ΣΧΟΛΙΑ
(1) Πρόκειται για την περιοχή δυτικά και βόρεια του σταθμού του τρένου, όπου από τα τέλη του 19ου αιώνα άρχιζαν να κτίζονται μεγάλες εξοχικές κατοικίες ευκατάστατων Αθηναίων. Αρκετές υπάρχουν και σήμερα, εκατέρωθεν της οδού Περικλέους και προς τον Άγιο Νικόλαο, και έχουν κηρυχθεί διατηρητέα μνημεία του κράτους.
(2) Η μουσική τζαζ έγινε ευρέως γνωστή στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1920 και ενθουσίασε την καλή κοινωνία της Αθήνας. Ένας από τους πιο ένθερμους φίλους της ήταν και ο νεαρός τότε ποιητής Γιώργος Σεφέρης. Το κέντρο “Tούσκουλουμ” στη Μαγκουφάνα (σημ. Πεύκη), το πρώτο του είδους του στο Μαρούσι, άφησε εποχή στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Το όνομά του, που αντιγράφει αυτό ενός αρχαίου ρωμαϊκού θερέτρου, ήταν του συρμού σε κέντρα διασκέδασης κατά τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα και δεν έχει καμία σχέση με δραστηριότητες του αυτοκράτορα Αδριανού και του Ηρώδου του Αττικού στην περιοχή της Μαγκουφάνας, όπως έχει γραφτεί παλαιότερα.
(3) Η σημερινή λεωφόρος Πεντέλης, που ακολουθεί τη διαδρομή ενός πολύ παλιού δρόμου προς το βουνό, μέσω των Μελισσίων. Η διαμόρφωσή του σε αμαξιτό δρόμο ήταν ημιτελής το καλοκαίρι του 1925. Στα Μελίσσια είχαν μόλις εγκατασταθεί πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής. Η πευκόφυτη τοποθεσία, ακατοίκητη ως τότε, όφειλε το όνομά της σε μελίσσια που διατηρούσαν εκεί Μαρουσιώτες, κυρίως της οικογένειας Λέκκα.
(4) Η σημερινή πλατεία Αγίας Λαύρας, όπου βρισκόταν το νεκροταφείο του Μαρουσιού ως το 1920.
(5) Η σημερινή λεωφόρος Κηφισιάς, που είχε διανοιγεί πρόσφατα και παρέκαμπτε το κέντρο του παλιού Μαρουσιού.
(6) Μία αγαπημένη εκδρομή των Αθηναίων στα χρόνια του Μεσοπολέμου ήταν η ανάβαση στην Πεντέλη με γαϊδουράκια, τα οποία μίσθωναν από την πλατεία του σταθμού του τρένου στο Μαρούσι. Η Παλιά και η Νέα Πεντέλη, τα Άνω Μελίσσια και όλες οι γυμνές και σκαμμένες σήμερα πλαγιές του βουνού, καλύπτονταν ακόμα από πυκνά δάση. Στην Αγία Τριάδα της Παλιάς Πεντέλης, όπου γινόταν το μεγάλο πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος, υπήρχαν μερικά υποτυπώδη κέντρα για τους εκδρομείς.
(7) Λίγα χρόνια αργότερα, το εμπόριο του μαρουσιώτικου νερού έπαψε λόγω της υδροδότησης της Αθήνας από την εταιρεία Ούλεν, με το φράγμα του Μαραθώνα.
(8) Πρόκειται για τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών, που ιδρύθηκε το 1847 και συνεχίζει μέχρι σήμερα τη δραστηριότητά της, με ανασκαφές στους Δελφούς, τη Δήλο και τη Θάσο.
(9) Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής εγκαταλείφθηκε στο Μαρούσι με γοργούς ρυθμούς, ιδίως μετά τη λειτουργία του σιδηροδρόμου το 1885. Ωστόσο, μέχρι τη δεκαετία του 1910 έβλεπε κανείς ακόμη ηλικιωμένους με τις χαρακτηριστικές αρβανίτικες φορεσιές του τόπου.
