Γράφει ο Γιώργος Αράπογλου
Τη δεκαετία του ’80, δήμαρχος στην πόλη που μεγάλωσα ήταν ένας συμπαθής, κατά τα άλλα, κύριος, ο οποίος πέτυχε το – ακατόρθωτο για τον συγκεκριμένο Δήμο – να εκλεγεί για τρεις συνεχόμενες θητείες. Ο ουδέτερος παρατηρητής θα σκέφτεται ότι προφανώς για να τον εμπιστεύεται ο κόσμος, θα είχε αφήσει έργο. Ουδόλως. Ο Δήμος, όταν πλέον ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να αποχωρήσει, ήταν στα όρια της χρεοκοπίας – την οποία ξεπέρασε μερικά χρόνια αργότερα, με συνέπεια τη συγχώνευσή του με άλλον, πιο εύρωστο κεφαλικό Δήμο – οι δρόμοι θύμιζαν κατσικομονοπάτια, υπηρεσίες δεν υπήρχαν και, σε γενικές γραμμές, το γνωστό τηλεοπτικό «Κολοκοτρωνίτσι» ήταν αρκετά πιο μπροστά από την εποχή του σε σχέση με τον δικό μας Δήμο.
Τι έκανε και ήταν τόσο αγαπητός; Κάθε – μα κάθε – Κυριακή, έβγαινε βόλτα στις γειτονιές, χτυπούσε το κουδούνι της κυρίας Μαρίας, ζητούσε να τον κεράσουν καφεδάκι και καλούσε τους γείτονες να συζητήσουν τα προβλήματά τους. Αργότερα έβγαιναν τα ουζάκια και οι μεζέδες και όλοι αποχωρούσαν χαρούμενοι ότι ο δήμαρχος νοιάζεται για την πόλη. Άλλες εποχές, άλλες ανάγκες, ίδια αντίδραση.
Τα χρόνια έχουν περάσει, αλλά η ανάγκη του δημάρχου – παρόντα στη γειτονιά – δεν έχει περάσει. Οι πρόσφατες εκλογές έκρυψαν εκπλήξεις για κάποιους αιρετούς, που μετά την πρώτη νίκη τους απόλαυσαν τις δάφνες τους και έμειναν στην ασφάλεια του γραφείου τους, μέχρι να χρειαστεί να ξαναβγούν σε εξέδρες και κεντρικές αίθουσες για να ανανεώσουν τη θητεία τους. Το αυτό έπαθαν και επίδοξοι «μνηστήρες» του δημαρχιακού θώκου, που εμφανίστηκαν ξαφνικά στον κόσμο και του είπαν «γεια σας, θέλω να γίνω ο νέος σας δήμαρχος».
Ορισμένοι πίστεψαν ότι με φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα και δημόσιο ψηφιακό προφίλ, μπορούν να μπουν στα σπίτια των δημοτών και, κατά συνέπεια, στον εκλογικό τους φάκελο πριν την κάλπη. Λάθος. Μέγα λάθος. Ο πολίτης, ακόμα και στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή, θέλει να βλέπει τον δήμαρχο έξω από το γραφείο του. Να γνωρίζει την πόλη. Να μαθαίνει από πρώτο χέρι τα προβλήματά της. Όχι για τα μάτια του κόσμου και τη φωτογραφία. για την ουσία. Για να δείξει ότι, στο μέτρο που το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις του, το ενδιαφέρον του για κάθε γειτονιά συνεχίζεται και μετά τις εκλογές. Δεν αρκούν τα υπομνήματα, οι ενημερώσεις από τους αντιδημάρχους ή τα παράπονα στην Ημέρα του Πολίτη. Η φυσική παρουσία είναι πολύ σημαντική για λόγους ηθικούς και ουσιαστικούς. Ο πολίτης έχει ανάγκη την παρουσία του δημάρχου του στη γειτονιά του. Όπως η φωτιά για να σβήσει θέλει «μπότα», όπως το χωράφι για να καλλιεργηθεί θέλει «γαλότσα», έτσι και ο Δήμος για να διοικηθεί θέλει «σκαρπίνι» και πεζοδρόμιο. Δωρεάν τροφή για σκέψη. Προς αιρετούς, εκλεγμένους, διοικούντες και επίδοξους.
Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Ηρακλείου – Λυκόβρυσης – Πεύκης – 21/01
