Πολλά παιδιά βρίσκονται συχνά σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, ενώ κατά τα λεγόμενα των γονιών τους «δεν υπάρχει κανένας εμφανής λόγος».
Του Κατερίνας Νταλαγιώργου, Ψυχολόγου
Τα παιδιά, επειδή δεν λειτουργούν με αυτοπεριορισμούς, είναι οι δέκτες πολλών μη λεκτικών μηνυμάτων, ιδιαίτερα από αυτούς με τους οποίους έρχονται σε άμεση επαφή και έχουν σωματική οικειότητα. Λειτουργούν περισσότερο μέσω του συναισθήματος και λιγότερο της λεκτικής επικοινωνίας. Έτσι οτιδήποτε συμβαίνει μέσα στην οικογένεια, λαμβάνεται από τις συναισθηματικές «κεραίες» του παιδιού και εισπράττεται είτε ως αρνητικό είτε ως θετικό.
Όταν ένα ζευγάρι αντιμετωπίζει πρόβλημα στη σχέση του, αυτή η προβληματική κατάσταση γίνεται αντιληπτή από το παιδί, όσο και αν οι γονείς προσπαθούν να το κρύψουν. Συχνά, μπορεί ο ένας ή και οι δύο σύζυγοι να μην παραδέχονται το πρόβλημα στη σχέση τους. Η κρίση, όμως, στη σχέση μεταφέρεται με διάφορους τρόπους στο παιδί, με αποτέλεσμα να βιώνει και το ίδιο ψυχολογική πίεση, θλίψη, θυμό ή άγχος. Επίσης ο γονιός είναι πιθανόν ασυνείδητα, να προβάλει στο παιδί του τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνει, εξαιτίας της έλλειψης επαφής με το σύντροφό του ή της αδυναμίας του να εκφράσει τα συναισθήματα που τον ταλαιπωρούν.
Για να μπορέσει το παιδί να αναπτύξει μια υγιή συναισθηματική ζωή, πρέπει οι γονείς να ξεκαθαρίσουν τους ρόλους τους και να φροντίσουν ώστε να αξιοποιούν κάθε ρόλο, ανάλογα με τις απαιτήσεις της στιγμής. Πρέπει να βρίσκουν λίγο χρόνο για τον εαυτό τους, να έρχονται σε επαφή με τα συναισθήματά τους για να αναγνωρίσουν την προέλευση αυτών, προκειμένου να τα διαχειρίζονται καλύτερα και να μπορούν να επικοινωνούν με ειλικρίνεια, τόσο με το σύντροφο όσο και με τα παιδιά τους.
