Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 01/12/21
Στη διάρκεια των προηγούμενων lockdown (αν δεν έρθουν νέα), η πιο ευχάριστη από τις μονοψήφιες επιλογές για κατ’ εξαίρεση μετακινήσεις από το σπίτι ήταν ίσως το νούμερο… έξι. Η άθληση αποτέλεσε διέξοδος αναψυχής εκτός τεσσάρων τοίχων για τους εγκλείστους και μια ανακούφιση για σώμα και πνεύμα που χειμάζονταν από την κατ’ οίκον διαβίωση.
Ωστόσο, το περασμένο καλοκαίρι, που δεν υπήρχαν περιορισμοί, προέκυψε ένας άλλος «κόφτης», μέσα στην αναμπουμπούλα των πυρκαγιών και στις διακοπές. Ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να διακόψει -προσωρινά, όπως ανέφερε- την χρηματοδότηση των προγραμμάτων «Άθληση για Όλους» (ΠΑγΟ), επειδή «η δομή τους ήταν εξόχως προβληματική», μόλις λίγες μέρες πριν από την έναρξη της νέας περιόδου και ενώ είχε δρομολογηθεί ο σχεδιασμός των Δήμων που προσφέρουν τέτοιες παροχές στους πολίτες τους.
Τα προγράμματα καθιερώθηκαν πριν 40 χρόνια, καλύπτοντας σταδιακά όλο και περισσότερο κοινό: Γυναίκες, παιδιά, ΑμΕΑ, Τρίτη Ηλικία, υποψηφίους Γυμναστικών και Στρατιωτικών Σχολών. Με ορατά προβλήματα χρηματοδότησης της Αυτοδιοίκησης από την Πολιτεία, ιδίως την τελευταία δεκαετία, τα ΠΑγΟ άρχισαν να λειτουργούν με ανταποδοτικό χαρακτήρα, δηλαδή, πληρώνουν ένα μέρος οι συμμετέχοντες από την τσέπη τους. Τα υπόλοιπα χρήματα καλύπτονται από τους ιδίους πόρους του Δήμου ή με άλλα λόγια, πάλι από τους πολίτες μέσω τελών. Σε αρκετές πόλεις, μέχρι σήμερα, οι επιβαρύνσεις όσων λαμβάνουν μέρος στα προγράμματα δεν ξεπερνούσαν τα 10-15 ευρώ τον μήνα, ενώ ταυτόχρονα ήταν προσβάσιμα δωρεάν στις οικονομικά ασθενείς ομάδες ή σε μαθητές που διαγωνίζονται στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Η κυβερνητική απόφαση των περικοπών υπολογίζεται, ενδεικτικά, ότι στέρησε περίπου 1.100 Χαλανδραίους από τη δυνατότητα άθλησης, αφού τα ΠΑγΟ ήταν μια σημαντική βοήθεια στον Δήμο λόγω και της έλλειψης προσωπικού (με την «πάγια» απαγόρευση προσλήψεων). Παράλληλα, η εξέλιξη αυτή σήμανε και τον δρόμο προς την ανεργία σε 14 πτυχιούχους Φυσικής Αγωγής, που προστέθηκαν στους 1.300 και πλέον συναδέλφους τους πανελλαδικά.
Σε αυτό το επιβαρυμένο περιβάλλον ήρθε να «κουμπώσει» και νέα ρύθμιση του αρμόδιου υφυπουργείου, που προβλέπει θεσμική εξομοίωση των εργαζομένων του αθλητισμού πανεπιστημιακής και ανώτερης κατάρτισης με εκπαιδευτές που ως μοναδικό επαγγελματικό εφόδιο θα έχουν την παρακολούθηση κάποιου ταχύρυθμου σεμιναρίου πιστοποιημένου ιδιωτικού φορέα.
Σύμφωνα με ανθρώπους του χώρου, η υγεία & ασφάλεια των παιδιών, αλλά και κοινωνικών ομάδων με ιδιαίτερα ευαίσθητα χαρακτηριστικά αναμένεται να μπουν σε δοκιμασία, καθώς τα προγράμματα θα υλοποιούνται από προσωπικό χωρίς εγγυημένη επιστημονική και τεχνική επάρκεια. Επίσης, το επίπεδο ποιότητας προετοιμασίας του λεγόμενου αναπτυξιακού αθλητισμού θα κινδυνεύσει, επηρεάζοντας αρνητικά την εξέλιξη και ανάδειξη νέων ταλέντων.
Επειδή, λοιπόν, η σωματική άσκηση αλλά και η ενασχόληση με τον αθλητισμό δεν είναι περιττή πολυτέλεια, καλό είναι οι ιθύνοντες να θυμούνται ότι αν οι ατομικές ή συλλογικές επιτυχίες σε λαμπερές διοργανώσεις φέρνουν την περηφάνια πολλών στα ύψη, τέτοιες αλλαγές, μάλλον, οδηγούν άλλους τόσους και περισσότερους προς τον… γκρεμό.