Γράφει ο Νίκος Γκιώνης: Υπ. Διδάκτορας Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πλησιάζουν για πρώτη φορά στη Γ’ Ελληνική Δημοκρατία μετά από διάστημα που υπερβαίνει τα τέσσερα χρόνια, ενώ επίσης για πρώτη φορά το εκλογικό σύστημα με το οποίο θα αποτυπωθεί η γνώμη του εκλογικού σώματος στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια θα είναι αυτό της απλής αναλογικής. Οι Δήμοι μοιραία συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο μέρος του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης λόγω της συνύπαρξης πολιτών και αιρετών σε μια κοινή καθημερινότητα, ενώ οι Περιφέρειες λόγω της πιο απρόσωπης σχέσης ανάμεσα στις δύο παραπάνω κατηγορίες γίνονται συχνά πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης με μόνη ηττημένη την πολιτική που αφορά τη ζωή μας, η οποία δεν περιορίζεται στα όρια ενός Δήμου.
Η αυτοδιοίκηση, είτε αφορά τον πρώτο είτε τον δεύτερο βαθμό, οφείλει να είναι κάτι πολύ πιο βαθύ και σημαντικό από μια δημοσκόπηση για την κεντρική πολιτική σκηνή. Ειδικά η περίπτωση της Περιφέρειας Αττικής, λόγω του μεγάλου της πληθυσμού, προβάλλεται συχνά και κυρίως από τους συνδυασμούς που στηρίζονται από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ως πρώτη πράξη ενός έργου που διαδραματίζεται στα κοινοβουλευτικά έδρανα, ενώ είναι μια αναμέτρηση που επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τις ζωές μας.
Η Περιφέρεια Αττικής μπορεί να μας δείξει τις ανισότητες που εντάθηκαν και συνεχίζουν να εντείνονται ειδικά μετά από μια δεκαετία κοινωνικής και οικονομικής κρίσης και να τις αντιμετωπίσει στο πεδίο της αρμοδιότητάς της με τη χρηματοδότηση των αναγκαίων υποδομών και με την περιβαλλοντικά συμβατή διαχείριση των απορριμμάτων, σε μια εποχή προκλήσεων, με κυριότερη την επιβίωσή μας σε έναν πλανήτη που συνεχώς επιβαρύνεται από τη συμπεριφορά μας απέναντί του. Δεν μπορεί η Περιφέρεια Αττικής να αποτελεί σκαλοπάτι για μια προσωπική καριέρα, ούτε να δίνει ώθηση σε έναν αρχηγό κόμματος να γίνει ή να παραμείνει πρωθυπουργός.
Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση δεν μπορούμε να περιοριστούμε σε μια στήριξη σε όσους γνωρίζουμε προσωπικά ή είναι «καλά παιδιά» ή είναι απλά επαγγελματικά επιτυχημένοι. Πρέπει να δούμε τον άνθρωπο πίσω από την καταξίωση, να εστιάσουμε στην πολιτική του συγκρότηση και στην ικανότητά του να μετουσιώσει τις ιδέες σε πολιτική πρακτική και προγραμματική ατζέντα. Δεν αρκεί ούτε η κομματική αφοσίωση, ούτε ένας μηχανισμός στελεχών για να αναδείξει τη σημασία της Περιφέρειας στην καθημερινότητά μας. Έχουμε ανάγκη το άνοιγμα μιας συζήτησης για μια συλλογικότητα που μπορεί να εκφραστεί στα περιφερειακά συμβούλια και θα δώσει νέο νόημα στην πολιτική. Οι περιφερειακές εκλογές δεν είναι μια δευτερεύουσα κάλπη. Είναι μια εκλογική αναμέτρηση που έχει σχέση με τις υποδομές που αλλάζουν τη ζωή μας, με την ανάληψη πρωτοβουλιών που στοχεύουν στην ανάδειξη ευρύτερων κοινωνικών ζητημάτων και με την κατανομή πόρων, με έναν τρόπο που μαρτυρά την ιδεολογική συγκρότηση του καθενός.
