμενο είναι η συνάντηση και προαπαιτούμενο η ειλικρίνεια με την οποία προσέρχεται η συγγραφέας πρώτη και την ακολουθούν σε αυτόν τον χορό, οι μικροί και μεγάλοι αναγνώστες.Άμα προκύψει η χημεία, τότε θα ανάψουν μια στιγμή τα φώτα και θα έχουν λυτρωθεί όλοι, απολαμβάνοντας τα βήματα που έσυραν προηγουμένως παρέα. Αυτό το μαζί είναι πια όλο και πιο δύσκολο, οι μονόλογοι κυριαρχούν στην καθημερινότητα, στον δημόσιο παράλογο λόγο, στη διαδικτυακή παρουσία. Η λογοτεχνία είναι ένα απάγκιο ισορροπίας και ομορφιάς και καλαισθησίας και εντέλει ανθρωπιάς.Η μόνη της ίσως δύναμη, είναι να διασώζει κάτι από την ανάγκη μας ,να μένουμε αξιοπρεπείς.Και ποιητές της Ζωής μας….
H Kατερίνα Ντάση είναι δασκάλα στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Άρτας και κατάγεται από το Φανάρι Πρέβεζας.Έχει γράψει άλλα τρία παιδικά βιβλία.
Αγγελος Πολύδωρος
