Γράφει ο Νίκος Καραβάσιος – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Κηφισιάς – Νέας Ερυθραίας – Εκάλης – Διόνυσου 23/10
Σαν «γροθιά στο στομάχι» χτύπησε την ελληνική κοινωνία η τραγική είδηση του θανάτου ιδιοκτήτη Μονάδας Φροντίδας Ηλικιωμένων στον Άγιο Στέφανο, ο οποίος έβαλε τέλος στη ζωή του μέσα στο σπίτι του, μη μπορώντας να αντέξει το γεγονός ότι δεν κατάφερε να προστατεύσει τον οίκο ευγηρίας από τον κορωνοϊό. Ήταν άλλωστε λίγες ώρες πριν τον τραγικό θάνατο όταν είχε πληροφορηθεί ότι δύο υπάλληλοι της δομής και μια ηλικιωμένη ήταν θετικοί στον Covid-19.
Η απόφασή του να δώσει τέλος στη ζωή του δείχνει την τεράστια ψυχολογική πίεση που βρέθηκε ο 41χρονος άνδρας. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, σημείωμα που βρέθηκε στο σημείο όπου εντοπίστηκε νεκρός φέρεται να έγραφε ότι έχει απογοητευτεί αρκετά γιατί εντοπίστηκαν αυτά τα κρούσματα στο δικό του γηροκομείο.
Και έτσι με αυτόν τον τραγικό τρόπο έρχεται ξανά στην επικαιρότητα το θέμα των ψυχολογικών επιπτώσεων του κορωνοϊού. Χωρίς να έχω γνώσεις ψυχολογίας, στα μάτια μου η ενέργεια του 41χρονου δείχνει έναν άνθρωπο αυξημένης ευαισθησίας που όμως θεώρησε ότι ήταν σε επαγγελματικό αδιέξοδο και πιθανότατα πίστεψε ότι η φήμη της δομής του θα δεχόταν ισχυρό πλήγμα λόγω των κρουσμάτων, με ότι συνεπάγεται για τη βιωσιμότητά της.
Ο κορωνοϊός είναι δεδομένο ότι έχει αλλάξει τα πάντα στη ζωή μας και σίγουρα οι πλειοψηφία των Ελλήνων αισθάνεται ανασφάλεια για το αύριο. Χιλιάδες επαγγελματίες βλέπουν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες και τα μέτρα που λαμβάνουν για την προστασία της υγείας, τις επιχειρήσεις τους να συρρικνώνονται και τα έσοδά τους να μειώνονται δραματικά. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν χαθεί από τον Μάρτιο που «εισέβαλε» στη ζωή μας ο κορωνοϊός, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο την ανασφάλεια στην κοινωνία.
Δυστυχώς όμως υπάρχει και μια μερίδα πολιτών που δεν «ιδρώνει το αυτί τους» βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία όλων μας. Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που χωρίς κανέναν δισταγμό συνωστίζονται σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους, αδιαφορώντας για τα πάντα. Και αυτή η αδιαφορία γίνεται ολοένα και πιο αντιληπτή αλλά και επικίνδυνη, αν κρίνουμε και από τον αριθμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων που έχουμε καθημερινά και που τα τελευταία εικοσιτετράωρα κάνουν «άλματα».
Κατανοώ απόλυτα την ψυχολογική φθορά που μπορεί να προκαλέσει ο κορωνοϊός. Άλλωστε όλοι λίγο-πολύ την έχουμε αισθανθεί αυτό το διάστημα. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω και δικαιολογήσω είναι η ανευθυνότητα. Είναι αυτό που λέμε «πάνε γυρεύοντας» και συνήθως αυτή η λογική έχει δυσάρεστα αποτελέσματα. Αυτό το διάστημα, χρειάζεται περισσότερο από ποτέ υπευθυνότητα και ψυχραιμία από όλες τις πλευρές, ώστε να καταφέρουμε να μπούμε ασφαλείς σε μια κανονικότητα που τόσο έχουμε ανάγκη.
