Την επιχείρηση διάσωσης ενός αστέγου ο οποίος –εν μέσω χιονιά- ξάπλωνε σε χαρτόκουτα επί της λεωφόρου Κηφισιάς εξιστόρησε ο αντιδήμαρχος Εξυπηρέτησης του Πολίτη και Αθλητισμού Χαλανδρίου, Χάρης Μαυρουδής. Το στέλεχος της δημοτικής Αρχής αναφέρθηκε στην κινητοποίηση του Δήμου, την τυχαία προσέγγιση του ΕΚΑΒ και την ανθρωπιά εθελοντών που έσωσαν τον αβοήθητο άνδρα.
Αναλυτικά:
«Ένα τηλεφώνημα από τον Ντέιβιντ με ενημέρωσε για τον άστεγο ο οποίος πάγωνε ξαπλωμένος στην χαρτόκουτά του πάνω στη Λ. Κηφισίας. Τηλέφωνώ στον αντιδήμαρχο κοινωνικής πολιτικής Κώστα Ευθυμίου. Γνώριζε το πρόβλημα από την χτεσινή νύχτα που είχε προσπαθήσει μέσω της πολιτικής προστασίας του Δήμου να πείσει τον άστεγο άνθρωπο να τον μεταφέρουμε στο ΚΑΠΗ του Κάτω Χαλανδρίου που είχε προετοιμαστεί προκειμένου να δεχτεί αστέγους. Μάταια οι εργαζόμενοι προσπαθούσαν, ο άστεγος ήταν ανένδοτος. Αδύνατη η συνεννόηση…
Ξεκινώ πεζός (μιας και το αυτοκίνητο ήταν ακινητοποιημένο μακριά), προς τα εκεί. Ενημερώνω εκ νέου τον Ευθυμίου ο οποίος στέλνει ξανά την πολιτική προστασία. Τους ανθρώπους που σε λίγες μέρες θα πρέπει να τους απολύσουμε γιατί έτσι επιβάλλει το κράτος. Και ας παλεύουμε μαζί (χάρη σε αυτούς) ένα χρόνο τώρα, με «Μήδεια», με πυρκαγιές, με «Ελπίδα». Που χωρίς αυτούς θα πέθαιναν ζωές!
Μετά από μισή ώρα τους συναντώ, ευτυχώς, στον δρόμο που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν την περιοχή. Μπαίνω στο αυτοκίνητο μαζί τους. Ο χρόνος να κυλά βασανιστικά και αδυσώπητος για τον άστεγο αντίστροφα. Φτάνουμε στο σημείο όπου μας περιμένει ο Ντέιβιντ και ο περιπτεράς που είναι δίπλα, αφού χρειάστηκε να βοηθήσουμε 2 αυτοκίνητα να απεγκλωβιστούν από τα χιόνια προκειμένου να περάσουμε. Μαζί επαναλαμβάνω με τους ανθρώπους που σε λίγες μέρες θα στείλουμε στην ανεργία και δεν θα μπορούμε να τους επαναπροσλάβουμε πιθανότατα (όσα δικαστήρια και αν έχουμε κάνει).
Τρύπια, φθαρμένη, καλοκαιρινή πυτζάμα και ένα ελαφρύ μαύρο φούτερ. Κουλουριασμένος/κοκαλωμένος, σκεπασμένος με 2 κουβέρτες. Τουρτούριζε και ήταν ακόμα 9 το βράδυ. Για στρώμα ένα ποτισμένο χαρτόνι. Μπισκότα και κάποιες προμήθειες που του είχε δώσει ο Ντέιβιντ και ο περιπτεράς. Αρχίζουν τα παρακάλια προκειμένου να έρθει. Οι δωροδοκίες, οι απειλές. Δεν ξέρουμε καν αν μας καταλαβαίνει. Οι συνεργάτες μου της πολιτικής προστασίας, εκεί στο κρύο κάνουν ό,τι μπορούν. Ο Ντέιβιντ πετά τη μαγική λέξη Medicine. Κάποιο ρήγμα στην αδιαλλαξία του άστεγου συνανθρώπου μας, ο οποίος μας κοίταξε. Κατεβάζει το «παντελόνι» του μας δείχνει τα γεννητικά του όργανα. Ενστικτωδώς υποχωρώ γιατί φαντάζομαι πως προσπαθεί να μας διώξει ουρώντας μας! Όμως αυτός μας δείχνει αίματα, πως είναι άρρωστος και στερείται κάθε αυτονόητης περίθαλψης. Κάθε αυτονόητης φροντίδας.
Ξεκινώ να τηλεφωνώ στο ΕΚΑΒ. Καμία δυνατότητα επιτυχίας. Το τηλεφωνικό κέντρο έχει πέσει ή η σύνδεση στην περιοχή είναι αδύνατη. Για καλή μας τύχη, βλέπω από μακριά ένα ασθενοφόρο. Τρέχω να διασχίσω τα χιόνια προκειμένου να το προλάβω στην Κηφισίας. Σταματά. Λέω στο πλήρωμα την ιδιότητά μου, τους αναφέρω το περιστατικό. Οι άνθρωποι τρέχουν να συνδράμουν. Μας λένε πως εδώ και πολύ ώρα τους είχαν στείλει για την Αττική οδό αλλά πως ήταν αδύνατο να προσεγγίσουν. Ο άστεγος συνεχίζει να είναι ανένδοτος. Δεν μιλά ελληνικά ούτε αγγλικά. Το πλήρωμα, έχει το τρόπο του. Καταφέρνει να τον σηκώσει και να τον βάλει στο ασθενοφόρο με προορισμό τον Ερυθρό.
Εχτές ο άνθρωπος σώθηκε. Δεν ξέρω αν γνωρίζει τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού. Αυτό που γνωρίζω είναι πως σε λίγες ώρες δεν θα ζούσε. Και πως σώθηκε χάρη στην επιμονή κάποιων ανθρώπων, χάρη στο φιλότιμο κάποιων εθελοντών, χάρη στην κινητοποίηση της πολιτικής προστασίας και της τυχαίας προσέγγισης του ΕΚΑΒ και την ανθρωπιά των διασωστών του. Ξέρω επίσης πως σε λίγες μέρες θα είναι πάλι εκεί. Πως ο Δήμος δεν διαθέτει τους ανθρώπους, πως δεν έχει δικαίωμα να προσλάβει προσωπικό, πως θα αναγκαστεί να απολύσει τους συμβασιούχους της πολιτικής προστασίας για τους οποίους είμαι ευγνώμων. Πως ο Δήμος εκτός από υποστελεχωμένος είναι και υποχρηματοδούμενος.
Πως η έκκληση για Εθελοντές Πολιτικής Προστασίας που προηγήθηκε την βδομάδα που μας πέρασε στο Χαλάνδρι που θα στελεχώσουν την αντίστοιχη ομάδα, πρέπει να πετύχει πάση θυσία γιατί υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που μας έχουν ανάγκη. Γιατί θα υπάρξουν και άλλα ακραία φαινόμενα, πολύ πιο συχνά από ότι μπορούμε να φανταστούμε και να διαχειριστούμε, γιατί θα χρειαστεί να απεγκλωβιστούν άνθρωποι ξανά, να σβήσουμε πυρκαγιές, να επιβιώσουμε σε αυτή τη συνθήκη. Γιατί είμαστε μόνοι μας και είμαστε «καταδικασμένοι» να συνεργαστούμε».
Δείτε επίσης: Πρωτοβουλία για εθελοντικό σύλλογο Πολιτικής Προστασίας – Στήριξη από τον Δήμο
