Το ανθρώπινο πρόσωπο της αστυνομίας
Όπως μας εξηγεί η υποδιοικητής του Α.Τ. Αγίας Παρασκευής, υπαστυνόμος β’, Άννα Ευθυμίου, περιπολούν πάντα σε ζευγάρια και βάρδιες, επικοινωνούν με τους κατοίκους, αλλά και τη δημοτική αρχή, τη σχολική κοινότητα, τους εμπόρους, τους τοπικούς συλλόγους, τις ενώσεις πολιτών και τους κοινωνικούς φορείς. Καταγράφουν τα προβλήματα και συνεργάζονται με τους πολίτες για την επίλυσή τους. Συμπαρίστανται σε θύματα εγκληματικών πράξεων, παρίστανται στις συγκεντρώσεις ή στις συνελεύσεις τοπικών φορέων και κατοίκων, όπου συζητούνται θέματα ασφάλειας και προστασίας των πολιτών. Το κυριότερο όμως, είναι ότι σπεύδουν χωρίς δεύτερη σκέψη όταν στην άλλη γραμμή ψυχανεμίζονται απελπισία, μοναξιά και φόβο. Οι αστυνομικοί της γειτονιάς έχουν το χάρισμα της επικοινωνίας. Είναι άνθρωποι με ανοιχτή καρδιά και κοφτερό μυαλό.
«Οι καθημερινές εμπειρίες μας στους δρόμους & τις γειτονιές»
«Εχουμε σώσει ανθρώπους από την αυτοκτονία πολλές φορές. Το τηλέφωνό μας έχει χτυπήσει από ανθρώπους που νοιώθουν τεράστια μοναξιά», μας λέει ο Ηλίας. «Και δεν είναι κάτι που μας λένε ευθέως, αλλά κάτι που καταλαβαίνουμε από την χροιά και το ύφος. Μια φορά, μια κοπέλα μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι δεν είναι καλά. Τη ρώτησα τι έχει και δε μου απάντησε. Βρήκε μια δικαιολογία που με υποχρέωνε να πάω στο σπίτι της. Εκεί μού άνοιξε την ψυχή της. Μου είπε ότι είχε χωρίσει και ήταν σε απόγνωση. Της μίλησα ανθρώπινα. Της είπα ότι η ζωή δεν τελειώνει με έναν χωρισμό, ότι συμβαίνουν πολύ άσχημα πράγματα γύρω μας, ότι είναι σίγουρο πως θα κάνει άλλη καλύτερη σχέση. Φεύγοντας μου εκμυστηρεύτηκε ότι αν δεν είχα πάει δεν ήξερε τι θα είχε κάνει».
Ο Δημήτρης έχει κι άλλα να θυμηθεί: «Μια ηλικιωμένη, εγκαταλελειμμένη από τα παιδιά της, είχε ανάγκη από παρέα. ‘’Ελάτε γιατί θέλω να με βοηθήσετε με το γνήσιο της υπογραφής’’, μου είπε. Όταν έφτασα μού μίλησε για το πόσο πολύ φοβάται που μένει μόνη της. Όταν περνάω από τον δρόμο της, της χτυπάω το κουδούνι και τη ρωτάω αν όλα είναι καλά. Το τι ευχές έχω πάρει, δε λέγεται…».
«Πες μου τι μπορώ να κάνω για σένα»
Ο Κωνσταντίνος μάς εξηγεί ότι η επιτυχία τους μετριέται με το πόσο καλά καταφέρνουν να κάνουν τους ανθρώπους να νοιώσουν ασφαλείς και λιγότερο μόνοι. «Πες μου τι μπορώ να κάνω για σένα, όσο παράλογο κι αν είναι. Κάτι θα μπορέσω να κάνω». Αυτό λέει σε όσους μιλάει, όταν καταλαβαίνει ότι ένα «είμαι εδώ για σένα» είναι τόσο πολύτιμο, όσο και να σώσεις κάποιον από πνιγμό. Κόσμος που είναι άνεργος, που οι σκέψεις του φτάνουν στα άκρα, νέοι που έχουν εγκλωβιστεί στον κόσμο του ίντερνετ, που «καθηλώθηκαν» από απογοήτευση μπροστά στους υπολογιστές… Πόσοι και πόσοι έχουν κυριολεκτικά σωθεί από τους αστυνομικούς της γειτονιάς.
Ο Μιχάλης διηγείται: «Τις τελευταίες μέρες περνάω κάθε μέρα από το σπίτι μιας οικογένειας που έπεσε θύμα, όχι μόνο ληστείας –τους πήραν 60 χιλιάδες ευρώ- αλλά και ομηρίας μέσα στο σπίτι τους. Από εκείνη την ημέρα είναι τρομοκρατημένοι και εμείς τους επισκεπτόμαστε καθημερινά για να τους στηρίξουμε ψυχολογικά».
«Μια μητέρα 40 ετών που βρήκε δουλειά, μού τηλεφώνησε να με ευχαριστήσει για τη συναισθηματική βοήθεια που της παρείχα, όσον καιρό πάλευε με άσχημες σκέψεις. Με είχε κάποτε συναντήσει στον δρόμο και ρωτώντας με ποια είναι ακριβώς τα καθήκοντά μου, μου έπιασε κουβέντα και μου είχε μιλήσει για τη ζωή της που είχε σχεδόν καταστραφεί οικονομικά», λέει ο Κωνσταντίνος. «Κι εγώ βέβαια, έκανα ότι μπορούσα για να την κρατήσω σε ισορροπία».
