Γράφει η Πέγκη Φαράντου, Διδάκτωρ ψυχολογίας Πανεπιστήμιου Αθηνών, συγγραφέας – ζωγράφος
Σε μια περιοχή του Θησείου με θέα την Ακρόπολη, εκεί αγόρασε σπίτι ο Χάρης και η Στέφη… Ο Χάρης, γεννήθηκε στην Αμοργό από γονείς ψαράδες. Η παιδική του ηλικία ήταν όλη μέσα στον ήλιο και τη θάλασσα. Όταν ο Χάρης μεγάλωσε, το μόνο που ήθελε ήταν να φύγει από το νησί. Τότε οι γονείς έδωσαν όλες τους τις οικονομίες για να σπουδάσει στην Αγγλία, σε μια ειδικότητα που κανείς δεν κατάλαβε ποτέ. Όταν επέστρεψε από τα ξένα, ξεκίνησε να δουλεύει σε μια πολυεθνική εταιρεία, από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Η Στέφη, παιδί μεταναστών στη Γερμανία. Οι γονείς της δούλευαν στη φάμπρικα όλη μέρα, άνθρωποι του μόχθου. Η ζωή τους ήταν σπίτι και δουλειά. Μια δουλειά που τους επέτρεψε να έχουν καλές απολαβές και κατά συνέπεια οικονομική άνεση. Η Στέφη μεγάλωσε χωρίς να της λείψει τίποτα. Πέρασε στο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Αρχαιολογίας αλλά πολύ νωρίς το άφησε για να ασχοληθεί με την υποκριτική.
Η Στέφη και ο Χάρης γνωρίστηκαν ένα καλοκαίρι στη Μύκονο όταν και οι δύο ήταν ακόμη φοιτητές. Παρά τις διαφωνίες τους έμειναν μαζί από την αρχή της σχέσης. Σύντομα απέκτησαν και ένα κοριτσάκι που του έδωσαν το όνομα Διώνη. Μετά την ονοματοθεσία του μικρού κοριτσιού υπέγραψαν και ένα σύμφωνο συμβίωσης με πολλές σελίδες το οποίο ένωσε το ζευγάρι. Το χαρμόσυνο γεγονός συμπλήρωσε ένα πάρτι που συζητήθηκε για πολύ καιρό για τη λαμπρότητα και την πολυτέλεια.
Σε μια περιοχή του Θησείου με θέα την Ακρόπολη, εκεί αγόρασε το σπίτι του το ζευγάρι. Στο σπίτι αυτό έγιναν πολλά events με διάφορες αφορμές. Η μικρή Διώνη πήγαινε στο ακριβότερο ξενόγλωσσο σχολείο. Τον ελεύθερο χρόνο της παρακολουθούσε μαθήματα δημιουργικής απασχόλησης. Επισκεπτόταν και ειδικό κέντρο για μια καθυστέρηση στην προφορά του λόγου που της είχαν διαγνώσει ειδικοί. Η μητέρα της ήταν χαρούμενη που μπορούσε να της παρέχει τα καλύτερα…
Το όμορφο σπίτι στο Θησείο ήταν τις περισσότερες ώρες της ημέρας άδειο. Ο Χάρης επέστρεφε από τη δουλειά το βράδυ όταν η Διώνη είχε κοιμηθεί και η Στέφη έκανε πρόβες σχεδόν όλη μέρα. Όταν η μικρή Διώνη επέστρεφε στο σπίτι αργά το απόγευμα την υποδεχόταν η Bianka, η οποία της άνοιγε την τεράστια τηλεόραση στο σαλόνι και της σέρβιρε ζεστό φαγητό.
Μια Κυριακή ήταν όλοι στο σπίτι, ο ήλιος φώτιζε τον χώρο. Η Στέφη άνοιξε την τηλεόραση και κάθισε να παρακολουθήσει μια εκπομπή, μόλις είχε ξυπνήσει και ο Χάρης, η μηχανή του καφέ ετοίμαζε έναν εσπρέσο όσο αυτός κοίταζε τα e-mail του. Η Διώνη κοίταζε έξω από τη μεγάλη μπαλκονόπορτα. Την προσοχή της είχε κλέψει ένα μικρό πουλάκι. Έβλεπε το πουλάκι να πηγαίνει με μικρά ξυλάκια σε ένα μεγάλο πεύκο. Πολύ σύντομα κατάλαβε ότι φτιάχνει φωλιά. Χαμογελούσε, είχε κάτσει στο πάτωμα και κοιτούσε ώρα τις διαδρομές που έκανε ένα πουλάκι.
Η Στέφη σηκώθηκε από το καναπέ για να σηκώσει το τηλέφωνο που χτυπούσε, ήταν μια φίλη. Μια χαρά είμαστε όλοι της είπε, ο Χάρης πήρε προαγωγή, την ερχόμενη εβδομάδα θα πάει στο Ντουμπάι… και οι πρόβες περίφημα… ναι, περίμενε να χαμηλώσω την τηλεόραση… ναι, έχει πολύ καλό επεξεργαστή… η Διώνη; Εδώ χαζεύει, όπως πάντα, αντί να διαβάσει για το σχολείο. Όταν έκλεισε το τηλέφωνο, τής έδωσε το τάμπλετ για να μελετήσει, εκείνη χαιρέτησε τον νέο της φίλο και πήρε το τάμπλετ στα μικρά της χέρια.
Όταν η Διώνη μεγάλωσε πήγε στην Αμοργό, εκεί έμεινε, στο μικρό σπίτι των παππούδων της, δίπλα στη θάλασσα…
