Την ταινία «Η κόρη του πατέρα μας» προβάλλει το Cine-Δράση την Πέμπτη 14 Ιουνίου στις 20.15 στο ΤΥΠΕΤ. Ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του ιαπωνικού κινηματογράφου, ο σκηνοθέτης Χιροκάζου Κορε-έντα, νικητής του φετινού Φεστιβάλ Καννών, διασκευάζει για την μεγάλη οθόνη τη νουβέλα του manga artist Ακόμι Γιοσίντα «Diary of a Seaside Town».
Το manga είναι ένα είδος κόμικ πολύ αγαπητό στην Ιαπωνία και αυτό στο οποίο βασίζεται η ταινία, εξακολουθεί να δημοσιεύεται σε συνέχειες ακόμα και σήμερα. Κινηματογραφεί την ιστορία της δημιουργίας μιας νέας οικογένειας με τρυφερότητα, ευγένεια, μεγαλοψυχία και ευαισθησία, καταδεικνύοντας την ανάγκη όλων των ανθρώπων και κυρίως των παιδιών για ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Η ταινία είχε 30 συνολικά υποψηφιότητες σε Διεθνή Φεστιβάλ και απέσπασε 18 Βραβεία, ανάμεσά τους το Βραβείο Κοινού στο Σαν Σεμπαστιάν. Ήταν υποψήφια για το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και στη χώρα μας προβλήθηκε στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2015).
H υπόθεση
Οι τρεις αδελφές Κόντα, η μεγάλη και συνετή Σάτσι, η επιπόλαιη Γιοσίνο και η εκκεντρική Τσίκα ζουν, χωρίς τους γονείς τους, στην ιστορική παραθαλάσσια πόλη Καμακούρα, στο μεγάλο παλιό σπίτι της γιαγιάς τους. Πριν από 15 χρόνια, όταν οι ίδιες ήταν πολύ μικρές, ο πατέρας τους εγκατέλειψε αυτές και τη μητέρα τους για μια άλλη γυναίκα διαλύοντας την οικογένεια τους. Στη συνέχεια έφυγε και η μητέρα θέλοντας να φτιάξει μια καινούρια ζωή, αναθέτοντας την φροντίδα των παιδιών στη γιαγιά τους. Στην ουσία ήταν η Σάτσι που ανέλαβε από πολύ νωρίς να μεγαλώσει τις αδερφές της. Κάτω από το δικό της «μητρικό» βλέμμα ενηλικιώνονται οι άλλες δύο, αποτινάσσοντας τις πίκρες που οι ενήλικες προκάλεσαν στις παιδικές καρδιές τους.
Κάποτε φτάνει σε αυτές η είδηση του θανάτου του πατέρας τους. Επισκέπτονται για την κηδεία την πόλη στην οποία έμενε αυτός τα τελευταία χρόνια και διαπιστώνουν ότι έχουν μια 13χρονη ετεροθαλή αδελφή, την ντροπαλή Σούζου. Γρήγορα συνδέονται μαζί της και όταν διαπιστώνουν ότι και η δική της μητέρα λείπει μακριά, επομένως η μικρή δεν έχει παρά αυτές στον κόσμο, την προσκαλούν να ζήσει μαζί τους. Είναι πάλι η Σάτσι που παίρνει την πρωτοβουλία, παραβλέποντας το γεγονός ότι η Σούζου είναι καρπός μιας ευτυχίας που προκάλεσε τη δική τους δυστυχία και μοναξιά, είτε γιατί συνειδητοποιεί την εγκατάλειψη που πρόκειται να βιώσει και η καινούρια αδερφή, είτε γιατί βλέπει σε αυτή την κίνηση μια τρομερή ευκαιρία για να συμφιλιωθούν όλες με το παρελθόν, να γνωρίσουν τι άνθρωπος ήταν ο πατέρας τους και να «συνδεθούν», έστω μετά θάνατον, μαζί του. Έτσι οι τέσσερις εγκαταλειμμένες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αδελφές, ξεκινούν την κοινή προσπάθεια να διαμορφώνουν τη δική τους εναλλακτική, ιδιαίτερη οικογένεια.
Αποφασισμένες να τα καταφέρουν βαδίζουν τον δρόμο της αποδοχής και της γνήσια θετικής αντιμετώπισης, χωρίς να επηρεάζονται από τον περίγυρο που προσπαθεί να σπείρει καχυποψία ανάμεσά τους. Η Σούζου εγκλιματίζεται γρήγορα στο νέο περιβάλλον και κερδίζει τη συμπάθεια των μεγαλύτερών αδελφών, που την περιβάλλουν με στοργή και αφοσίωση. Ο σύντομος ερχομός της δικής τους απομακρυσμένης μητέρας, θα κάμψει ντροπές, εγωισμούς, πικρίες και στεναχώριες του παρελθόντος και θα αναδείξει την πραγματική αξία της οικογένειας που αναγεννάτε με δεσμούς ισχυρότερους από ποτέ.
Ο Κορε-έντα σκηνοθετεί τα νέα κορίτσια ανάλαφρα, σχεδόν αέρινα. Παρακάμπτει τις επιφανειακές τριβές και τις εκρηκτικές αφορμές για ένταση, σκαλίζει τις ψυχές τους, βρίσκει τα καλύτερα στοιχεία μέσα τους και χωρίς να κάνει τα στραβά μάτια στις αδυναμίες, τις ανασφάλειες και τις ατέλειες τους, τις παραδίδει στο θεατή ως τους καλύτερους ανθρώπους. Εξερευνά την καθημερινότητα τους στο πέρασμα των εποχών με τρυφερότητα, τονίζει τα κοινά τους σημεία μέσα από στοιχεία της παράδοσης, παρακολουθεί τις μικρές ανεπαίσθητες κινήσεις τους, τις ασήμαντες συνομιλίες τους, τα γεύματα τους, τις διαδρομές τους με ποδήλατα κάτω από τις ανθισμένες αμυγδαλιές, τους περιπάτους τους στην παραλία, αποτυπώνοντας γενναιόδωρα την μεταξύ τους χημεία, τον σεβασμό και τη φυσική ευγένεια που κυριαρχούν στις σχέσεις τους. Πάνω από όλα, όμως εξετάζει την ίδια την οικογένεια σαν την πρώτη μικροκοινωνία που μας δίνει ταυτότητα και μας μαθαίνει το καλό από το κακό, την αγάπη και το φθόνο.
O σκηνοθέτης αποσπά εξαιρετικά ρεαλιστικές ερμηνείες από όλες τις πρωταγωνίστριες του, ιδιαίτερα από την Haruku Ayase στο ρόλο της Σάτσι και την Suzu Hirose στο ρόλο της Σούζου. Τελικά, για μια ακόμα φορά, όπως ακριβώς στο φιλμ «Πατέρας και Γιος» που προβάλαμε πέρυσι στο Cine-Δράση κάνει μια βαθιά ανθρωπιστική ταινία που κλέβει τη συγκίνησή μας.
Ιαπωνία 2015. Διάρκεια: 128΄. Σκηνοθεσία: Hirokazu Koreeda. Σενάριο: Hirokazu Koreeda, Akimi Yoshida. Πρωταγωνιστούν: Haruka Ayase, Masami Nagasawa, Kaho, Suzu Hirose, Ryô Kase, Ryôhei Suzuki, Jun Fubuki, Shinobu Ohtake.
Δείτε το trailer εδώ:
