Γράφει ο Πάνος Σκουρολιάκος, βουλευτής Ανατολικής Αττικής και υπεύθυνος Τομέα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ
Ψηφίστηκε πανηγυρικά το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ανάπτυξη. Ακούστηκαν αριθμοί, κατατέθηκαν διαγράμματα, αποθεώθηκε η «φιλοεπενδυτική» πολιτική της Ν.Δ. απέναντι στον «αντιεπενδυτικό» ΣΥΡΙΖΑ.
Έχοντας εμπειρία από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της κυβέρνησης για τον πολιτισμό, μάταια ψάξαμε να βρούμε μια μικρή έστω αναφορά στην ενίσχυση των επενδύσεων γι’ αυτόν τον σπουδαίο τομέα της πνευματικής και οικονομικής ζωής. Ο πολιτισμός είναι απών από το επενδυτικό τοπίο. Ένας τομέας που τα δύο τελευταία χρόνια έχει υποστεί μείωση τζίρου κατά 88% σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το 2020. Είναι δυνατό να επανεκκινήσει ο κλάδος χωρίς τη βοήθεια του κράτους; Παρά το διαρκές αίτημα των συνδικάτων του πολιτισμού για την κατάρτιση ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδίου του χώρου, η κυβέρνηση κωφεύει. Τι κάνει;
Διατυπώνει αόριστες εξαγγελίες για εκ βάθρων αλλαγή στο ασφαλιστικό, χωρίς καμία πληροφορία για το περιεχόμενο των αλλαγών. Οι δημιουργοί έχουμε άλλωστε πικράν πείραν από τα έργα και ημέρες της Ν.Δ. στα εργασιακά. Το 2013, επί πρωθυπουργίας Α. Σαμαρά, καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις των καλλιτεχνών. Η αλήστου μνήμης ΑΕΠΙ εκμεταλλευόταν τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα των δημιουργών. Έως ότου η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ψήφισε τον σχετικό νόμο, παραδίδοντας στα χέρια των δημιουργών τις τύχες των δημιουργημάτων τους.
Ο κλάδος του πολιτισμού αυτή τη στιγμή έχει αφεθεί στους νόμους της ελεύθερης αγοράς με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι μεγάλες εταιρείες ισχυροποιούνται και η μικρή παραγωγή μαζί με τους εργαζόμενους εξαφανίζονται, με τα δικαιώματά τους να περιορίζονται δραστικά. Καμία μέριμνα λοιπόν στον αναπτυξιακό νόμο για τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του.
Όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι γενναιόδωρη απέναντι στον μεγάλο ιδιωτικό τομέα και στα ιδρύματα. Η Ακρόπολη περίμενε κάποιον ιδιώτη να χορηγήσει τον αναβατήρα πλαγιάς ώστε να έχουν πρόσβαση οι ανάπηροι συμπολίτες μας στον Ιερό Βράχο. Παροχές για τους ημέτερους υπάρχουν. Να αναλάβει η κυβέρνηση την υποχρέωσή της απέναντι σ’ αυτό το μοναδικό μνημείο αδυνατούσε. Μάλιστα, απειλεί πως θα εντοιχίσει πλάκα με το όνομα του ιδρύματος στον χώρο της Ακρόπολης και μαζί το όνομα της κυρίας υπουργού Πολιτισμού. Απειλεί. Ελπίζουμε να μην το κάνει. Αφού κάνει η Ν.Δ. τη δουλειά της με χορηγούς ιδιώτες με ανταλλάγματα βεβαίως, τι χρειάζεται ξεχωριστό κεφάλαιο στον αναπτυξιακό νόμο για τον πολιτισμό;
Μα δεν φτάνει αυτό. Η πολιτική της είναι κατά της ανάπτυξης. Η εμμονή της να κόψει σε κομματάκια τη βυζαντινή «Πομπηία» που βρέθηκε στο σημείο όπου θα υπάρχει η στάση Βενιζέλου στο μετρό της Θεσσαλονίκης είναι ακραία αντιαναπτυξιακή. Επί ΣΥΡΙΖΑ είχε αποδειχθεί ότι και οι αρχαιότητες μπορούν να παραμείνουν στη θέση τους, και το έργο να προχωρήσει. Με την πολιτική της και οι αρχαιότητες κινδυνεύουν, και το μετρό καθυστερεί. Επιπλέον, ο εργολάβος θα αποζημιωθεί για τις καθυστερήσεις. Ε, αυτή κι αν είναι αντιαναπτυξιακή πολιτική.
Αλλά τι να περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση που επί των ημερών της κάηκε ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών, που οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζονται με εχθρική διάθεση, που τσιμέντωσε την Ακρόπολη; Δυστυχώς, έχουμε γίνει περίγελος. Διαβάζουμε στην ΑΥΓΗ άρθρο του Economist όπου παραλληλίζεται το τσιμέντωμα της Λ. Μενδώνη με την καταστροφή που υπέστη το μνημείο από τον Ξέρξη το 480 π.Χ. Ο τίτλος του άρθρου είναι ο εξής: «Ενώ η πανδημία σάρωνε, η Ευρώπη γκρέμιζε ιστορικά κτήρια». Και υπέρτιτλος: «Μνημειώδη λάθη». Εδώ δεν διασύρεται απλώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Διασύρεται η ίδια η Ελλάδα.
Για να επιστρέψουμε στον αναπτυξιακό νόμο. Είθισται για την κατάρτιση ενός τέτοιου νόμου οι υπουργοί να συζητούν τις αναπτυξιακές προτάσεις του, διεκδικώντας εργαλεία για την ανάπτυξη του τομέα ευθύνης τους. Η Λ. Μενδώνη ήρθε στη Βουλή και στην ομιλία της δεν αναφέρθηκε σε πραγματικούς σχεδιασμούς ανάπτυξης του πολιτιστικού τοπίου. Έκανε απλώς κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι άλλωστε το μόνο για το οποίο είναι ικανή.
Εντέλει, νομίζω πως επί Μητσοτάκη δεν έχουμε υπουργείο Πολιτισμού. Έχουμε υπουργείο εναντίον του πολιτισμού.
