«Δράση»: «Οδηγός διαβούλευσης χωρίς διαβούλευση»

Με αφορμή την συζήτηση για τον κανονισμό λειτουργίας της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης που πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο της Δευτέρας 25 Μαϊου, η «Δράση» εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία κάνει λόγο για … έλλειψη διαβούλευσης πριν την συζήτηση ενώ τονίζει ότι δεν πρόκειται να προτείνει μέλη της για την Επιτροπή Διαβούλευσης.

Αναλυτικά, η ανακοίνωση της «Δράσης»:

«Συζητήθηκε χθες στο δημοτικό συμβούλιο ο κανονισμός λειτουργίας της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης. Στον 7ο χρόνο της θητείας της η δημοτική Αρχή κατέθεσε ξαφνικά ένα πόνημα 91 σελίδων, (χωρίς περίληψη), λίγες ημέρες πριν τη συνεδρίαση. Έτσι το σχέδιο του Δήμου για τη δημόσια διαβούλευση, υποβλήθηκε στο Δ.Σ. χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διαβούλευση! Όχι μόνο μεταξύ των δημοτικών συμβούλων, αλλά ούτε και μεταξύ των ενδιαφερομένων πολιτών. Γιατί άραγε τόση βιασύνη; Όταν μάλιστα, τα πρόσφατα γεγονότα στο ζήτημα της Ναυτικής Βάσης, έδειξαν πως η διασφάλιση της δημοκρατικής λειτουργίας του Δήμου είναι γενικότερο ζητούμενο και δεν αφορά μόνο την Επιτροπή Διαβούλευσης;

Να αποκατασταθεί ο ρόλος του δημοτικού συμβουλίου

Σήμερα οι δημοτικές διοικήσεις ασφυκτιούν για πολλούς λόγους, όχι πάντως γιατί δεν λειτουργεί η διαβούλευση. Το πρόβλημά τους είναι η δυσκολία στη λήψη των αποφάσεων. Και η νομιμοποίησή τους. Το αδιέξοδο που προκάλεσε η συνύπαρξη του δημαρχοκεντρικού μοντέλου διοίκησης με την απλή αναλογική. Αυτό οδήγησε στα παράλογα της ‘’κυβερνησιμότητας’’ και στην κατασκευή πλειοψηφιών που δεν υπάρχουν. Επιπλέον, σήμερα επικρατεί μια απίστευτη θεσμική πολυπλοκότητα. Αυτή οδηγεί σε μια τεχνοκρατική σύλληψη της πολιτικής, που με τη σειρά της έχει ως αποτέλεσμα τη μετατόπιση του πεδίου από τα θεσμικά όργανα των Δήμων, στο παρασκήνιο. Και αυτά τα είδαμε στην υπόθεση της Ναυτικής Βάσης. Να ασκούν πολιτική όσοι έχουν πρόσβαση στα Υπουργεία, στο κομματικό σύστημα, στα γραφεία Τύπου, όσοι διαθέτουν δημοσιογράφους και Μέσα Ενημέρωσης για να επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Και στα Βριλήσσια αυτό συμβαίνει. Ίσως λοιπόν, μόνο για τη ΔΡΑΣΗ παραμένει κεντρικό ζητούμενο η αποκατάσταση της λειτουργίας του δημοτικού συμβουλίου.

Γιατί οι δημότες αδιαφορούν;

Υπάρχει ακόμη ένα σημαντικό προκαταρτικό ζήτημα: Όποτε συγκλήθηκε η Επιτροπή Διαβούλευσης, αυτή ατόνησε και απέτυχε παταγωδώς. Γιατί άραγε; Γιατί οι δημότες αισθάνονται ότι δεν εισακούονται, ότι δεν βρίσκουν δίοδο να προσφέρουν. Τώρα, τι θα αλλάξει; Πρέπει λοιπόν, πριν από τις οδηγίες, τους κανονισμούς και τις τεχνικές διαβούλευσης, να αποσαφηνιστεί η πολιτική στόχευση, μια στρατηγική που επενδύει στη συμμετοχή του πολίτη. Δεν μας έλειψαν τα ευχολόγια. Μας έλειψε η ‘’ψυχή’’, η ειλικρινής πρόθεση να υλοποιηθούν όσα προτείνονται. Μας έλειψε το ενδιαφέρον, ο μόχθος, ώστε ο πολίτης να εμπιστευτεί τις διαδικασίες που του προτείνονται.

Πληροφόρηση – Ενημέρωση

Σε κάθε διαδικασία συζητείται κάτι συγκεκριμένο. Ο Δήμος οφείλει να δώσει το παράδειγμα, πώς μια πρόταση τεκμηριώνεται, εκτίθεται, πώς παρουσιάζεται και τι τελικά σημαίνει συζητώ. Διαβούλευση δεν σημαίνει αποφυγή της ευθύνης του να προτείνω. Ούτε λογύδρια τοπικών παραγόντων. Διαβούλευση επίσης σημαίνει συζήτηση ανάμεσα σε πολίτες που έχουν πληροφόρηση για όσα συζητούν. Που έχουν ενημερωθεί εγκαίρως από τις Υπηρεσίες και απολαμβάνουν συνεχούς υποστήριξης στο έργο τους.

Η Επιτροπή δεν είναι εφαλτήριο πολιτική καριέρας

Η συμμετοχή των πολιτών στην Επιτροπή Διαβούλευσης δεν νοείται να λειτουργεί ως προθάλαμος πολιτικής καριέρας. Δεν υπάρχει λόγος η πλειοψηφία των μελών να συγκροτείται από μέλη παρατάξεων, (μια άτυπη επανάληψη του δημοτικού συμβουλίου) ή και από εκπροσώπους συλλόγων, στην πλειοψηφία τους εξίσου συνδεδεμένων με τις τοπικές παρατάξεις. Η ΔΡΑΣΗ δεν θα προτείνει στο εξής μέλη της για την Επιτροπή Διαβούλευσης. Το ζητούμενο είναι να εκφραστεί το τμήμα της κοινωνίας που σιωπά, που δεν εμπιστεύεται, που δεν συναινεί, που δεν εντάσσεται στα γρανάζια της διοίκησης και του εκάστοτε συστήματος εξουσίας.

Διαβούλευση αλλά στο πλαίσιο μιας άλλης προοπτικής

Αντιμετωπίζουμε την Επιτροπή Διαβούλευσης όχι ως έναν μηχανισμό παραγωγής συναίνεσης, αλλά ως στοιχείο της δημοκρατικής λειτουργίας του Δήμου. Συνεπώς, δεν βλέπουμε μπροστά μας μια κοινωνία «τακτοποιημένη», χωρίς διαφωνίες και συγκρούσεις, αλλά μια δυναμική κατάσταση, όπου κάποιοι ανταγωνίζονται να αποκτήσουν βήμα προσεγγίζοντας το κομματικό σύστημα. Στη δική μας οπτική το πράγμα τίθεται διαφορετικά: Προέχει η αυτοοργάνωση του πολίτη έξω από τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς. Μόνον έτσι η δημοκρατία λειτουργεί απο-αλλοτριωτικά, δηλαδή ως κατάκτηση βιωματικά και συνειδησιακά διαμορφωμένη, όχι διασφαλισμένη από επιτροπές και θεσμοθετήσεις».