Η λειτουργία του θερινού δημοτικού κινηματογράφου της Αγίας Παρασκευής «σήκωσε» επί σχεδόν ένα μήνα, τόσο πολλή σκόνη στην περιοχή που επισκίασε ακόμη και βασικά προβλήματα καθημερινότητας. Πήρε θέση το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της πόλης, νυν, τέως, πρώην δήμαρχοι, παρατάξεις, άνθρωποι των Τεχνών, φορείς, γονείς και δημότες. Ο υπερβάλλων ζήλος σε προθέσεις και δηλώσεις ορισμένων ξεπέρασε την πυγμή και τα αντανακλαστικά που επιδείχθηκαν σε άλλα κρισιμότερα ζητήματα της πόλης, στην αρχή αλλά και μεσούσης της πανδημίας.
Σε μία, μάλιστα, ρευστή εποχή που προσεγγίσεις και συστάσεις για τον κορωνοϊό διαφοροποιούνται με μεγάλη ταχύτητα, ανακοινώθηκαν νωρίς από τον Δήμο ως τετελεσμένες αποφάσεις για «λουκέτο» στο σύνολο των πολιτιστικών δραστηριοτήτων φέτος, υπό τον φόβο εξάπλωσης κρουσμάτων. Ο εύλογος αντίλογος ήταν αρχικά ότι σε δεδομένες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, η ανάγκη για αναψυχή (και) μέσω του δημοτικού κινηματογράφου, ιδίως μετά τις πρωτόγνωρες συνθήκες εγκλεισμού, είναι επιβεβλημένη.
Έπειτα από αντιδράσεις και δεύτερες σκέψεις (σε συνδυασμό με τη γενική γραμμή χαλάρωσης των περιορισμών), η ιδέα του θερινού σινεμά κέρδισε έδαφος και έδωσε τη σκυτάλη στη νέα αντιπαράθεση, για το ποιος είναι ο καταλληλότερος χώρος. Μια λύση από τα παλιά και την πρώτη θητεία της νυν Διοίκησης (έως και το 2013), το προαύλιο του 2ου Γυμνασίου Αγίας Παρασκευής, προκρίθηκε ως χώρος προβολών έναντι του πολιτιστικού πάρκου «Σταύρος Κώτσης», που φιλοξενούσε δωρεάν βραδιές «έβδομης τέχνης» την τελευταία τετραετία της προηγούμενης δημοτικής Αρχής.
Ακολούθησε η διελκυστίνδα γύρω από τις απορίες γιατί να εγκαταλειφθεί ο προηγούμενος χώρος που υποστηρίχτηκε ότι χρειάζεται μόνο κάποιες παρεμβάσεις για την πρόσβαση και τη φύλαξή του. Η διάδοχη κατάσταση του σχολείου βρήκε επίσης ενστάσεις από την Ένωση Κηδεμόνων που ανησυχεί για τυχόν φθορές στο σχολείο και προβλήματα που θα πιάσουν… χειμώνα, όπως συνέβη και στο παρελθόν. Η Διοίκηση έδωσε εγγυήσεις φύλαξης και έγκαιρης αποκατάστασης σε περίπτωση ζημιών, με τον Σύλλογο Γονέων της μονάδας να ικανοποιείται χαιρετίζοντας τη μεταφορά του σινεμά στο προαύλιο της οδού Νεαπόλεως.
Ωστόσο, αν η μία «μεγάλη οθόνη» της δημόσιας συζήτησης έπρεπε να αφορά την επιβάρυνση των σχολικών μονάδων και τα προβλήματα που ήδη έχουν να αντιμετωπίσουν (σε προστιθέμενο βαθμό στις συνθήκες πανδημίας), η άλλη μπορούσε να είναι η προσφορά Πολιτισμού στους δημότες -ιδιαιτέρα αυτή την περίοδο υγειονομικής, οικονομικής και εργασιακής αβεβαιότητας.
Με πρώτη προϋπόθεση την ασφάλεια και φροντίδα του χώρου προβολών, η δημόσια συζήτηση κάλλιστα θα πήγαινε στο σταθερά δωρεάν πρόγραμμα με μεγάλη χρονική διάρκεια λειτουργίας (ακόμη και τεσσάρων μηνών). Στη συνέχεια, η διεκδίκηση θα ήταν για ποιοτικές (όπως είναι της Κινηματογραφικής Λέσχης Αγίας Παρασκευής) και πολλών ειδών προβολές (για παιδιά και μεγαλυτέρους), σε ώρες προσιτές προς όλους. Στο φινάλε, εκτός από τους θεατές των προβολών, ο (δημοτικός) κινηματογράφος μάλλον χρειάζεται να δώσει και σε πολλούς περισσότερους τροφή για σκέψη…
