ΕΠΕΑΠΤΕΡΟΕΝΤΑ
Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Με τον τίτλο «Μαρούσι; Δεν αρέσει» ξεκινάει το άρθρο του, ο Στέλιος Σοφιανός στο protagon.gr στις 3 Ιουνίου 2025 και στο lead αναφέρει: «Σε μια από χρόνια επιβαρυμένη και παραφορτωμένη περιοχή, νέα, εντυπωσιακά κτίρια κατασκευάζονται για να γεμίσουν με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Η κίνηση πάνω και γύρω από το “δαχτυλίδι” είναι ήδη αφόρητη τις περισσότερες ώρες της ημέρας, η επέκταση του Μετρό παραμένει “ευχή”, οι ειδικοί λένε ότι τα χειρότερα έπονται και οι “παλιοί” θυμούνται τα πρόβατα που όχι πολύ παλιά έβοσκαν δίπλα στις πολυεθνικές…».
Μου άρεσε ο τίτλος ως ελκυστικός που τραβάει το μάτι, αλλά εγώ που, παρόλο ότι ζω στο Μαρούσι από 8 χρονών και το πρόλαβα «με τα τρεχούμενα νερά στα ρυάκια και στις βρύσες – λιοντάρια, με τα κεραμίδια στις στέγες των μονώροφων (άντε και διώροφων ενίοτε) σπιτιών και με τα καρό τραπεζομάντηλα στις ταβέρνες και με τα στρογγυλά τραπεζάκια των καφενείων κάτω από τα πλατάνια στις πλατείες Κασταλίας και Σταθμού και με το γιασεμί στους κινηματογράφους», όπως γράφουν συνήθως οι ρομαντικοί του Συλλόγου Αθμονέων (του οποίου δεν είμαι μέλος), δεν θα έβαζα ως τίτλο το «Μαρούσι; Δεν αρέσει».
Τον θεωρώ καταδικαστικό για ένα τμήμα της ευρύτερης Αθήνας, η οποία έχει γίνει ολόκληρη δυσπρόσιτη και όλοι, όσοι έχουμε πετάξει με αεροπλάνο κάποια στιγμή, την έχουμε «απολαύσει» χωρίς ρυμοτομία, χωρίς πνεύμονες πρασίνου, χωρίς τίποτα! Ένα ατελείωτο τσιμέντο. Και απορώ πώς κάποια life-style περιοδικά παρουσιάζουν την Αθήνα ως trendy ή ως προορισμό entertainment με τόσους αφώτιστους τη νύχτα δρόμους, με τόσα κλειστά μαγαζιά, με τόση έλλειψη πρασίνου, με τόση εγκατάλειψη… Οι promenade που κανείς δεν περπάτησε και οι ποδηλατόδρομοι μας μάραναν, οι οποίοι μάλιστα περιόρισαν τις λωρίδες κυκλοφορίας οχημάτων (και να, το κυκλοφοριακό).
Όλα στην ευρύτερη Αθήνα έχουν γίνει αποσπασματικά και χωρίς συνολικό σχέδιο με προοπτική 5ετίας ή 10ετίας – τι ζητάω τώρα; Ξεκινώντας από την περιβόητη «αντιπαροχή» κάποιου εθνάρχη, που ξήλωνε τις γραμμές του τραμ από τους δρόμους της Αθήνας για να τους παραδώσει στα ΚΤΕΛ, μέχρι την εγκληματική «μεταφορά συντελεστή δόμησης» -ειδικά στο Μαρούσι- κάποιου εκσυγχρονιστή ηγέτη που πάνω στα σχέδια του Δημοσιογραφικού Χωριού των Ολυμπιακών Αγώνων, έδωσε άδειες για ογκώδη πολυκαταστήματα.
Κι όμως… Το Μαρούσι, αρέσει.
Διότι εάν δεν τους άρεσε, δεν θα έρχονταν εδώ και το καζίνο Πάρνηθας, για το οποίο -ευτυχώς- ο Στέλιος Σοφιανός γράφει κάπου ότι «ετοιμάζεται να αστικοποιηθεί και να καταλάβει δεσπόζουσα θέση στη λεωφόρο Κηφισιάς». Και τι κάνουν γι’ αυτό κεντρική εξουσία και δημοτικοί άρχοντες; Ό,τι έκαναν και οι προηγούμενοι… Δίνουν άδεια.
