Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 08/12/21
Όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας δυσκολεύονται να προμηθευτούν τα απαραίτητα-και αυτή την περίοδο, σε ένα «κοκτέιλ» υγειονομικής κρίσης και ακρίβειας σε βασικά είδη ανάγκης. Άνεργοι ή μισθωτοί με γλίσχρες αποδοχές, επαγγελματίες αβέβαιου μεροκάματου, με τις υποχρεώσεις να τρέχουν, μετρούν και το τελευταίο ευρώ, αν αυτό υπάρχει στις τσέπες. Οι αγορές χωρίς μεσάζοντες, που εμφανίστηκαν κατά κύριο λόγο στα πρώτα χρόνια των μνημονίων, παραμένουν ένα αποκούμπι για πολλούς, χάρη στις χαμηλές τιμές σε ποιοτικά προϊόντα, ενώ μεγάλη είναι η ανάσα για αρκετούς παραγωγούς που βρίσκουν διέξοδο διάθεσης των προϊόντων τους.
Ωστόσο, στο περιθώριο της διανομής του Δικτύου Ανταλλαγής και Αλληλεγγύης Αγίας Παρασκευής πριν από λίγες μέρες, στην αγωνία καταναλωτών και πωλητών έρχεται να προστεθεί η ανησυχία τους ότι η κυβέρνηση προωθεί διάταξη ουσιαστικά κατάργησης αγορών χωρίς μεσάζοντες. Μάλιστα, δεκάδες τέτοιες πρωτοβουλίες σε όλη την Αττική, ανάμεσά τους αυτή της πόλης των βορείων προαστίων αλλά και το «Μαζί να τα φάμε» του Χαλανδρίου, συνυπογράφουν ηλεκτρονικό ψήφισμα, με αίτημα να μην προχωρήσουν τέτοιοι σχεδιασμοί.
Οι προσπάθειες αυτών των αγορών μόνο θετικές φαντάζουν για τις τοπικές κοινωνίες με μηδενικό κόστος σε δημόσιο – δημοτικό χρήμα. Ενδεικτικά, το Δίκτυο Αγίας Παρασκευής δημιουργήθηκε το 2012 από μια ομάδα πολιτών της περιοχής, σε εθελοντική βάση και χωρίς οικονομικό όφελος. Μέσω των διανομών συλλέγονται χρήματα και είδη με ανθρωπιστικό πρόσημο. Χάρη στο υστέρημα καταναλωτών αλλά και πωλητών, στην τελευταία δράση -όπως και στο παρελθόν- συγκεντρώθηκαν τρόφιμα μακράς διαρκείας, προϊόντα υγιεινής και φάρμακα για το κοινωνικό παντοπωλείο και φαρμακείο. Μάλιστα, η αλληλεγγύη δεν περιορίζεται στο στενό πλαίσιο της πόλης και όπως συνέβη πολλές φορές ακόμη, συγκεντρώθηκαν για τα παιδιά του σχολείου στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα φόρμες, σεντόνια και κουβέρτες, ενώ γραφική ύλη μαζεύτηκε για τη μονάδα των γυναικείων φυλακών της Θήβας, είδη που με ίδια μέσα μεταφέρει η συλλογικότητα.
Από την πλευρά του, το «Μαζί να τα Φάμε» είναι μια προσπάθεια που «άνθισε» στο Χαλάνδρι εδώ και περισσότερα από εννιά χρόνια. Άρχισε ως ένα δίκτυο χωρίς μεσάζοντες για δεκάδες παραγωγούς, και συνεχίζεται με κοινωνικές παρεμβάσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι μέσα από το «καλάθι αλληλεγγύης» της πρωτοβουλίας ενισχύονται περίπου 140 οικογένειες στο προάστιο. Όσοι καταναλωτές και πωλητές έχουν τη δυνατότητα, προσθέτουν ένα ή περισσότερα είδη για πολίτες που δοκιμάζονται σκληρά και από αυτή την κρίση.
Προφανώς, καμία τέτοια δομή δεν είναι από μόνη της επαρκής για την αντιμετώπιση βασικών προβλημάτων και μάλιστα σε τοπικό επίπεδο, αλλά βάζουν ένα λιθαράκι στη διαχείριση ζητημάτων επιβίωσης και αποτροπής εξαθλίωσης. Άλλωστε, επειδή μάλλον δεν… τα φάγαμε μαζί, θα ήταν καλό να μπορούν όλοι οι άνθρωποι, καταναλωτές ή παραγωγοί, να έχουν τουλάχιστον ένα πιάτο στο τραπέζι για να φάνε.
