Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 15/09/21
Η φετινή ανάπαυλα του Αυγούστου από κούραση, κλεισούρα πανδημίας και φόβους για το μέλλον απείχε -έτσι κι αλλιώς- από να θεωρηθεί διακοπές ακόμη και γι’ αυτούς που μπόρεσαν να βρεθούν σε μια θάλασσα εν μέσω από καύσωνα. Σε αυτό το ελάχιστα ξέγνοιαστο περιβάλλον χτύπησαν την πόρτα μας οι πρόσφατες φωτιές, αφού τα καμπανάκια που έκρουαν δημοσιολογούντες και μη, όλο το προηγούμενο διάστημα, μάλλον κατέληγαν σε ώτα μη ακουόντων.
Στη στήλη αυτή αλλά και τις σελίδες της Αμαρυσίας των τελευταίων μηνών, χύθηκε αρκετό μελάνι με τις προειδοποιήσεις πολιτών, κομμάτων και παρατάξεων για την ανάγκη προληπτικών παρεμβάσεων δασοπροστασίας, τις ελλείψεις σε προσωπικό – πόρους, αλλά ακόμη και σε πράγματα φαινομενικά αυτονόητα (κλαδέματα, δασικοί δρόμοι). Άλλωστε, με βάση τις ανοιξιάτικες ανακοινώσεις των πυροσβεστών, τα κενά στο Σώμα έφταναν, έως τώρα, τις 4.000, ενώ το 85% των οχημάτων χαρακτηρίστηκε ως πεπαλαιωμένο. Οι συνολικές δαπάνες αντιπυρικής πρόληψης μετρούν μείωση 97,8% (!) από το 2005, με το 2021 να έχουν διατεθεί μόλις 1,7 εκατομμύρια ευρώ, ενώ οι επίσημες ανάγκες των δασαρχείων ανέρχονταν στα 17 εκατ. €.
Αντ’ αυτού τα μέχρι πρότινος αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και Νίκος Χαρδαλιάς, λίγες μόλις μέρες πριν από τις πυρκαγιές παραχώρησαν συνέντευξη Τύπου καθησυχάζοντας, με τον πρώτο να δηλώνει: «Έχει γίνει μια εξαιρετικά πρότυπη δουλειά για την αντιπυρική προστασία της χώρας, μια πραγματική τομή φέτος, όχι μόνο όσον αφορά τα μέσα, τους εξοπλισμούς, το προσωπικό, αλλά και την αντίληψη – κατανόηση του προβλήματος για την πυροπροστασία. Έχουμε πλέον μια νέα προσέγγιση –με επίκεντρο την πρόληψη, την ετοιμότητα και την προσπάθεια παρέμβασης πριν εκδηλωθεί το κακό. Σκοπός όλων μας είναι, στο μέτρο του δυνατού, η αποτροπή του κινδύνου, όχι η εκ των υστέρων μεμψιμοιρία για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει».
Μοιραία, μετά τις στάχτες ακολουθεί, δυστοπική σε εύρος με «πτυχιούχους» συγκρίσεων, φανατισμού και μετατροπής του άσπρου σε… μαύρο. Πέρα από τις προφανείς λύσεις των οικονομικών πόρων (που ξαφνικά βρέθηκαν μετά την καταστροφή), ανάλογη σπουδή… επιστημοσύνης δεν κατατέθηκε στον δημόσιο διάλογο ώστε να βρεθούν σύγχρονες λύσεις. Για παράδειγμα, είναι απορίας άξιο πώς οι Αρχές διαθέτουν drones τα οποία βρίσκουν με επιτυχία και αμεσότητα ποσότητες ναρκωτικών, αλλά απουσιάζουν -έστω και οι θερμικές κάμερες- που θα εντοπίζουν μια πυρκαγιά στην αρχή της.
«Όαση» σε αυτό το σκηνικό ήταν η κινητοποίηση ορισμένων Δήμων της περιοχής, αλλά και εκατοντάδων εθελοντών της διπλανής πόρτας που ανέλαβαν συγκροτημένα και μαζικά να περιφρουρήσουν κομβικά σημεία του Υμηττού και της Ρεματιάς, για να μη φτάσει μια φωτιά μέσα από τα σπίτια μας…
* Από στίχο του Μιχάλη Γκανά στο τραγούδι «Στα Καμένα» που μελοποίησε και τραγούδησε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, το 2007