Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 28/10/20
Λίγα 24ωρα πριν από την εθνική μας επέτειο, ένας άλλος εορτασμός, η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας ήταν μία αφορμή για τις κυβερνητικές, περιφερειακές και δημοτικές διοικήσεις να υπενθυμίσουν τα μέτρα που έχουν λάβει για τους ασθενέστερους. Στην πραγματικότητα, ήταν μια ευκαιρία να υπενθυμίσει στον καθένα μας -σε αριθμούς μάλιστα- τα ουσιαστικά προβλήματα φτώχειας και επιβίωσης που κρύβονται κάτω από το χαλί, ακόμη και στα Βόρεια Προάστια.
Εν έτει 2020, ενώ βρίσκονται σχεδόν στο απόγειό τους τεχνολογία και επιστήμη, αντί να υπάρχουν αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής όλων, η λύση για μεγάλη μερίδα ανθρώπων είναι να τους μοιράζονται τρόφιμα και συσσίτια, από κυβερνήσεις, Περιφέρειες, Δήμους και ιδιώτες. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που παρουσίασε ο Δήμος Χαλανδρίου, ενώ βρισκόμαστε στην αρχή αυτού που οι ειδικοί αποκαλούν «δεύτερο κύμα της πανδημίας».
Περισσότεροι από 1.200 πολίτες παραλαμβάνουν από το Παντοπωλείο του Δήμου βοήθεια, από τρόφιμα μακράς διάρκειας έως και προσωπικά είδη (ένδυσης, υπόδησης, οικιακής χρήσης). Πάνω από 100 άνθρωποι εξασφαλίζουν την καθημερινή διατροφή τους μέσω δημοτικού συσσιτίου, ενώ δεν παραλείπεται να τους διανέμεται φαγητό και για τα Σαββατοκύριακα. Το Κοινωνικό Φαρμακείο στηρίζει κατά μέσο όρο περίπου 300 κατοίκους της πόλης με τα αναγκαία τους σκευάσματα, μια κατάσταση που από το 2017, οπότε η δομή εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ, αποτυπώνεται σε 9.456 (!) επισκέψεις και 22.078 (!) τεμάχια φαρμάκων – παραφαρμακευτικών.
Η προσπάθεια της δημοτικής Αρχής να δημιουργήσει ένα «δίχτυ ασφαλείας» για τους ασθενέστερους βρήκε, βέβαια, «τρικλοποδιές» από το γεγονός ότι ο Δήμος είχε καταργήσει το 2011 το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», επί της προηγούμενης διοίκησης. Οι θέσεις των εργαζομένων που υπάγονταν σε αυτό χάθηκαν, με αποτέλεσμα να μη συμμετάσχει το Χαλάνδρι στη σχετική προκήρυξη για πρόσληψη προσωπικού το διάστημα της καραντίνας.
Η κατάσταση ανάγκασε, με επιβάρυνση του Δήμου, να «τρέξει» χάρη σε ίδιους πόρους έναν κόμβο στήριξης των αναξιοπαθούντων που στερούνταν υποστηρικτικού περιβάλλοντος, εν μέσω lockdown: Από πολυήμερες θεραπείες και αναγκαία ψώνια, έως τη διανομή γευμάτων κατ΄οίκον, τα οποία προετοιμάζονταν από τους εργαζόμενους στις κουζίνες των παιδικών σταθμών, ενώ δημιουργήθηκε Κέντρο Βοήθειας, με τετραψήφιο αριθμό κλήσης (1526).
Την ώρα, ωστόσο, που η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν αφήνει τους ανθρώπους στην τύχη τους, η κεντρική διοίκηση παίζει -στην καλύτερη περίπτωση- καθυστερήσεις. Για παράδειγμα, στο τέλος Απριλίου,ο υπουργός Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος υποσχόταν επέκταση του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» και σε δήμους, όπως το Χαλάνδρι, που δεν περιλαμβάνονται στη σχετική προκήρυξη που βγήκε. Η συμπληρωματική ρύθμιση της κυβέρνησης, έξι μήνες μετά, αγνοείται.
Σε άλλο μήκος κύματος, εν μέσω άλλης μιας δύσκολης συγκυρίας, παραμένουν ανώνυμοι συμπολίτες μας, φορείς και επιχειρήσεις που δεν ξεχνούν τον διπλανό τους, συνεχίζοντας τις δωρεές προς τις Κοινωνικές Δομές. Για κάποιους, ευτυχώς, ανθρωπιά και προσφορά δεν είναι απλά μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση…