Γράφει η Έφη Κανλή: Μέλος Δ.Σ. ΚΕΑΕΔΗΑ ΑΕ – ΟΤΑ, Μέλος Δ.Σ. ΟΠΑΜΚ, Μέλος Δημοτ. Επιτροπής Ισότητας , Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Ηρακλείου Αττικής Νίκος Μπάμπαλος: Ηράκλειο, Ανθρώπινη Πόλη Πάμε Μπροστά.
Σε μια γερή δόση αυτοκριτικής, πριν από λίγες ημέρες ανέβασα στον προσωπικό μου λογαριασμό στα social media ό,τι αστεία απεικόνιση έχει κυκλοφορήσει τον τελευταίο καιρό για να αποδώσει τη μαζικότητα της φετινής καμπάνιας των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων στα δημοφιλή μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το αγαπημένο μου δε είναι η φωτογραφία του αστροναύτη, που ούτε στην απεραντοσύνη και την απόλυτη σιωπή του διαστήματος δεν μπορεί να γλυτώσει από τον υποψήφιο…
Καταλαβαίνω απόλυτα τους χρήστες των μέσων δικτύωσης που μας κάνουν τέτοιες πλάκες, γιατί, είναι αλήθεια, ότι τους τελευταίους μήνες και εμείς τους έχουμε υπερφορτώσει με τις προωθήσεις και την προβολή. Και μπορεί να το παίρνουμε για αστείο, εγώ θέλω παρόλα αυτά να πιάσω λίγο τη σοβαρή πλευρά. Υπάρχει υπερπληθυσμός από υποψηφίους στο διαδίκτυο αυτή την εποχή που ίσως να κουράζει; Σίγουρα. Χρειάζεται να γίνει αυτό; Σε ένα μεγάλο βαθμό η προσωπική μου γνώμη είναι πως «ναι».
Βλέπετε, οι δημοτικές εκλογές και το αποτέλεσμά τους δεν είναι ένας οποιοσδήποτε αγώνας ή σκοπός ή καμπάνια, που εάν δεν τραβήξει το ενδιαφέρον του πολίτη απλά δεν θα περπατήσει. Ό,τι και να γίνει, όσοι και εάν ενδιαφερθούν, όσοι και εάν ψηφίσουν, κάποιος θα βγει από την κάλπη, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Εάν δεν είναι η Έφη, θα είναι ο Γιώργος, ο Κώστας, η Άννα ή κάποιος άλλος. Το ζήτημα είναι λοιπόν, πώς ο κόσμος θα τους γνωρίσει όλους αυτούς για να διαλέξει καλύτερα. Όλοι καταφεύγουμε στα social media, όχι γιατί είναι ο πιο εύκολος τρόπος, αλλά γιατί εκεί, πλέον, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του ο κόσμος. Λειτουργεί κάπως όπως τα παλιά χρόνια στα καφενεία: εκεί θα μπορέσω να βρω τον πολίτη να του μιλήσω, εκεί λοιπόν θα απευθυνθώ. Και έτσι γινόμαστε πολλοί…
Όμως είναι ένα αναγκαίο κακό. Φανταστείτε να μη μπορούσαμε να προωθήσουμε από τα social media το πρόγραμμά μας. Τότε πρόσβαση στους πολίτες θα είχαν μονάχα όσοι κάνουν κάποιο επάγγελμα που έχουν καθημερινή επαφή με την κοινωνία ή έχουν αρκετά χρήματα για να στήσουν τις παραδοσιακές καμπάνιες με το ενημερωτικό υλικό και τα λοιπά διαφημιστικά τρικ. Ένας νέος επιστήμονας που κατεβαίνει για πρώτη φορά και καλείται μέσα σε λίγους μήνες να απευθυνθεί σε όλη την πόλη του, σίγουρα, δεν θα είχε τις ίδιες ευκαιρίες με έναν άλλο υποψήφιο από τις παραπάνω κατηγορίες (όχι πως δεν υπάρχουν αξιολογότατα άτομα σε αυτές).
Μπορεί λοιπόν να κουράζουμε, όμως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσφέρουν μια ισοτιμία και δικαιοσύνη, ίσως, σε όλους όσους θέλουμε να πείσουμε τους συνδημότες μας ότι έχουμε την όρεξη και το σχέδιο να δουλέψουμε για τους δήμους μας. Βέβαια, η δική μας γενιά πολιτικών έχει την ατυχία να είναι η «πειραματική», από τις πρώτες που χρησιμοποιούν τα μέσα αυτά για να προωθήσουν τις ιδέες τους. Σίγουρα, στα επόμενα χρόνια η κατάσταση θα εξομαλυνθεί και θα μάθουμε όλοι: πομποί και δέκτες να λειτουργούμε με το απαιτούμενο μέτρο. Έως τότε συστήνω στους φίλους συμπολίτες υπομονή, να ανεχτούν αυτή την αναγκαία, όπως είπαμε, περίοδο της προβολής των υποψηφίων, από τους οποίους πρέπει να διυλίσουν ποιο πλάνο και ποιο όραμα τους ταιριάζει καλύτερα και αναλόγως να διαλέξουν στην κάλπη. Όσο και αν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ηγούνται της εκλογικής περιόδου, οι πολίτες έχουμε στα χέρια μας το σπουδαιότερο όπλο, την κριτική άποψη.
