Γράφει ο
Σάββας Ιακωβίδης
Αθήνα και Λευκωσία πρέπει, επιτέλους, ν’ αλλάξουν στρατηγική, ν’ αντιµετωπίσουν δι’ όλων των µέσων µιαν αδίστακτη, αναθεωρητική Τουρκία, να διεκδικήσουν αποφασιστικά τα συµφέροντα του Ελληνισµού και την απελευθέρωση της Κύπρου από τα τουρκικά δεσµά.
Καλοπαιδισµός, κατευνασµός και τουρκολιγουρισµός δεν… εξηµερώνουν αλλά αποθηριώνουν τον αιµοσταγή Αττίλα.
Το Κυπριακό είναι ευρωπαϊκό πρόβληµα; Αυτό ισχυρίζονται ο Πρόεδρος της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας, ο ΥπΕξ και ο Κυβ. Εκπρόσωπος, όπως και όλοι οι προκάτοχοί τους. Πέρσι, π.χ., µετά τη δηµοσιοποίηση της ετήσιας έκθεσης για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, ο Κυβ. Εκπρόσωπος, Κ. Λετυµπιώτης, σε δηλώσεις του (1.11.2024), είχε πανηγυρίσει: «Ως Κυπριακή ∆ηµοκρατία αλλά και ως η θέση των εταίρων µας, η Κύπρος είναι Ευρώπη και η Ευρώπη είναι η Κύπρος. Το Κυπριακό είναι ευρωπαϊκό πρόβληµα και, ως τέτοιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καθοριστικό ρόλο να διαδραµατίσει».
Για την έκθεση, ο Κυβ. Εκπρόσωπος υπογράµµιζε: «Με σαφήνεια καταγράφεται η άρνηση της Τουρκίας για εφαρµογή των κυπρογενών της υποχρεώσεων, τις οποίες οφείλει να εκπληρώσει, όπως επίσης και ότι, παρά τη διεθνή καταδίκη και τη µη αποδοχή του εποικισµού, η Τουρκία δεν ανέστρεψε τις ενέργειές της για άνοιγµα της περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων, δηµιουργώντας νέα τετελεσµένα, ενώ γίνεται αναφορά στους περιορισµούς που επιβλήθηκαν στην ειρηνευτική ∆ύναµη, παραβιάζοντας το ψήφισµα 789 του ΣΑ του ΟΗΕ και καλείται η Άγκυρα όπως σεβαστεί πλήρως τα ψηφίσµατα 550, 789 και 1251».
Τι λέγει η πρόσφατη (4.11.2025) έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Τουρκία; Με την ίδια «σαφήνεια» καλείται: «1.- να αποφεύγει απειλές και ενέργειες που βλάπτουν τις σχέσεις καλής γειτονίας· 2.- να οµαλοποιεί τις σχέσεις της µε την Κυπριακή ∆ηµοκρατία· και, 3.- να σέβεται την κυριαρχία όλων των κρατών µελών της ΕΕ επί των χωρικών τους υδάτων και του εναέριου χώρου τους, καθώς και όλα τα κυριαρχικά τους δικαιώµατα, συµπεριλαµβανοµένου του δικαιώµατος εξερεύνησης και εκµετάλλευσης φυσικών πόρων».
Η πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η προηγούµενη, και όλες οι προ-προηγούµενες, τι διαπιστώνουν;
«Η Τουρκία συνέχισε ν’ αρνείται να αναγνωρίσει και να συνεργαστεί µε την Κυπριακή ∆ηµοκρατία. Παρά τις επανειληµµένες εκκλήσεις του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου και της Επιτροπής, η Τουρκία δεν έχει ακόµη εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, όπως ορίζονται στη ∆ιακήρυξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών µελών της, της 21ης Σεπτεµβρίου 2005 και στα Συµπεράσµατα του Συµβουλίου, συµπεριλαµβανοµένων εκείνων του ∆εκεµβρίου 2006 και του ∆εκεµβρίου 2015. Η Τουρκία δεν εκπλήρωσε την υποχρέωσή της να διασφαλίσει την πλήρη και µη διακριτική εφαρµογή του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Συµφωνίας Σύνδεσης». Ας προσεχθούν τα εξής σηµαντικά.
Πρώτον, από το 2005 (πριν από 20 χρόνια!), η κατοχική Τουρκία είχε κληθεί να εκπληρώσει τις κυπρογενείς υποχρεώσεις της. Ουδεµία συµµόρφωση! Ουδείς σεβασµός στο ∆ιεθνές και Κοινοτικό ∆ίκαιο. Πλήρης παραβίαση θεµελιωδών ανθρωπίνων δικαιωµάτων και ελευθεριών του κυπριακού λαού και αµετάβλητη συνέχιση της κατοχής. Πλήρης ασέβεια στις ευρωπαϊκές υποδείξεις. Όχι µόνο αυτά:
«Η Τουρκία συνέχισε να υποστηρίζει µια λύση δύο κρατών στην Κύπρο, αντίθετα προς τις σχετικές αποφάσεις του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δηλώνοντας ότι οποιαδήποτε διαδικασία που στοχεύει σε µια διζωνική, δικοινοτική οµοσπονδία δεν θα είναι επιτυχής. Η ΕΕ αναγνωρίζει µόνο την Κυπριακή ∆ηµοκρατία ως υποκείµενο του ∆ιεθνούς ∆ικαίου σύµφωνα µε τις σχετικές αποφάσεις του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ».
