Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 16/12/20
Μέσα στην περιδίνηση του κορωνοϊού, την ειδησεογραφία ακόμη και πανελλαδικών μέσων ενημέρωσης απασχόλησε για λίγο και ο Υμηττός τις προηγούμενες μέρες, ευτυχώς όχι για κάποια από τις αρκετές φωτιές των τελευταίων χρόνων. Η κυβέρνηση, μέσω του υπουργού Εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκου, ανακοίνωσε ότι θα χρηματοδοτήσει δέκα πρωτοβουλίες για τον «πνεύμονα» της περιοχής που έχει προτείνει ο Σύνδεσμος Προστασίας και Ανάπτυξης του Υμηττού (ΣΠΑΥ), στον οποίο μετέχουν οι δήμοι Αγίας Παρασκευής και Παπάγου-Χολαργού. Το βάρος αυτών των παρεμβάσεων δίνεται σε δασοπροστασία και πυρόσβεση, με παράλληλη στήριξη σε εξοπλισμό της «ψυχής» του ορεινού όγκου, των εθελοντών.
Η θετική αυτή εξέλιξη, ωστόσο, σε ένα βουνό ζωτικής σημασίας για περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκων, μοιάζει με σταγόνα στη θάλασσα εγκατάλειψης χρόνων. Tο νομικό πλαίσιο προστασίας του ορίζεται από ένα καθεστώς που θεσπίστηκε το… 1978, ενώ το Προεδρικό Διάταγμα του 2011 ακυρώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας το 2017. Το θολό τοπίο γύρω από τον Υμηττό ήρθε να ξεκαθαρίσει η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) που παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση το περασμένο καλοκαίρι. Οι προωθούμενες αλλαγές τέθηκαν μεν σε διαβούλευση, αλλά η εξέλιξη της αγνοείται.
Οι αρχικές προσδοκίες για ένα πλαίσιο μεγαλύτερης θωράκισης του βουνού δεν εισακούστηκαν στην επιτροπή σύνταξης των προτάσεων, από όπου, όπως καταγγέλλεται, δεν συμμετείχε κανένας δασολόγος (!). Την εξήγηση αυτής της απουσίας, σύμφωνα με συλλόγους και φορείς της γύρω από τον πράσινο «πνεύμονα», έδωσε μία από τις εισαγωγικές φράσεις της ΣΜΠΕ, που χαρακτηρίζει τον Υμηττό ως «Περιφερειακό Πάρκο» και χώρο αναψυχής.
Συγχρόνως, όπως ανέφεραν παρατάξεις και οργανώσεις, το σχέδιο «χαλαρώνει» μία σειρά από περιορισμούς στην οικοπεδοποίηση, τη δημιουργία αυθαιρέτων – φωτοβολταϊκών, Κέντρων Υψηλής Τάσης αλλά και Σταθμών Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων. Σύντομα, υπάρχει φόβος ότι θα «ξεφυτρώνουν» σαν μανιτάρια υποδομές, που αφορούν τον αστικό ιστό, όπως γήπεδα, κολυμβητήρια, αλλά ίσως και ξενοδοχεία – εστιατόρια με… θέα.
Ακόμη και αν για κάποιους αυτή η ανησυχία μοιάζει υπερβολική, υπαρκτή από τα τωρινά και προηγούμενα πλάνα για τον Υμηττό είναι σίγουρα η αντιπλημμυρική του προστασία. Παρά τις παρεμβάσεις καθαρισμών της ηγεσίας του ΣΠΑΥ τον τελευταίο χρόνο, δεν έχει ανακοινωθεί από την κεντρική διοίκηση μια ολοκληρωμένη διαχείριση των βρόχινων νερών (που συναντούν όλο και λιγότερα δέντρα κάθε χρόνο) ή τη διευθέτηση των τόσων ρεμάτων του βουνού.
Μέχρι, βέβαια, οι ιθύνοντες να πάρουν τα σωστά μέτρα, για κάποιους από εμάς δεν μπορεί, στο όνομα της καραντίνας και των επιπτώσεων της πανδημίας, ο Υμηττός να γίνεται η επέκταση του προσωπικού σαλονιού. Οι γόπες, τα πλαστικά ποτήρια του καφέ και τα περιττώματα των σκύλων, που διαχρονικά υπήρχαν, έχουν αυξηθεί τρομακτικά τον τελευταίο χρόνοι, για να προστεθεί κάτι που παρατήρησαν πρόσφατοι επισκέπτες: οι κρεμασμένες μάσκες σε κλαδιά θάμνων! Τουλάχιστον στην περιβαλλοντική ευαισθησία ας μην βάλουμε… lockdown.
