Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 23/09/2022
Ο τίτλος αυτού εδώ του άρθρου αποτελεί ατάκα συναδέλφου εδώ στην εφημερίδα, κατά τη διάρκεια συζήτησης σχετικά με τη συμμετοχή των πολιτών -όχι μέσω της πολιτικής οδού- στα όσα συμβαίνουν γύρω τους.
Η συνάδελφος αναφερόταν σε πρωτοβουλίες που παίρνουν τον τελευταίο καιρό πολίτες στη γειτονιά της Αττικής όπου κατοικεί, όταν βλέπουν ότι κάτι αφορά ή δυσκολεύει την καθημερινότητά τους. «Πρέπει», μου είπε, «να ασχοληθούμε, πρέπει λίγο να “τσιτώσουμε” όλοι, να ενδιαφερθούμε για το τι συμβαίνει γύρω μας».
Με αφορμή αυτή την ατάκα, μου ήρθε στο μυαλό η ιδέα που «έπεσε στο τραπέζι» πριν από λίγες ημέρες κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχαν ο δήμαρχος Διονύσου Γιάννης Καλαφατέλης με τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη Λευτέρη Οικονόμου, προκειμένου να συζητήσουν θέματα ασφάλειας και αποτελεσματικών λύσεων για τη μείωση της παραβατικότητας στην περιοχή.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι δύο άνδρες συζήτησαν για το ενδεχόμενο μιας πιο ενεργής συμμετοχής των πολιτών, στο πρότυπο του «Παρατηρητή της Γειτονιάς», το μοντέλο το οποίο λειτουργεί εδώ και χρόνια στην Κύπρο.
Στο μοντέλο αυτό επιδιώκεται οι πολίτες να βρίσκονται σε αυξημένη εγρήγορση απέναντι σε φαινόμενα παραβατικότητας ακόμη και μέσα από επιτήρηση και περιπολίες εντός των ορίων του Δήμου.
Πραγματοποιώντας μια μικρή διαδικτυακή έρευνα, σημειώνω ότι -σύμφωνα με τον Δήμο Λευκωσίας- ο «Παρατηρητής της Γειτονιάς» είναι μια «στρατηγική Πρόληψης του Εγκλήματος, όπου οι πολίτες παρατηρούν και ενημερώνουν την Αστυνομία για ασυνήθιστες/ύποπτες/εγκληματικές δραστηριότητες που γίνονται στην περιοχή τους, όπου ο Αστυνομικός της Γειτονιάς συμβουλεύει τους πολίτες σε τεχνικές πρόληψης του εγκλήματος, όπου η Αστυνομία δεν ενθαρρύνει τους πολίτες να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους και δεν ζητά από κανέναν να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του για πρόληψη του εγκλήματος. Αντίθετα, προτρέπει τους Παρατηρητές της Γειτονιάς να είναι σε εγρήγορση, να είναι τα μάτια και τα αυτιά της, καθώς δεν μπορεί να είναι συνεχώς σε κάθε γωνιά μέρα και νύκτα».
Αν ο πολίτης έχει την εντύπωση ότι γίνεται ένα έγκλημα, βλέπει ή ακούει οτιδήποτε το ύποπτο, τηλεφωνεί στον αριθμό που έχει δώσει η Αστυνομία, χωρίς να έχει σημασία αν έχει κάνει λάθος εκτίμηση ή όχι. Θα του ζητηθούν κάποιες πληροφορίες και κατόπιν θα αναλάβουν οι αστυνομικοί το θέμα.
Ενημερώνομαι επίσης, ότι το μοντέλο αυτό έχει ήδη λειτουργήσει αποτελεσματικά σε σχετικές περιπτώσεις στην Κύπρο.
Την ώρα που το ρεπορτάζ εδώ στα βόρεια προάστια (και όχι μόνο), βρίθει από αστυνομικές ειδήσεις για ένοπλες ληστείες, κλοπές, περιστατικά άσκησης βίας κλπ., θα μπορούσε άραγε να λειτουργήσει ένα τέτοιο μοντέλο; Ποια θα ήταν τα υπέρ και τα κατά του και πώς θα μπορούσε να τεθεί σε λειτουργία; Αξίζει θεωρώ να το συζητήσουμε…