∆εύτερον, θα ανέµενε κανείς ότι, η µεν Λευκωσία, µε την υποστήριξη της Αθήνας και άλλων εταίρων θα απαιτούσαν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση θα επέβαλλε στην κατοχική χώρα τόσες και τέτοιες κυρώσεις, ώστε να αποδείξει, επιτέλους, ότι δεν ανέχεται τον Τούρκο κατακτητή ευρωπαϊκού εδάφους. Η Λευκωσία, ακολουθώντας την αδιέξοδη πρακτική να µην προκαλεί το τουρκικό θηρίο, εναβρύνεται µε ανέξοδα ευχολόγια που της επιδαψιλεύουν οι εταίροι της.
Τρίτον, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι κυνικά ωµή. Πέρυσι, η έκθεσή της ανέφερε: «Η Τουρκική ∆ηµοκρατία αποτελεί σηµαντικό περιφερειακό παράγοντα στον τοµέα της εξωτερικής πολιτικής, γεγονός που αποτελεί σηµαντικό στοιχείο στο πλαίσιο της σχέσης ΕΕ-Τουρκίας». Φέτος η έκθεση επαναλαµβάνει την ίδια θέση: «Η Τουρκία είναι ένας σηµαντικός εταίρος, που µοιράζεται το ίδιο στρατηγικό συµφέρον στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας». Σαράντα τέσσερεις φορές γίνεται αναφορά στην Κύπρο. Ούτε µία για την τουρκική κατοχή!
Η ΕΕ των αρχών και αξιών εφαρµόζει µια ξεδιάντροπη, ελεεινή πολιτική δύο µέτρων και δύο σταθµών. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι 27 επιβάλλουν σκληρές κυρώσεις στον Ρώσο εισβολέα. Λευκωσία και Αθήνα, µε ασυγκράτητη υποτέλεια, συναινούν στην επιβολή αυτών των κυρώσεων. Ορθή µεν η στάση τους, αλλά ο Ελληνισµός τι εισπράττει ως ανταλλάγµατα για τη συνέργειά του στο Ουκρανικό; Προφανώς ελαφρά χτυπήµατα κατανόησης στην πλάτη…
∆ιερωτάται κάθε Έλληνας: Γιατί Αθήνα και Λευκωσία µέχρι σήµερα δεν έχουν απαιτήσει επιβολή ευρωπαϊκών κυρώσεων και στην Τουρκία που κατέχει ευρωπαϊκό έδαφος; Γιατί δεν διεκδικούν όσα υποστηρίζουν στην περίπτωση της Ουκρανίας, που δεν είναι καν κράτος-µέλος της ΕΕ; Γιατί δεν καταγγέλλουν την αηδή διπροσωπία των εταίρων µας; Γιατί δεν σταµατούν οποιαδήποτε κονδύλια προς την Τουρκία; Γιατί δεν ασκούν, έστω µια φορά, βέτο; Πού χάθηκε εκείνος ο… «αποφασιστικός ρόλος της ΕΕ στο Κυπριακό»; Γιατί Αθήνα και Λευκωσία επιµένουν να θέλουν ένα ισλαµικό τζιχαντιστικό κράτος στην ΕΕ;
Ο Κύπριος ΥπΕξ, Κ. Κόµπος, σχολιάζοντας την τελευταία έκθεση της Επιτροπής για την Τουρκία, προέβη σε µια σηµαντική παραδοχή: «Βρισκόµαστε υπό υπαρξιακή απειλή, υπάρχει η κατοχική δύναµη, υπάρχει η καθηµερινή αµφισβήτηση της υπόστασης της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας. Απέναντι έχουµε έναν αντίπαλο, ο οποίος δεν έχει καµία σχέση µε την Τουρκία των προηγούµενων ετών» (7.11.2025).
Αυτήν την εφιαλτική υπαρξιακή απειλή, πώς η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη την αντιµετωπίζει; Εκλιπαρώντας και λείχοντας τον Αττίλα να συναινέσει σε λειτουργική και βιώσιµη λύση ενώ αυτός απαιτεί δύο κράτη και µεθοδεύει κατάποση όλης της Κύπρου και τουρκοποίησή της; Ή ανεχόµενη την άθλια πολιτική των δύο µέτρων και δύο σταθµών της ΕΕ.;
Αν η τελευταία έκθεση για την Τουρκία είναι… «κόλαφος», γιατί η κατοχική χώρα δεν έχει συµµορφωθεί σε ΚΑΜΙΑ προϋπόθεση που θέτει η ΕΕ; Αθήνα και Λευκωσία πρέπει, επιτέλους, ν’ αλλάξουν στρατηγική, ν’ αντιµετωπίσουν δι’ όλων των µέσων µιαν αδίστακτη, αναθεωρητική Τουρκία, να διεκδικήσουν αποφασιστικά τα συµφέροντα του Ελληνισµού και την απελευθέρωση της Κύπρου από τα τουρκικά δεσµά. Καλοπαιδισµός, κατευνασµός και τουρκολιγουρισµός δεν… εξηµερώνουν αλλά αποθηριώνουν τον αιµοσταγή Αττίλα.
