Γράφει ο Δημήτρης Μασούρης
«Ένα Σάββατο βράδυ μια Κυριακή πρωί» ήταν, όταν έφτασε η είδηση του χαμού της μετακίνησης του ντόπιου πληθυσμού της Μακεδονίας, της πολυστέναχτης αυτής ελληνικής επαρχίας, από τον ανεμοστρόβιλο των συνθηκών, όπως μας περιγράφει στο διήγημά του «Ξημέρωμα» ο Ίων Δραγούμης με το ψευδώνυμο Ίδας (1903).
Και να τώρα! που επαναλαμβάνεται μια παρόμοια περίπτωση όχι μετακίνηση πληθυσμού -αυτό μας έλειπε- αλλά κάτι χειρότερο, να μετακινηθεί το όνομα της Μακεδονίας βορειότερα, να ονομαστεί εκείνος ο χώρος Βόρεια Μακεδονία. Ήταν κάτι απρόσμενο η περιοχή αυτή της Βαρντάρσκας να ονομαστεί Βόρεια Μακεδονία. Και η είδηση έφτασε και διαβάστηκε στον ελληνικό Τύπο από το λαό. Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018 η τελική συμφωνία. Εκυοφορείτο από πολύ παλιά η είδηση.
Με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Η.Π.Α., που είχε συμπεριληφθεί στα έγγραφα 817 (1993) και 845 (1993) η Ελληνική Δημοκρατία παραχωρούσε το όνομα στο κρατίδιο των Σκοπίων, Βόρεια Μακεδονία. Παράλληλα σημειωνόταν και η ιθαγένεια του πολίτη, που είναι κάτοικος στο γεωγραφικό χώρο αυτό και να ονομάζεται πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας. Σα να μας έλεγαν ότι οι μετανάστες στη χώρα μας έπαιρναν την ιθαγένεια του Έλληνα πολίτη.
Αυτόχρημα ο κάτοικος του χώρου έπαιρνε και ταυτότητα διαμονής στον τόπο. Ο Σλάβος γινόταν συνάμα και Μακεδών. Και εμείς εδώ που ξέρουμε από μαθητές ακόμη όταν διδασκόμαστε Γεωγραφία, ότι η χώρα μας συνορευόταν βόρεια και με τη Σερβία (Νοτιοσλαβία, Γιουγκοσλαβία) με επαρχίες τη Βαρντάρσκα ή την αρχαία Δαρδανία (από το μάθημα της Ιστορίας), που είχε πρωτεύουσα τα Σκόπια;
Ο Σλάβος που έφτασε στο χώρο αυτό τον Θ’ αιώνα μ.Χ. και που μόλις είχε διδαχτεί να διαβάζει και να γράφει με ελληνικό αλφάβητο από τους Θεσσαλονικείς αδελφούς Μεθόδιο και Κύριλλο (από αυτόν το αλφάβητό τους ονομάστηκε κυριλλικό), σφετερίστηκε το έδαφος και ονομάστηκε Μακεδών, πλαστογράφησε την ιστορία της Μακεδονίας, τις αρχαιότητές της και τον τρόπο ζωής του, γεμίζοντας τη χώρα του με αγάλματα του Φιλίππου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου κ.λπ. και με επιγραφές και να καυχιέται πως αυτός είναι απόγονος του Φιλίππου και του Αλέξανδρου.
Η Μακεδονία ως γνωστό αναφέρεται αρχικά στον Ηρόδοτο (Α56) και έχει ρίζα γνήσια ελληνική -μακεδνός=μακρός υψηλός από το μήκος =μάκος δωριστί-. Όλες οι άλλες μαρτυρίες είναι κακόπιστες.
Σφετερίστηκε ακόμη το σήμα του Φιλίππου, που βρέθηκε πάνω στην ολόχρυση σαρκοφάγο του στη Βεργίνα, το δεκαεξάκτινο αστέρι (ή τον ήλιο) και το έκανε σημαία του και το διατηρεί ακόμη σήμερα με μια παραλλαγή, έπειτα από δυναμικά από μας (συλλαλητήρια κ.λπ.).
