Γράφει η Ισιδώρα Βασίλη
Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ
Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Γυμνασίου Ν. Πεντέλης
Μέλος Δ.Σ. Ομοσπονδίας Γονέων Περιφέρειας Αττικής
Στην εκπνοή του χρόνου και μετά από μια χρονιά με έντονα τα σημάδια της εγκατάλειψης των σχολικών χώρων ανά την επικράτεια αλλά και της αυξανόμενης βιαιότητας του μαθητικού πληθυσμού ένα δημόσιο σχολείο της Αττικής στρέφει προς τα μέσα του για να παράξει πρώιμη πρόληψη.
Μια μελέτη – χορηγία για την αισθητική αναζωογόνηση των διδακτικών αιθουσών από τους μηχανικούς του Δ.Σ. Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, η εμπιστοσύνη της γυμνασιάρχη αλλά και τα άμεσα αντανακλαστικά του αρμόδιου πρόεδρου της Β’θμιας Σχολικής Επιτροπής, δημιούργησαν τις ικανές εκείνες συνθήκες που ενισχύουν την ανάταξη του σχολικού περιβάλλοντος αλλά και την αντιστροφή της αφυδατωμένης χωρικής πλαισίωσης της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο Γυμνάσιο Νέας Πεντέλης. Στην τάξη-πιλότο, με τα χρώµατα ως δοµικό στοιχείο του χώρου αλλά και ως εργαλείο ψυχολογίας, ανακτήθηκαν οι «ανακλαστικές σχολικές επιφάνειες» της εξέλιξης, της συμμετοχικότητας, της αισιοδοξίας και της ασφάλειας για τους εφήβους μαθητές. Συγκεκριμένα, επιλέχθηκε για τον επιχρωματισμό των εσωτερικών χώρων της αίθουσας η σύνδεση του γαλάζιου και πράσινου με το κόκκινο που παράγει την αίσθηση του ενθουσιασμού και συμβάλλει στην συγκέντρωση των μαθητών , στην διαύγειά τους και στην ευκολία αφομοίωσης του μαθήματος.
Με δεδομένο ότι από το 1894 έως σήμερα, ήτοι 130 χρόνια μετά, διατηρείται το ίδιο μοντέλο της διδακτικής αίθουσας, όπως υιοθετήθηκε και εν έτη 1962 από τους κτηριοδομικούς κανονισμούς του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ), διαπιστώνεται ότι οι προκλήσεις της σύγχρονης καθημερινότητας (πανδημία, ενεργειακή κρίση, αλλαγές στην κοινωνία) δεν αποτυπώνονται στην αντιληπτική απόδοση της σχολικής τάξης. Ειδικά στον τομέα του επιχρωματισμού των αιθουσών διδασκαλίας το χρώμα που επιλεγόταν και επιλέγεται ήταν αποκλειστικά το ανοιχτό γαλάζιο, επειδή είναι «ελληνικό» και το χρώμα της σημαίας μας και λιγότερο συχνά χρώματα όπως το πράσινο, γκρίζο ή κίτρινο, με την οροφή σχεδόν πάντα βαμμένη στο χρώμα του λευκού. Κατά συνέπεια το συγκεκριμένο αμετάβλητο μοντέλο σχεδίασης στερείται δημιουργικής χρωματικής σύνθεσης και υπολείπεται της ολοένα και αναπτυσσόμενης οπτικής εργονομίας στο σχολικό χώρο.
Δεν θα πρέπει επομένως να παραλείπεται από την αισθητική αναβάθμιση μιας τάξης ότι τα χρώματα βιώνονται από τον μαθητή και τον υποβοηθούν στην σύνδεσή του με το σχολείο και το ευρύτερο κοινωνικό – πολιτιστικό του περιβάλλον. Πιο συγκεκριμένα σε μια σχολική τάξη με την υπερίσχυση των ψυχρών χρωμάτων η πνευματική εργασία και ο στοχασμός ευνοούνται για τους μαθητές ενώ ταυτόχρονα βελτιώνεται η αντίληψη του χρόνου καθώς έχουν την πεποίθηση ότι περνάει µε ταχύτερο ρυθµό. Σχολικές αίθουσες, της σημερινής ελληνικής επικράτειας, ασυντήρητες, με σοβαρά ζητήματα δομικής ασφάλειας αλλά και χρωματικά ξεθωριασμένες δεν ενδυναμώνουν στα παιδιά το σεβασμό, τη συνεργασία, τη συμμετοχή, την αντίληψη πραγμάτων που τους ενδιαφέρουν, τη διαχείριση του θυμού, την επίλυση συγκρούσεων, τη βελτίωση της επικοινωνίας, τη διαχείριση του άγχους.
Οι σχολικές αίθουσες αποτελούν ζωτικούς χώρους μάθησης και αγωγής των παιδιών της χώρας και οι επιφάνειές τους οφείλουν να συμβάλλουν στην αποφυγή της κακής τους ψυχολογίας, να καλύπτουν τα αναπτυξιακά τους στάδια, ακόμα και να συμπληρώνουν τυχόν αισθητηριακά ελλείμματα του παιδικού τους δωματίου, ενώ εν τέλει οφείλουν να αποτελέσουν ανάχωμα στη βία και στην νεανική παραβατικότητα, ειδικά μετά την πανδημία και τον υποχρεωτικό εγκλεισμό της. Μόνο έτσι η Ελληνική Παιδεία θα αποκτήσει τον τελεολογικό της ρόλο και θα εισφέρει στο υπαρξιακό έρεισμα του μαθητή εκμηδενίζοντας την συναισθηματική ανασφάλεια της μαθητικής κοινότητας.
