Γράφει ο Τάσος Μεργιάννης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Πεντέλης – Μελισσίων – Βριλησσίων – 13/05
«Η κατάσταση της πλήρους σωµατικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι µόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας». Αυτός είναι ο ορισµός της λέξης «υγεία» όπως διατυπώθηκε το 1946 στο Καταστατικό του Παγκόσµιου Οργανισµού Υγείας. Διανύοντας τον Μάιο, που εδώ και χρόνια έχει οριστεί ως «Μήνας Ψυχικής Υγείας», δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ψυχική υγεία αποτελεί συστατικό και αναπόσπαστο µέρος της συνολικής υγείας του ατόµου, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για παιδιά, που είδαν τη ζωή τους να ανατρέπεται τους τελευταίους 14 μήνες της πανδημίας, με την τηλεκπαίδευση να αντικαθιστά τη δια ζώσης αλληλεπίδραση της μαθητικής κοινότητας.
Από τη Δευτέρα 10 Μαΐου οι μαθητές όλων των βαθμίδων επέστρεψαν στις τάξεις τους, ενώ τη Δευτέρα 17 Μαΐου θα ανοίξουν τις πύλες τους μετά από καιρό και οι βρεφονηπιακοί και παιδικοί σταθμοί. Η εκπαιδευτική διαδικασία θα συνεχιστεί με τον παραδοσιακό τρόπο – αρκεί τα self test μαθητών και εκπαιδευτικών να βγαίνουν αρνητικά.
Έχει αναρωτηθεί, όμως, κανείς πόσο στοίχισαν όλοι αυτοί οι μήνες του εγκλεισμού στους μαθητές που έμειναν μακριά από το πραγματικό σχολικό περιβάλλον; Γιατί μπορεί οι επιπτώσεις του lockdown στην οικονομία να είναι μετρήσιμες (υπολογίζεται ότι κάθε μήνα με κλειστή την εστίαση και το λιανεμπόριο χάνονταν 3 δισ. ευρώ) , όμως δεν συμβαίνει το ίδιο και στις ψυχολογικές επιπτώσεις των ανήλικων μαθητών από τα κλειστά σχολεία που δεν μπορούν να αποτυπωθούν με νούμερα. Νευρικότητα, νωχελικότητα και δυσκολία συγκέντρωσης, μοναξιά και απαισιόδοξες σκέψεις για το μέλλον…
Αυτές ήταν μερικές από τις επιπτώσεις που καταγράφηκαν από τη μειωμένη σωματική δραστηριότητα
και την έλλειψη κοινωνικής ζωής των μαθητών όλους αυτούς τους μήνες, τους οποίους πέρασαν πάνω από μια οθόνη αντί σε ένα πάρκο, ένα γήπεδο ή μια σχολική αίθουσα. Στις αρχές του δεύτερου lockdown βγήκε στη δημοσιότητα μια έρευνα που διεξήγαγε η Sentio Solutions (ελληνική startup που επικεντρώνεται σε δράσεις ψυχικής υγείας) σύμφωνα με την οποία, περισσότεροι από έξι στους δέκα νέους παραδέχονταν ότι η ψυχική τους υγεία έχει επηρεαστεί προς το χειρότερο λόγω της πανδημίας. Στην ίδια έρευνα, το 88% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι προτιμά τον παραδοσιακό τρόπο διδασκαλίας στην τάξη έναντι της τηλεκπαίδευσης, ενώ το 42% δήλωσε ότι έχει ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξης!
Το ποσοστό δεν είναι καθόλου αμελητέο και καλό είναι, Κυβέρνηση και Τοπική Αυτοδιοίκηση να αφυπνιστούν, πριν αρχίσουμε να μιλάμε για μια γενιά χαμένη – σε μαθησιακό αλλά και ψυχολογικό επίπεδο – από τον
covid-19. Τον Οκτώβριο του 2020 η Υφυπουργός Υγείας, αρμόδια για την ψυχική υγεία και τις εξαρτήσεις Ζωή Ράπτη επισκέφτηκε τη δήμαρχο Πεντέλης Δήμητρα Κεχαγιά ώστε να συζητήσουν τη συνεργασία του Υπουργείου Υγείας και του Δήμου Πεντέλης για συντονισμένη δράση σε ζητήματα εφαρμογής ολοκληρωμένων πολιτικών που αφορούν την ψυχική υγεία των μαθητών, καθώς και για ζητήματα εξαρτήσεων, μέσα από την εκπόνηση και υλοποίηση κοινού πιλοτικού προγράμματος.
Εφτά μήνες μετά, το σχέδιο παραμένει ακόμα υπό επεξεργασία, καθώς το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι η λειτουργία της «Μονάδας Ψυχολογικής Υποστήριξης Σχολικής Κοινότητας Δήμου Πεντέλης» αναμένεται να
πραγματοποιηθεί την τριετία 2021 – 2023 και ενδέχεται να φιλοξενηθεί στην πολύπαθη Πτέρυγα Μπόμπολα του «Αμαλία Φλέμινγκ». Αυτήν που με βάση τον αρχικό σχεδιασμό του ΕΟΔΥ θα μπορούσε να φιλοξενήσει 100 κλίνες covid. Αλλά αυτή είναι μια άλλη (πονεμένη) ιστορία που εάν την πιάσουμε, η ψυχική μας υγεία θα κλονιστεί ανεπανόρθωτα…