Γράφει ο Νίκος Κομπότης
Πως μεταδίδεται ο ιός; Ποια όργανα προσβάλλει, με ποιον ακριβώς τρόπο και με τι αποτελέσματα; Ποια τα μέτρα προφύλαξης; Υπάρχουν φάρμακα; Ποιο εμβόλιο είναι το αποτελεσματικότερο; Σε ποια μέθοδο και τεχνολογία στηρίζεται το τάδε και το τάδε εμβόλιο; Καθένα από αυτά τα ερωτήματα θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα επιστημονικού συνεδρίου. Οι ειδικοί θα παρουσίαζαν τα ευρήματα τους ύστερα από εργαστηριακή έρευνα και μελέτη όλων των δεδομένων. Θα αντάλλασσαν απόψεις και θα κατέληγαν σε πορίσματα.
Όχι. Δεν είναι αυτός ο καταλληλότερος τρόπος. Τέτοια ζητήματα λύνονται στις οθόνες της τηλεόρασης, στα πρωινάδικα και στα δελτία ειδήσεων. Με τηλεοπτικούς όρους, με πίεση χρόνου, με εντυπωσιακές ατάκες. Παρελαύνουν επιστήμονες, διατυπώνουν τηλεγραφικά επιστημονικές απόψεις, αλληλοεπικυρώνονται, αλληλοδιαψεύδονται και συχνά αυτοδιαψεύδονται. Από κοντά και οι κυβερνητικοί παράγοντες ανακοινώνουν, μεταβάλλουν, ακυρώνουν, επαναφέρουν ρυθμίσεις. Διαχέεται έτσι ένας μεγάλος όγκος πληροφορίας σε ένα κοινό του οποίου οι γνώσεις για θέματα βιολογίας προέρχονται από το λύκειο ή το γυμνάσιο. Αποτέλεσμα: πληροφοριακή συμφόρηση, που οδηγεί σε σύγχυση, σε αβεβαιότητα, σε αγωνία, σε κόπωση.
Στο απλοϊκό ερώτημα «Γιατί τα κανάλια ακολουθούν αυτήν την τακτική;» μια απάντηση υπάρχει: Ο μπερδεμένος, ο τρομοκρατημένος τηλεθεατής είναι ο σίγουρος τηλεθεατής. Δεν θα φύγει από την οθόνη. Θα κολλήσει ακόμη περισσότερο. Θα αναζητήσει ακόμη ισχυρότερη δόση «πληροφόρησης». Θα είναι παρών και στο επόμενο αγχωτικό ραντεβού. Η μεγαλύτερη τηλεθέαση θα φέρει και τα ανάλογα όβολα και θα συντηρεί τους μύθους της ελεύθερης έκφρασης, της πολυφωνίας και εντέλει της δημοκρατίας αυτοί του τύπου.
Δείτε επίσης: Κορωνοϊός: Ανακοινώθηκαν 1.460 νέα κρούσματα και 28 θάνατοι
