Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος *
Από νωρίς διέκρινα το σύµπαν ως κάτι ακατανόητο και ασφαλώς δυσεξήγητο, αλλά µεγαλειώδες, όπως και η ετυµολογία της λέξης περικλείει. Έτσι, χωρίς να ασχοληθώ επιστηµονικά µε την αστρονοµία, δεν έπαυα να ψάχνω και να ρωτάω για αυτά που συµβαίνουν στο σύµπαν.
Σπεύδω να δηλώσω ότι ποτέ δεν µπόρεσα να αποδεχθώ πλήρως τη λεγόµενη «Μεγάλη Έκρηξη», µια «θεϊκή θεωρία». Το σύµπαν δεν µπορεί να έχει αρχή, όπως δεν µπορεί να έχει και τέλος. Μια αρχή γίνεται µετά από κάποιο τέλος ή από µια ανυπαρξία. ∆ηλαδή δεν υπήρχε σύµπαν πριν την Μεγάλη Έκρηξη ή ολοκληρώθηκε κάποια προηγούµενη ύπαρξή του;
Με απόλυτο σεβασµό των απόψεων των µεγάλων επιστηµόνων, η επίµονη αµφιβολία µου για την ύπαρξη του σύµπαντος και της εξέλιξής του, επιζητώ την επιείκεια όλων για τις όποιες απόψεις µου, οι οποίες δεν έχουν σκοπό να αµφισβητήσουν τις θέσεις και απόψεις των µεγάλων αυτών επιστηµόνων, αλλά να εκφράσω κάποιες απορίες µου και θεωρίες γύρω από το σύµπαν, οι οποίες είναι ρηξικέλευθες, όπως τις χαρακτηρίζω στον τίτλο αυτής µου της προσπάθειας και ως τέτοιες, επιτρέπεται να κάνω και άλµατα σκέψεων και συµπερασµάτων, όταν ξαφνικά δηµοσιεύτηκε η απόδειξη των µεγάλων µου αποριών:
Η µελέτη παρατήρησης υποστηρίζει µια θεωρία αιώνων που αµφισβητεί τη Μεγάλη Έκρηξη από τον Grant Guggisberg. Κρατικό Πανεπιστήµιο του Κάνσας
Ο Lior Shamir, αναπληρωτής καθηγητής της επιστήµης των υπολογιστών, χρησιµοποίησε απεικόνιση από τρία τηλεσκόπια και περισσότερους από 30.000 γαλαξίες για να µετρήσει την ερυθρή µετατόπιση των γαλαξιών µε βάση την απόστασή τους από τη Γη. Η µετατόπιση προς το ερυθρό είναι η αλλαγή στη συχνότητα των κυµάτων φωτός που εκπέµπει ένας γαλαξίας, την οποία χρησιµοποιούν οι αστρονόµοι για να µετρήσουν την ταχύτητα ενός γαλαξία.
Τα ευρήµατα του Shamir υποστηρίζουν την αιωνόβια θεωρία του «κουρασµένου φωτός» αντί της Μεγάλης Έκρηξης. Τα ευρήµατα δηµοσιεύονται στο περιοδικό Particles.
«Στη δεκαετία του 1920, ο Edwin Hubble και ο George Lemaitre ανακάλυψαν ότι όσο πιο αποµακρυσµένος είναι ο γαλαξίας, τόσο πιο γρήγορα αποµακρύνεται από τη Γη», δήλωσε ο Shamir. Αυτή η ανακάλυψη οδήγησε στη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, υποδηλώνοντας ότι το σύµπαν άρχισε να διαστέλλεται πριν από περίπου 13,8 δισεκατοµµύρια χρόνια.
Περίπου την ίδια εποχή, ο διαπρεπής αστρονόµος Fritz Zwicky πρότεινε ότι οι γαλαξίες που ήταν πιο αποµακρυσµένοι από τη Γη δεν κινούνταν πραγµατικά γρηγορότερα.
Ο ισχυρισµός του Zwicky ήταν ότι η µετατόπιση προς το ερυθρό που παρατηρείται από τη Γη δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι γαλαξίες κινούνται, αλλά επειδή τα φωτόνια φωτός χάνουν την ενέργειά τους καθώς ταξιδεύουν στο διάστηµα. Όσο περισσότερο ταξιδεύει το φως, τόσο περισσότερη ενέργεια χάνει, οδηγώντας στην ψευδαίσθηση ότι οι γαλαξίες που είναι πιο αποµακρυσµένοι από τη Γη κινούνται επίσης ταχύτερα.