Διαμαρτυρηθήκαμε για όλα αυτά και στον ημερήσιο και εβδομαδιαίο Τύπο της Αθήνας και του τόπου μου, έγραψα σε ιθύνοντες, που χειρίζονταν το θέμα. Είχαμε απάντηση: Μην ανησυχείτε, τα έχουμε υπόψη μας. Αν τα πράγματα έχουν έτσι, τότε γιατί η πραγματοποίησή τους στο αποτέλεσμα βγαίνει λανθασμένη; Τι μας εμπόδισε να δούμε την πραγματικότητα; Γιατί κρύβουμε την αλήθεια; Τα αρχαία κείμενα βοούν την αλήθεια και μεις που είμαστε εντολοδόχοι πραγμάτωσής τους κωφεύουμε; Είμαστε απαράδεκτοι. Αλλιώς υποχωρούμε για να επιτύχουμε τι; Και το παλαιό μας δόγμα: ούτε μια χούφτα απ’ το χώμα μας δε δίνομε / και απ’ τα νερά μας ούτε μια σταλαγματιά, πήγε χαμένο στον καιάδα του χρόνου;
Όλοι οι αρχαίοι γεωγράφοι και ιστορικοί μας που έχουν μελετήσει και καθορίσει γεωγραφικά επακριβώς τα όριά της και την πλούσια παραγωγή της αποφαίνονται για την ελληνικότητά της Μακεδονίας από τους πανάρχαιους μυθολογικούς χρόνους. Ο ήλιος (ή το αστέρι) της Βεργίνας έχει την αυταπόδεικτη σημασία του.
Οι ακτίνες του αστεριού (ήλιου) εκπροσωπούν το γεγονός της περιγραφής του Ηροδότου (βιβλ. 8 Ουρανία κ. 137). Παρακολουθείστε, είναι δεκαέξι. Χαρακτηρίζονται οι επαρχίες του κράτους του Φιλίππου (πρώτη δημοσίευση δική μας). Και είναι οι εξής. Ολόγυρα από το κέντρο που εικονίζει τις περιοχές του της Μακεδονίας:
1.Αλμωπία
2.Βισαλτία
3.Βοττιαία
4.Ελιμία
5.Εορδαία
6.Ηδωνία
7.Ημαθία
8.Κρηστωνία (με προέκταση Μυγδονία)
9.Λύγκηστις
10.Οδομαντική
11.Ορεστίς
12.Παιονία
13.Πελαγονία
14.Πιερία
15.Σιντική
16.Χαλκιδική
Σύνολο δεκαέξι. Αυτό το εξακριβώσαμε μελετώντας στη διδασκαλία μας προσωπικά τη λάρνακα της Βεργίνας, συγκρίνοντας περιοχές και ακτίνες. Και από τη μακρόχρονη υπηρεσία μας στην περιοχή της Μακεδονίας, που αγαπήσαμε, καθώς και της Θράκης.
Κάποτε δείχναμε ηρωισμό, κι αν χάναμε, είχαμε πολεμήσει, και αυτό αναπληρούσε τη φήμη μας. Τώρα δε μπορούμε να πούμε πως η πυξίδα μας δείχνει το σωστό δρόμο. Από παντού το καράβι μας στην ιστορική του πορεία μπάζει νερά και είμαστε σε βάρος μας συγκαταβατικά αφελείς και ανοιχτοχέρηδες ασυλλόγιστα.
Έχουμε απλοποιήσει τα πάντα και περιμένουμε το παράφωνο τραγούδι των κελευστών, για να μπούμε στο χορό των κυμάτων, και το μέλλον μας διακυβεύεται από πείνα, αναδουλειά, μιζέρια, χωρίς ιδανικά και οι παλιές πληγές μας κακοφορμίζουν, όπως θα έλεγε και ο νομπελίστας μας Σεφέρης. Και απάνω στο κακοφόρμισμα, εμείς ακούμε το παπαδιαμάντειο μοιρολόγι της Φώκιας και παρακολουθούμε από τις θέσεις των ενδιαφερομένων για την ύπαρξη της ζωής μας, να μας πείσουν γλωσσικά διαλεκτικά -αρχαία τάχα γλωσσικά μακεδονικά ιδιώματα για να αποδείξουμε ύπαρξη- αρχαίας μακεδονικής γλώσσας! Μια καθαρή σλαβική γλώσσα: ποια μακεδονική· ούτε υποψία μακεδονίτικης γλώσσας (σήμερα κάνουμε μια στοιχειώδη έρευνα γραμματική πάνω στην εξέλιξη της παραγωγής των επιθέτων με καταλήξεις -ικός και -ήτικος ή -ίτικος.
