Γράφει η Μαριάνθη Δ. Καφετζή – Ραυτοπούλου: Οικονομολόγος, ΜΒΑ – Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Μέλος Πολιτικής Επιτροπής ΝΔ – Επικεφαλής Συνεδριακού Τουρισμού
Ο μήνας Οκτώβριος είναι αφιερωμένος στον καρκίνο του μαστού. Και παρότι στη χώρα μας η επικαιρότητα είναι μεγάλη, με ένα από τα σημαντικότερα θέματα τον θάνατο ενός Έλληνα στην Αλβανία, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε σοβαρά ζητήματα υγείας που πλήττουν τους πολίτες της χώρας μας και οφείλονται σε ελλειπή ενημέρωση, αλλά και σε πολιτικές που αγνοούν τους πολίτες.
Σίγουρα καρκίνος δεν είναι events και ροζ κορδελάκια, ο καρκίνος είναι αρρώστια που ωστόσο θεραπεύεται αν προληφθεί και διαγνωσθεί έγκαιρα. Μας φοβίζει ακόμα και το άκουσμά του, όμως ο στόχος κάθε κυβερνητικής πολιτικής θα έπρεπε να είναι η ευαισθητοποίηση όλων για το θέμα που χρόνια τώρα ταλανίζει εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Φυσικά ο καρκίνος δεν είναι γυναικεία υπόθεση, αφορά εξίσου τους άντρες. Ο καρκίνος είναι η δεύτερη κυριότερη αιτία θανάτου, μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Αντίστοιχος του καρκίνου του μαστού, είναι ο καρκίνος του προστάτη για τους άντρες, δεύτερος σαν αιτία θανάτου, ένας καρκίνος που εάν διαγνωσθεί έγκαιρα και θεραπευθεί, οδηγεί στην πλήρη ίαση, δηλαδή ο ασθενής θα πεθάνει από άλλη αιτία και όχι από τον καρκίνο του προστάτου. Στην Ευρώπη, το 60% των περιστατικών καρκίνου του μαστού διαγιγνώσκεται σε πρώιμο στάδιο, ενώ στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 5%. Αυτό δείχνει ότι οι Ελληνίδες δεν είναι σωστά ενημερωμένες για τη διαφύλαξη της υγείας τους. Μια κοινωνία που βαδίζει χωρίς πυξίδα και χωρίς αισιοδοξία και όνειρα για το αύριο και με Πρωθυπουργό που δημόσια λέει ότι περιμένει να πεθάνουν οι συνταξιούχοι για να λύσει το συνταξιοδοτικό πρόβλημα, το σύστημα υγείας έφτασε στο χειρότερο σημείο.
Καρκινοπαθείς βασανίζονται για τα αυτονόητα: από τις λίστες αναμονής για εξετάσεις ή θεραπεία στα δημόσια νοσοκομεία που συνεχώς αυξάνονται, μέχρι την προμήθεια των απαραίτητων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Τέλος οι ασθενείς, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής, παρά τη σωματική ασθένεια τους, καθώς τις δυσκολίες και αποκλεισμούς που έχουν να αντιμετωπίσουν στο εργασιακό και κοινωνικό τους περιβάλλον, έρχονται αντιμέτωποι με τέτοιο οικονομικό και ψυχο-κοινωνικό κόστος που αδυνατούν αρκετές φορές, να ανταπεξέλθουν. Αν το εθνικό σύστημα υγείας στηρίξει την πρόληψη, τη διαθεσιμότητα πόρων σε πρόσβαση για έλεγχο, θα σωθούν καταρχάς πολλές ζωές, αλλά και θα εξοικονομήσει πόρους από την έγκαιρη αντιμετώπιση της νόσου. Μία μεγάλη έρευνα στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, έρχεται να καταδείξει πως η λιτότητα τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα, κατέστρεψε την υγεία των Ελλήνων και αύξησε τη θνησιμότητα του πληθυσμού. Σε αυτή επισημαίνεται ότι οι κυβερνητικές δαπάνες για την υγεία μειώθηκαν κατά πολύ στην Ελλάδα και ότι τα αίτια θανάτου που αυξήθηκαν περισσότερο ήταν κυρίως αυτά που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν από το σύστημα περίθαλψης. Το Σύστημα Υγείας απαιτεί σημαντική αναδιάρθρωση για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Και ας μη ξεχνάμε η πρόληψη σώζει ζωές.
