Από τη στήλη ΕΠΕΑΠΤΕΡΟΕΝΤΑ
Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Βρίσκομαι στο μετρό, επιστρέφοντας από τη δημοσιογραφική προβολή του νέου «Joker» με τον υπέροχο Χοακίν Φίνιξ και ενώ σκέφτομαι πώς κατάφερε ο σκηνοθέτης Τοντ Φίλιπς να μας κρατήσει το ενδιαφέρον πάνω σε έναν παρανοϊκό χαρακτήρα (με 5 φόνους στο ενεργητικό του από την πρώτη ταινία του 2019) ο οποίος αυτή τη φορά έχει δίπλα του τη Lady Gaga, κάνοντας όλο το εγχείρημα ένα «μιούζικαλ» με νέα και παλιά τραγούδια που τα αποδίδει εξαίσια η Lady, να σου και μπαίνει στο βαγόνι μια κυρία ντυμένη «υπερπαραγωγή» με μια μεγάλη και σε χρώμα ταμπά «επώνυμη» τσάντα.
Βολεύεται δίπλα μου κι εγώ τραβιέμαι λίγο να της δώσω χώρο. Με ευχαριστεί με ένα διακριτικό αλλά ολόλευκο χαμόγελο (η λεύκανση είναι trendy) και αμέσως βγάζει το iphone της («επώνυμο» επίσης, που το υπολογίζω άνω των 1.800 €).
Η κυρία Υπερπαραγωγή ανοίγει το κινητό, πηγαίνει στις Επαφές, επιλέγει μια και πριν ανοιγοκλείσω τα βλέφαρά μου, εντυπωσιασμένος από το κινητό, τα κρινοδάχτυλα και τα γαλάζια νύχια της (που δεν έχουν πλύνει ποτέ πιάτα), εκείνη έχει ήδη πληκτρολογήσει στο πράσινο «παράθυρο» του SMS, πάνω από 15 λέξεις. Μένω άφωνος και συγκρατώ ένα χαμόγελο θαυμασμού για να μη θεωρηθεί ότι την «παρενοχλώ». Το χαμόγελό μου όμως, δίνει αμέσως τη θέση του σε νέα έκπληξη όταν «χουίπ» στην οθόνη της εμφανίζεται το κίτρινο «παράθυρο» της απάντησης από τον αποδέκτη του δικού της SMS.
Για να μην τα πολυλογώ με τα SMS, μέχρι τον επόμενο σταθμό, πάνω στην οθόνη του κινητού της είχαν εναλλαγεί 10 πυκνογραμμένα παραθυράκια (πράσινα – κίτρινα). Και σε εκείνο το σημείο και ενώ η κυρία Υπερπαραγωγή απολαμβάνει τον ηλεκτρονικό διάλογο, στον επόμενο σταθμό εισέρχεται άλλη κυρία, όχι όπως η διπλανή μου. Είναι κυρία «χαμηλού προϋπολογισμού» και η οποία κάθεται στο κενό κάθισμα απέναντί μας.
Ξαφνικά, το κλίμα αλλάζει. Τα βλέμματα των δυο κυριών συναντώνται, ύστερα πέφτουν εναλλάξ στις τσάντες που κρατούν και γίνονται εχθρικά. Η Υπερπαραγωγή με το iphone έχει χάσει τη μιλιά της, ενώ η Χαμηλού Προϋπολογισμού με θρασύτητα και πλατύ χαμόγελο, της λέει: «Έχουμε την ίδια τσάντα, ε;» Σουφρώνει τα χείλη η Υπερπαραγωγή, «Μάλλον, αλλά η δικιά μου είναι γνήσιο δέρμα» απαντά καμαρωτά και χαϊδεύοντάς την με τα κρινοδάχτυλα και τα γαλάζια νύχια. «Κρίμα…», ανταπαντά η Χαμηλού Προϋπολογισμού, «…γιατί η δικιά μου είναι οικολογική, αλλά δεν βλέπω να έχουν διαφορά» (κατά βάθος ήταν «μαϊμού»).
Με πιστεύετε ή όχι, έσκασα ένα πλατύ χαμόγελο και ευτυχώς που οι δυο τους κοιτάζονταν σαν τον Κασσελάκη με τη Γεροβασίλη σε εσωκομματικό ντιμπέιτ και δεν με πήραν είδηση.
