Γράφει ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης Δικηγόρος ε.τ.
Η παιδεραστία, η ερωτική συνεύρεση με παιδιά, αποτελεί διαστροφή τού γενετήσιου ενστίκτου και του χαρακτήρα τού ατόμου. Δεν είναι αρρώστια, όπως πίστευαν μερικοί ή θα ήθελαν ενδεχομένως άλλοι. Οι παιδόφιλοι είναι διεστραμμένοι και ανήθικοι και ως τέτοιους πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε η κοινωνία και οι πολίτες. Στην Αρχαία Αθήνα η παιδεραστία κατακρινόταν. Αναφέρεται (Πλούτ. Ερ. 4.5) ότι ο Σόλων, μέγας νομοθέτης και σοφός, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με αυτήν και νομοθέτησε απαγορευτικές διατάξεις. Σιγά σιγά, όμως, η πράξη αυτή θεωρείται ανήθικη εκδήλωση και διακωμωδείται από τους ποιητές (Αριστ. Νεφ. 973, Ιπ. 428) σαν χαρακτηριστικό τής γενικής κατάπτωσης των ηθών. Έκτοτε, η λέξη “παιδεραστία” πήρε την κακή της σημασία. Ο δε Χριστιανισμός εξ αρχής την καταπολέμησε και τη στιγμάτισε σαν αποκρουστική και ειδωλολατρική πράξη. (Εγκ. Χάρη Πάτση, Τ. 26, σελ. 13).
Στην Ελλάδα τού σήμερα, σύμφωνα με το άρθρο 336 Π.Κ., όποιος με σωματική βία ή απειλή τελέσει το έγκλημα του βιασμού και το θύμα, ο παθών, είναι ανήλικος, τότε επιβάλλεται στον βιαστή υποχρεωτικά μόνο η ποινή τής ισόβιας κάθειρξης! Κρίθηκε αναγκαία η ιστορική αυτή αναδρομή, για να αναδειχθεί η διαχρονική βδελυρότητα των πράξεων και της προσωπικότητας των παιδεραστών και να τονιστεί η σημερινή ποινική τους αντιμετώπιση από την ελληνική νομοθεσία.
Αυτές τις μέρες αποκαλύπτεται η διάπραξη αισχρών εγκλημάτων σε βάρος μιας δωδεκάχρονης ανήλικης, ενός παιδιού, από φερόμενους ως δράστες, προβεβλημένα στην κοινωνία άτομα υπεράνω κάθε υποψίας. Μια υπόθεση, που βρομά σαπίλα, στην οποία φέρονται εμπλεκόμενοι, ίσαμε σήμερα, 213 παιδόφιλοι, τα ονόματα, όμως, των οποίων, άγνωστο γιατί, παραμένουν μυστικά, αν και όλοι τους ανέμεναν να εκτονώσουν τα άγρια ένστικτά τους στο αγνό κορμάκι και να βιάσουν την ψυχούλα ενός παιδιού, που θα μπορούσε να είναι και εγγονάκι τους! Τέτοια σήψη, τέτοια αηδία επικρατεί στον ψυχισμό αυτών των υπανθρώπων, των βιαστών παιδόφιλων! Ορισμένοι από αυτούς έχουν ήδη προφυλακιστεί και, μαζί τους, ακόμη και οικείοι τής μαρτυρικής ανήλικης. Για τον φερόμενο ως πρωταγωνιστή στη φρικώδη αυτήν υπόθεση, παντρεμένο με παιδιά, τα στοιχεία και οι συνεχείς καταγγελίες προκαλούν την κοινωνική αποστροφή και δημιουργούν σωρεία ερωτημάτων, η απάντηση στα οποία αποτελεί χρέος τής Πολιτείας. Σε ό,τι φορά, βέβαια, στο ποινικό μέρος τής υπόθεσης αυτής με τις όποιες εξελίξεις της, που προοιωνίζονται ραγδαίες, η δικαιοσύνη θα επιτελέσει το καθήκον της, επιτιμώντας κάθε εμπλεκόμενο κατά τις κακουργίες του.
