Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 15/07/2022
Θέμα συζήτησης τα τελευταία εικοσιτετράωρα, είναι σαφέστατα η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου να βρεθεί εκτός φυλακής ο Δημήτρης Λιγνάδης, μέχρι την εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της υπόθεσης των δύο βιασμών για τους οποίους κρίθηκε ένοχος κατά πλειοψηφία.
Κι ακριβώς εδώ, εγείρεται στο μυαλό μου το ερώτημα; Το δικαστήριο έκρινε ότι είναι ένοχος και μάλιστα χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Πώς συνδυάζονται λοιπόν στην ίδια πρόταση το «κρίθηκε ένοχος για δύο βιασμούς» και το θα «βρεθεί εκτός φυλακής»;
Νομικός δεν είμαι και ξεκαθαρίζω εξ αρχής ότι μιλώ ως απλός πολίτης που έχει παρακολουθήσει -τμήματα- της υπόθεσης αυτής. Στο μυαλό μου τριγυρίζουν τα λόγια ενός δικηγόρου ποινικού δικαίου ο οποίος είπε: «Δεν έπρεπε καν να καταδικαστεί, δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία, τόσα χρόνια μετά. Περιμένετε, μη δούμε τον Φιλιππίδη να μην δικάζεται καν».
Κι αυτή η «νομική» λογική με τρομάζει…
Το δικαστήριο αποφάσισε κατά πλειοψηφία ότι στο πρόσωπο του Δημήτρη Λιγνάδη πληρούνται οι προϋποθέσεις του νόμου για την αναστολή εκτέλεσης της ποινής μέχρι την εκδίκαση της έφεσης του, με την επιβολή περιοριστικών όρων και χρηματικής εγγύησης. Ο Λιγνάδης λοιπόν εξασφάλισε την χρηματική εγγύηση των 30.000 ευρώ που είχε οριστεί για την αποφυλάκισή του και το μεσημέρι της Πέμπτης 14 Ιουλίου πέρασε μετά από 17 μήνες που ήταν προσωρινά κρατούμενος, την πύλη εξόδου των φυλακών Κορυδαλλού, δηλώνοντας: «Η ελληνική Δικαιοσύνη δεν παρασύρθηκε και δεν θα παρασυρθεί, όπως ίσως έγινε με μέρος της κοινωνίας. Τόσο καιρό άλλοι έπαιζαν μπάλα… στο τέλος θα δικαιωθώ τελείως και η αλήθεια θα αποκατασταθεί».
Είναι σαφές ότι αυτός είναι και πρέπει να είναι πάντα ο στόχος, να αποκαλύπτεται η αλήθεια και οι αθώοι να βρίσκονται στα σπίτια τους και οι ένοχοι στη φυλακή.
Όμως εδώ, υπάρχει καταδικαστική απόφαση και ταυτόχρονα απόφαση ο καταδικασμένος να αφεθεί ελεύθερος κι αυτό έχει προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις, με το λαϊκό αίσθημα να έχει χτυπήσει… κόκκινο.
Έρχονται κι αναρωτιούνται λοιπόν οι απλοί -μη γνωρίζοντες τη Νομική- πολίτες. Μπορεί ο Λιγνάδης και κάθε Λιγνάδης, ο οποίος έχει την οικονομική άνεση να προσλάβει έναν έμπειρο και διάσημο δικηγόρο αλλά και να πληρώσει την απαιτούμενη εγγύηση, να κοιμάται στο σπίτι του ενώ ένας άλλος, λιγότερο ισχυρός, λιγότερο προβεβλημένος, λιγότερο οικονομικά άνετος, να μένει στη φυλακή;
Μπορεί αυτός που έχει καταδικαστεί για βιασμούς να κοιμάται σπίτι του, ενώ τα θύματά του προσπαθούν να καταλάβουν αν δικαιώθηκαν ή όχι;
Προφανώς για να παρθεί η απόφαση της αποφυλάκισης, υπάρχει το νομικό πλαίσιο. Όμως το αποτέλεσμα για τον πολίτη είναι ότι το αίσθημα περί δικαίου τίθεται εν αμφιβόλω.
