Όταν προσκολλόμαστε σε κάποιον, στηρίζουμε τη ζωή και την ευτυχία μας σ’ αυτόν, όταν κάνουμε τα πάντα για να τον ευχαριστήσουμε, όταν βάζουμε οτιδήποτε άλλο σε δεύτερη μοίρα και παρότι μπορεί να υποφέρουμε, προσπαθούμε να κρατήσουμε τη σχέση με οποιοδήποτε κόστος, τότε μιλάμε για συναισθηματική εξάρτηση.
Της Παναγιώτας Κυπραίου,
Ψυχοθεραπεύτριας Συντονίστριας Σχολών Γονέων
Το συναισθηματικά εξαρτημένο άτομο βασίζεται στους άλλους, προκειμένου να καλύψει τις συναισθηματικές του ανάγκες, να αποφύγει τον πόνο και να διατηρήσει τη συναισθηματική του ισορροπία. Βαθιά μέσα του υπάρχει η πεποίθηση ότι πρέπει να είναι αφοσιωμένος σε κάποιον για να μπορέσει να επιβιώσει και να είναι πλήρης. Φοβάται πολύ το ενδεχόμενο της μοναξιάς και συχνά προσκολλάται σε προβληματικές ή ακόμη και επικίνδυνες σχέσεις, αντί να αντιμετωπίζει τον πόνο και τους φόβους του. Η ζωή του είναι πολύ δύσκολη. Πρέπει συνεχώς να προσέχει ώστε να λέει αυτά που «πρέπει», να κάνει αυτά που «πρέπει» και να δείχνει όπως «πρέπει», προκειμένου να πάρει την αγάπη και την αποδοχή που χρειάζεται.
Για να ξεπεράσουμε την τάση να εξαρτώμαστε συναισθηματικά από τους άλλους, ουσιαστικό ρόλο παίζει η απόκτηση αυτογνωσίας. Χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με τον εσωτερικό πόνο, την αίσθηση κενού και τους φόβους μας και να μάθουμε νέους, πιο «υγιείς» τρόπους να διαχειριζόμαστε αυτή την οδύνη.
Πρέπει να χτίσουμε τη δική μας εσωτερική πηγή ασφάλειας και να μάθουμε να καταφεύγουμε σ’ αυτήν, αντί να αναζητούμε μονίμως έναν εξωτερικό «σωτήρα». Όταν καταφέρουμε να αποκτήσουμε μια καλή σχέση εμπιστοσύνης με τον εαυτό μας, τότε θα έχουμε επιτυχία και στις σχέσεις μας με τους άλλους.
