Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 21/04/2021
Από τη Μεταπολίτευση, οι παλαιότεροι γνώρισαν εκλογικά συστήματα πλειοψηφικά αλλά και πιο ενισχυμένης «αναλογικής», που αντίστοιχα, εδραίωναν τον εκάστοτε νικητή της κάλπης ή υποβοηθούσαν περισσότερες παρατάξεις που συμμετείχαν στη διαδικασία. Ο νέος εκλογικός νόμος της κυβέρνησης για την Αυτοδιοίκηση σκόρπισε χαμόγελα ιδίως σε νυν δημάρχους που με το προηγούμενο σύστημα απέτυχαν ή δυσκολεύτηκαν στην εξασφάλιση πλειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο (αν και «χειρουργικές επεμβάσεις» από το καλοκαίρι του ‘19 και μετά έλυσαν λίγο τα χέρια). Βέβαια, οι νέες διατάξεις έφεραν αμηχανία σε πολλούς συνδυασμούς που ενδεχομένως θα δυσκολευτούν, όχι μόνο να εκλεγούν αλλά και να λάβουν μέρος στις επόμενες κάλπες.
Μεταξύ άλλων και υπό την αίρεση αλλαγών της τελευταίας στιγμής, πλέον προβλέπεται εκλογή δημάρχου/περιφερειάρχη από τον πρώτο γύρο με ποσοστό 43%, τα 3/5 των εδρών δίνονται στον επιτυχόντα συνδυασμό, τίθεται όριο για εκλογή το 3%, μειώνεται, σε ορισμένες περιπτώσεις, ο αριθμός εδρών σε δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, επαναφέρεται το κοινό ψηφοδέλτιο δήμων – κοινοτήτων με πληθυσμό άνω των 500 κατοίκων (με προϋπόθεση εγκυρότητας ψηφοδελτίου ο συνδυασμός να κατεβάσει ελάχιστο αριθμό υποψηφίων παντού), αυξάνονται τα παράβολα κατά 150% για υποψήφιους επικεφαλής, 60% σε δημοτικούς-περιφερειακούς συμβούλους και 500% για τους κοινοτικούς.
Οι θετικές ή αρνητικές αντιδράσεις στις αλλαγές εκφράστηκαν, εν μέρει, από ορισμένες πλευρές στη βάση των πολιτικών θέσεων που έχουν οι παρατάξεις. Κατά το υπόλοιπο μέρος, ο δημόσιος λόγος αρκετών αυτοδιοικητικών με την ευαισθησία για την «κυβερνησιμότητα» ή τη δημοκρατικότητα υπαγορεύτηκε από τη φορά του… ανέμου και της συγκυρίας (βλέπε εξουσία)
Ωστόσο, το εκλογικό σύστημα δεν αρκεί για να συζητήσει κανείς την αντιπροσωπευτικότητα της παρουσίας πολιτών και απόψεων στα κοινά. Ενδεικτικά, τις συνεδριάσεις Δημοτικών Συμβουλίων που με βάση επίσημα στοιχεία παρακολουθούν κατά μέσο όρο 30 (!) άτομα κοινό, ενώ η… δια ζώσης εμπειρία των δημοσιογράφων από αίθουσες Δ.Σ., προ πανδημίας, βγάζει έναν λογαριασμό 10-15 κατά κανόνα παρισταμένων στις συζητήσεις («συνήθεις υπόπτους» και ενδιαφερόμενοι συγκεκριμένων ζητημάτων, εκτός κι αν η ημερήσια διάταξη έχει θέμα ελκυστικό).
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ βρισκόμαστε μόλις δύο χρόνια μετά τις προηγούμενες αυτοδιοικητικές κάλπες με πιο αναλογικό σύστημα, όπου πήραν μέρος 69.821 (!) υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι σε όλη τη χώρα. Οι περισσότεροι από όσους ενεπλάκησαν με τις εκλογές αγνοούνται και μάλλον αναζητούν, από πρόπερσι, όχι μόνο τη ψήφο, αλλά και την ίδια τους τη συμμετοχή. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η στάση δεκάδων εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων, που όταν αποφασίσουν να εμφανιστούν σε ελάχιστες συνεδριάσεις, είναι ζήτημα αν έχουν αρθρώσει, μήνες τώρα, περισσότερες από τις δύο λέξεις «ναι» ή «όχι» των ψηφοφοριών…
