Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Το θέμα της Μακεδονίας μας, δεν φαίνεται να λήγει σύντομα και προ πάντων να γίνει δεκτό από τον ελληνικό λαό. Συζήτησε ο κ.Κοτζιάς, διότι δεν διαπραγματεύτηκε, με τον σκοπιανό πρωθυπουργό, εν κρυπτώ και παραβύστω, με την έγκριση ασφαλώς του Έλληνα πρωθυπουργού, τον εύπεπτο τρόπο ξεπουλήματος της Μακεδονίας μας, διότι περί αυτού πρόκειται, με ένα πρόχειρο, άκομψο και προπάντων αντιδημοκρατικό τρόπο και προέκυψε ένα Τέρας.
Όταν ένα τέτοιο χρόνιο εθνικό θέμα το συζητά ένα μόνο πρόσωπο, σε συνεννόηση μόνο με τον πρωθυπουργό, είναι βέβαιο ότι δεν είναι μόνο αντιδημοκρατικό, αλλά άκρως αντεθνικό, αν δεν γίνεται με απόλυτη συνεννόηση και συναίνεση όλων κατά το δυνατό των κομμάτων της Βουλής, όπως έγινε το 1992 για το ίδιο θέμα.
Είναι φαεινότερο Ηλίου, ότι υπήρξε σκοπιμότητα κομματικής εκμετάλλευσης του σημαντικού αυτού θέματος, εν όψει ενδεχομένως και των σχεδιαζόμενων εθνικών εκλογών και δημιουργίας διεθνούς επιτυχίας του πρωθυπουργού, όχι της κυβέρνησης, διότι δεν συμφωνούσε όλη η κυβέρνηση. Με άλλα λόγια παραδώσαμε τη Μακεδονία μας για στενούς κομματικούς λόγους, χωρίς συναίσθηση της εθνικής ευθύνης.
Η παράδοση της Μακεδονίας μας, είναι η πρώτη αποτυχημένη απόπειρα δημιουργίας δήθεν διεθνούς επιτυχίας και ελπίζουμε να αποτραπούν εγκαίρως όλες οι δυσάρεστες για τη χώρα μας συνέπιες. Έχω ήδη αναλύσει τους λόγους για τους οποίους δεν θα έπρεπε ποτέ να υπάρχει ο όρος Μακεδονία, λόγους γεωγραφικούς, ιστορικούς, πολιτισμικούς, φυσικά πολιτικούς και προπάντων πατριωτικούς.
Ο πατριωτισμός, η αγάπη μας για την πατρίδα δηλαδή, δεν μπαίνει σε μέτρα λογικής ή συμφέροντος, ούτε καν κινδύνου, όπως το αποδείξαμε το 1940. Η αγάπη μας για την πατρίδα είναι πάνω από όλα και οφείλουμε να δίνουμε πάντοτε τη μάχη και ποτέ να μην συμβιβαζόμαστε, αποκρούοντας κάθε πίεση του οιοδήποτε και ασφαλώς κανένα αντάλλαγμα δεν μπορεί ποτέ να υπερτερήσει.
«Τι γαρ πατρώας ανδρί φίλτερον χθονός;», (Ευριπίδου Αιγέως), ή «Ως ουδέν γλύκιον ής πατρίδος ηδέ τοκήων». Οδύσσεια ι΄ 34. Η λεγόμενη λοιπόν «Συμφωνία των Πρεσπών», είναι απαράδεκτη και απορριπτέα για όλους τους πιο πάνω αναφερόμενους λόγους.
Θα περιοριστώ επομένως να σχολιάσω τα δήθεν πλεονεκτήματα, τα δήθεν αναπόφευκτα διλλήματα και γενικότερα τους επικληθέντες λόγους κατάληξης σε μια λάθος συμφωνία:
1.«Θα ομαλοποιηθούν οι σχέσεις μας και θα διευρυνθούν οι εμπορικές συναλλαγές»: Δεν έχω παρά να παραθέσω μια παράγραφο της ενδιάμεσης συμφωνίας της 13/9/1995 του Ανδρέα Παπανδρέου, μετά το εμπάργκο που επέβαλε, και το οποίο έπρεπε να αρθεί, ως αποτελεσματικό μέτρο να συνέλθουν τα Σκόπια και να παραδεχθούν, όχι μόνο την πραγματικότητα, αλλά και το συμφέρον τους: « Άρση του ελληνικού εμπάργκο. (Το ελληνικό εμπάργκο επέφερε ζημιά 1,5δις. δολαρίων στην οικονομία της πΓ+Μ . Τα διυλιστήρια και τα χαλυβουργεία διέκοψαν τη λειτουργία τους, επειδή δεν μπορούσαν να ανεφοδιαστούν από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης . Από τότε μέχρι σήμερα όλοι, ακόμη και οι ίδιοι οι σλάβοι κάτοικοι της πΓ+Μ-(σλαβομακεδόνες), συμφωνούν ότι η πΓ+Μ δεν μπορεί να αναπνεύσει οικονομικά χωρίς την Ελλάδα)». Επομένως υπήρχε πάντοτε πλήρης συνεργασία και εμπορικές συναλλαγές, ακόμη και να γεμίσουμε το αυτοκίνητό μας με φθηνή βενζίνη και μόνο τα Σκόπια έχουν να επωφεληθούν εμπορικά από τη Συμφωνία αυτή.
