Γράφει η Αναστασία – Αικατερίνη Αλεξοπούλου, βουλευτής Β1′ Βορείου Τομέα Αθηνών με την Ελληνική Λύση.
Συγκλόνισε το νέο περιστατικό σχολικής βίας, που οδήγησε στην αυτοκτονία του 14χρονου μαθητή! «Ανελέητο bullying δεχόταν ο 14χρονος από άλλα παιδιά», διαβάσαμε στον Τύπο… Και τέθηκε ξανά στον δημόσιο λόγο το μεγάλο πρόβλημα που λέγεται: bullying. Ελληνιστί: εκφοβισμός.
Τα στατιστικά στοιχεία είναι αμείλικτα και ψυχρά, είναι τρομακτικά. Οι καταγγελίες παρόμοιων περιστατικών δίνουν και παίρνουν, ειδικά τα τελευταία χρόνια της πολυσύνθετης κρίσης που ζούμε. Μιας κρίσης, που απ’ ό,τι φαίνεται έχει επιδράσει όχι μόνο στους μεγάλους, μα και στα παιδιά μας. Έτσι, τα περιστατικά παιδικής βίας παρουσιάζουν ανησυχητική αύξηση, τόσο στη χώρα μας όσο και στον κόσμο, με ολοένα και πιο σκληρές εκφάνσεις.
Πού οδηγούμαστε μ’ αυτό το νέο κοινωνικό πρόβλημα; Τι κόσμος γεννιέται άραγε; Ερωτήματα που προκαλούν πονοκέφαλο στους ειδικούς…
Πρέπει όμως να πούμε «ΣΤΟΠ»! Ως εδώ. Το κακό οφείλουμε να το καταπολεμήσουμε στη ρίζα του. Και ως οργανωμένη Πολιτεία, να αναλάβουμε εδώ και τώρα -χωρίς άλλη χρονοτριβή- τις σχετικές δράσεις που κρίνονται απαραίτητες. Ειδικά το Υπουργείο Παιδείας και η αρμόδια υπουργός θα πρέπει να προβληματιστούν από τη νέα τραγωδία και να χτυπήσουν (επιτέλους!) τον κώδωνα του κινδύνου για τα Ελληνόπουλα!
Τι χρειάζεται; Χρειάζεται απαραίτητα ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας του bullying, που χτυπάει ανελέητα τα ελληνικά σχολεία. Ένα σχέδιο, το οποίο να περιλαμβάνει την καλύτερη ενημέρωση των μαθητών, αλλά και το λύσιμο των χεριών των καθηγητών, που σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν να γνωρίζουν τι συμβαίνει, και αν γνωρίζουν, δεν έχουν τις αναγκαίες αρμοδιότητες για να επέμβουν. Πάνω απ’ όλα, χρειάζεται ένα δίκτυ προστασίας πάνω από τα παιδιά αυτά, που ουσιαστικά είναι σήμερα απροστάτευτα απέναντι στη βία! Θα δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Δεν είναι δυνατόν η ελληνική Πολιτεία να μην έχει φροντίσει, χρόνια τώρα, να υπάρχει ένας τουλάχιστον κοινωνικός λειτουργός στα λεγόμενα «σχολεία αιχμής», εκεί δηλαδή όπου συμβαίνουν τέτοια θλιβερά περιστατικά. Κοινωνικός λειτουργός, ο οποίος να μπορεί να επεμβαίνει γρήγορα και αποτελεσματικά, με το πρώτο κυριολεκτικά κρούσμα βίας μαθητή κατά μαθητή, δίνοντας άμεση λύση στο πρόβλημα! Γιατί τα παιδιά έχουν ανάγκη από υποστήριξη, όχι μόνο τα θύματα της ενδοσχολικής βίας, αλλά και οι ίδιοι οι θύτες. Κι αυτοί, κατ’ ουσίαν, θύματα είναι και έχουν ανάγκη ειδικής υποστήριξης. Γι’ αυτό τον λόγο η παρουσία κοινωνικού λειτουργού στα εν λόγω σχολεία είναι απολύτως απαραίτητη!
Στη ζωή δεν αρκούν μόνο οι καλές προθέσεις. Χρειάζονται και αντίστοιχα έργα. Και χρόνος πια δεν υπάρχει! Τι θα πρέπει να γίνει δηλαδή, να υπάρξει κι άλλο θύμα όπως ο άτυχος 14χρονος; Να οδηγηθούν και άλλα παιδιά στο αδιέξοδο και τον θάνατο; Αυτό πρέπει να σταματήσει. Γι’ αυτό, λοιπόν, επιβάλλεται να ξεκινήσει… χθες ο διάλογος για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας του bullying στα σχολεία μας! Για να βρούμε το φάρμακο και να εξοντώσουμε τον ύπουλο ιό της βίας και του εκφοβισμού στις σχολικές αίθουσες, αλλά και έξω απ’ αυτές.