Διαφοροποιούνται τα πράγματα γλωσσολογικά. Μια ανύπαρκτη αρχαία, λέει, μακεδονική γλώσσα έφτασε να ειπωθεί και στο ιερό βήμα της βουλής μας. Από πού; Ανιστόρητες ή θελημένες εξηγήσεις. Παρότι μία αρχαία επιγραφή από τη νήσο Φαίλακα -στο Κουβέιτ- όπου υπάρχει και ναός της Αρτέμιδος ή ακόμη και την κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τερρακότα, που βρίσκεται εκεί, του μεγάλου οραματιστή για τη βελτίωσή της ζωής και του εκπολιτισμού του γνωστού τότε κόσμου (πρβλ. και το λόγο του στην Ιόππη).
Μην απεραντολογείτε κύριοι εκπρόσωποι του λαού μας, στη βουλή με πληροφορίες που αποδίδουν άνοια. Ελάτε σε θεογνωσία. Το καθήκον σας είναι η συμμετοχή στην εξεύρεση πόρων βίωσης των πολιτών και όχι οι χωρίς έρμα παρήγορες ανακοινώσεις, ενισχύσεις οικονομικές παροχών αντί (πεινα)κίου φακής στους λιμοκτονούντες Έλληνες. Απαράδεκτο να περιμένουν οι Έλληνες από τους ξένους ψωμί κλαυσίθυροι, εκποιούντες ό,τι ιερόν κατέχουν. Ας αναζητήσουμε οι ίδιοι πλάνα ισχυροποίησης του έθνους μας, αναζητώντας νέους τρόπους δικούς μας στήριξης. Αλλά θα επανέλθουμε για τα σχετικά θέματά μας.
Στη μνήμη μας πάντα αυτοί οι βόρειοι γείτονές μας θα είναι οι Σλάβοι, που μόνον ύστερα από σκληρές μάχες, καταφέραμε να απωθήσουμε σε καιρούς δύσκολους κάποτε και -από τους βυζαντινούς ακόμη χρόνους- θελήσαμε να τους εκπολιτίσουμε και από τραμπαλιζόμενες διπλωματικές συζητήσεις, επικουρούμενες αργότερα από φιλεύσπλαγχνες κατ’ επίφαση παροχές.
Κάποτε πάλι θα τους δούμε «στου κύκλου τα γυρίσματα» επιθετικούς και επεκτατικούς στην περιοχή μας. Αλλά όσο περισσότερες αγκαλιές ανοίγουμε, τόσο περισσότερο θυμίζουμε την κουμπαριά του κάβουρα με το φίδι στους Αισώπειους μύθους μας. Εκείνοι πραγματοποιούν τα όνειρά τους του 1949. Και εμείς δυναμικοί συμβάλλοντες, ίσως από άγνοια;
Πρέπει να σοβαρευτούμε. Οι αδηφάγες εσωτερικές μας δαπάνες, το πλήθος των ασύστολων διορισμών στο δημόσιο, οι παχυλές αμοιβές ορισμένης τάξης, η συνεχής αύξηση της φορολογίας και η προοδευτική οικονομική καχεξία μας – ιδιαίτερα των πολιτών της μεσαίας τάξης, φέρουν μαρασμό όχι ανάπτυξη. Οι πόροι του κράτους παραμελήθηκαν ή αγνοήθηκαν και έχουν ορισμένους στόχους.
Επιδιώκουμε να διορθώσουμε το κλονισμένο εφήμερό μας από το κλάδεμα του δέντρου και όχι από τη ρίζα. Παραμελήσαμε την αξιομαχία μας συγκριτικά με τους γείτονές μας· αλλά: si vis pacem, para bellum (=εάν θέλεις ειρήνη, παρασκεύαζε πόλεμο) ποιος είναι αφελής μπροστά σ’ αυτή τη ρήση; οι γείτονές μας το διδάσκουν και ιδιαίτερα οι ανατολικοί!