Μήπως, όμως, έφθασε η ώρα να καθαρίσουμε και να εξαφανίσουμε, επιτέλους, τη βρομιά και τη λέρα τής κοινωνικής σήψης, που μας πνίγουν σήμερα; Γιατί υπήρξαν εποχές στο παρελθόν, που, ως μαθητές και φοιτητές, σεβόμασταν και φοβόμασταν τους δασκάλους και τους καθηγητές μας. Που θεωρούσαμε τα σχολεία και τα Α.Ε.Ι. χώρους μάθησης και μόρφωσης ιερούς και απαραβίαστους. Που αγωνιούσαμε να τελειώσουν οι σπουδές μας, για να βοηθήσουμε την πενόμενη οικογένεια και την Πολιτεία που μας σπούδασε, έστω και αν τότε η παιδεία δεν ήταν δωρεάν!! Δεν σηκώσαμε ποτέ αντάρτικο κατά των γονιών και των δασκάλων μας, δεν υπήρχαν καταλήψεις και φθορές σχολείων και Α.Ε.Ι. ούτε και υψώσαμε ανίερο χέρι εναντίον τους! Υπήρξαν εποχές -και σήμερα συμβαίνει- που παππούδες και γιαγιάδες επιλέγουν να πεινάσουν για να διαθέτουν τις συντάξεις τους στην επιβίωση και μόρφωση των άνεργων παιδιών και εγγονών τους! Τα τελευταία, όμως, χρόνια που το κακό παράγινε πολλά τέκνα όχι από αδυναμία ή ανάγκη αλλά από επιλογή τους, πέταξαν τους γέροντες γονείς τους στους οίκους ευγηρίας και πεθαίνουν εγκαταλελειμμένοι!! Ήταν, βλέπετε, άλλες οι εποχές τού χθες και άλλες οι σημερινές.
Σήμερα, δυστυχώς, πάσχουμε από έλλειψη ηθικών προτύπων και αξιών, αν κρίνουμε από την, εν εξελίξει, πνιγηρή υπόθεση των Σεπολίων. Στην οποία πρωταγωνιστής υπήρξε πρόσωπο αρκετά προβεβλημένο από πολλούς ισχυρούς τής Πολιτείας και από τα media, για να καταλήξει τελικά υπόδικος και προφυλακισμένος! Πολλά, λοιπόν, τα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα, για τα οποία ο λαός δικαιούται απαντήσεων από την Κυβέρνηση, από τα καθ’ ύλην αρμόδια όργανα της Πολιτείας και τους κοινωνικούς φορείς, κυρίως δε τα παρακάτω:
– Ποιοι και γιατί καλύπτουν ποιους στην ερευνώμενη υπόθεση της παιδεραστίας;
– Πότε θα δοθούν στη δημοσιότητα τα πλήρη στοιχεία των 213 φερόμενων ως υποψήφιων βιαστών της 12χρονης;
– Γιατί οι αρμόδιες αρχές και η ΕΛ.ΑΣ. δεν επιτηρούν και δεν εφοδεύουν τούς οίκους ανοχής;
– Μήπως θα πρέπει η Πολιτεία, η Εκκλησία, οι Κοινωνικές Υπηρεσίες και οι αντίστοιχες δημόσιες δομές να επιμεληθούν ώστε το 12χρονο θύμα και τα ανήλικα αδέλφια της να βρουν φιλοξενία και στοργή σε μια δομή τού κράτους και να διασφαλιστεί το μέλλον τους;
Οφείλουμε, τέλος, να ξυπνήσουμε ως λαός, για να διασώσουμε τις ηθικές αξίες μας. Να ξεριζώσουμε το απόστημα της κοινωνικής σαπίλας, πριν προφτάσει να αλώσει το DNA των Ελλήνων εξαιτίας μερικών διεστραμμένων, που οραματίζονται μια Ελλάδα των δικών τους επιλογών. Την Ελλάδα των παιδεραστών, των περιθωριακών, των μπαχαλάκιδων και των μηδενιστών.
Στην προσπάθεια αυτή καθοριστικός είναι ο ρόλος τής οικογένειας. Οι γονείς και οι δάσκαλοι είναι αυτοί που διαμορφώνουν τον ψυχισμό και τον χαρακτήρα των παιδιών · που τα παιδαγωγούν, τα συμβουλεύουν κι αποτελούν οι ίδιοι πρότυπα σε ολόκληρη τη μετέπειτα ζωή τους. Οι ευθύνες τους είναι μεγάλες και καθοριστικές στη διαμόρφωση μιας υγιούς κοινωνίας, του ήθους και των αξιών, της ευποιίας και προκοπής κι ΌΧΙ τού ξεπεσμού και της ακολασίας , ΌΧΙ τής ευτέλειας και της παιδεραστίας.
Τότε θα ξεβρωμίσει ο τόπος · όταν εκλείψουν τα σκύβαλα και εξοβελισθούν τα κοινωνικά απόβλητα.