«Η θεωρία του κουρασµένου φωτός παραµελήθηκε σε µεγάλο βαθµό, καθώς οι αστρονόµοι υιοθέτησαν τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης ως το µοντέλο συναίνεσης του σύµπαντος», δήλωσε ο Shamir. Αλλά η εµπιστοσύνη ορισµένων αστρονόµων στη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης άρχισε να εξασθενεί όταν το ισχυρό διαστηµικό τηλεσκόπιο James Webb είδε το πρώτο φως.
Το JWST παρείχε βαθιές εικόνες τού πολύ πρώιµου σύµπαντος, αλλά αντί να δείξει ένα πρώιµο σύµπαν βρέφους, όπως περίµεναν οι αστρονόµοι, έδειξε µεγάλους και ώριµους γαλαξίες. Αν η Μεγάλη Έκρηξη συνέβη όπως πίστευαν αρχικά οι επιστήµονες, αυτοί οι γαλαξίες είναι παλαιότεροι από το ίδιο το σύµπαν.
Ενώ η νέα απεικόνιση θέτει υπό αµφισβήτηση τη Μεγάλη Έκρηξη, η µελέτη του Shamir χρησιµοποίησε τη σταθερή ταχύτητα περιστροφής της Γης γύρω από το κέντρο του Γαλαξία µας για να εξετάσει την ερυθρή µετατόπιση των γαλαξιών στους γαλαξιακούς πόλους του Γαλαξία µας που κινούνται σε διαφορετικές ταχύτητες σε σχέση µε τη Γη και να ελέγξει πώς η αλλαγή στην ερυθρή µετατόπιση ανταποκρίνεται στην αλλαγή της ταχύτητας.
Τα αποτελέσµατα έδειξαν ότι οι γαλαξίες που περιστρέφονται προς την αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση µε τον Γαλαξία µας έχουν χαµηλότερη µετατόπιση προς το ερυθρό σε σύγκριση µε τους γαλαξίες που περιστρέφονται προς την ίδια κατεύθυνση σε σχέση µε τον Γαλαξία µας», δήλωσε ο Shamir. «Αυτή η διαφορά αντανακλά την κίνηση της Γης καθώς περιστρέφεται µαζί µε τον Γαλαξία µας. Αλλά τα αποτελέσµατα έδειξαν επίσης ότι η διαφορά στην ερυθρή µετατόπιση αυξήθηκε όταν οι γαλαξίες ήταν πιο αποµακρυσµένοι από τη Γη.
Επειδή η ταχύτητα περιστροφής της Γης σε σχέση µε τους γαλαξίες είναι σταθερή, ο λόγος για τη διαφορά µπορεί να είναι η απόσταση των γαλαξιών από τη Γη. Αυτό δείχνει ότι η µετατόπιση των γαλαξιών προς το ερυθρό αλλάζει µε την απόσταση, κάτι που προέβλεψε ο Zwicky στη θεωρία του Κουρασµένου Φωτός.
Επιβεβαιώνεται έτσι η άποψή ενός µη ειδικού στην αστρονοµία, βασισµένη στην απλή λογική, ότι το πιο πιθανό είναι, ο ουρανός που βλέπουµε σήµερα, ο αχανής αυτός χώρος, τον οποίο µπορούµε να τον αποκαλούµε και Σύµπαν, οι ανεξερεύνητες πτυχές αυτού του Σύµπαντος, που ακόµη δεν γνωρίζουµε όλα όσα περικλείει, αλλά τα αµέτρητα αστέρια που βλέπουµε µε οιονδήποτε τρόπο, συµπεραίνω ταπεινά, ότι έτσι υπήρχαν πάντοτε, στα πλαίσια του ανθρώπινου µυαλού και έτσι θα συνεχίζουν να υπάρχουν και να κινούνται στο µέλλον και µόνο ένας Θεός, αν υπάρχει, µπορεί να µας ενηµερώσει πότε και πως ξεκίνησε ο κόσµος, το Σύµπαν που βλέπουµε και που θα φθάσει.
* nanagnostatos@gmail.com
