Από τη στήλη ΕΠΕΑΠΤΕΡΟΕΝΤΑ | Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Δεν ξέρω εάν το πήρατε είδηση, διότι δεν είστε και υποχρεωμένοι να παρακολουθείτε νυχθημερόν τα όσα συμβαίνουν στο γνωστό κόμμα της αντιπολίτευσης που βρίσκεται υπό εκκαθάριση, αλλά το βιβλίο του κ. Ξενοφώντα Κοντιάδη, για το οποίο έγινε πολύς ντόρος και στον τίτλο του οποίου υπήρχε και η λέξη «Κασσελάκη», είχε πλήρη τίτλο: «Φαινόμενο Κασσελάκη. Το μεσσιανικό προσωπείο της μεταδημοκρατίας».
Δεν το έχω διαβάσει και μάλλον δεν θα κουραστώ γι’ αυτό όπως είχα κουραστεί για το άλλο με τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ: Μέσα στον λαβύρινθο» του Kevin Ovenden, που ήταν γραμμένο (πώς το είπε ο κ. Κασσελάκης;) με «πουμαρό».
Το βιβλίο, στην παρουσίαση του οποίου παραβρέθηκε και ο Στέφανος Κασσελάκης, δημιουργώντας ποικίλα σχόλια, δεν αφορούσε τον ίδιο, αλλά το Μεσσιανικό Προσωπείο της Μεταδημοκρατίας. Για να το εκφράσω με λιγότερο εντυπωσιακές λέξεις και πιο γνωστές στο ευρύ κοινό, ο τίτλος αφορούσε τη «μάσκα» του «μεσσία» (που φοριέται) στη «σύγχρονη δημοκρατία».
Η μεταδημοκρατία, σύμφωνα με την Βικιπαιδεία, αναφέρεται σε κράτη τα οποία κυβερνώνται από δημοκρατικά καθεστώτα (διεξάγονται εκλογές, αλλάζουν οι κυβερνήσεις, υπάρχει ελευθερία λόγου), αλλά η εφαρμογή τους βαθμιαία μειώνεται: Μια μικρή ελίτ είναι αυτή που λαμβάνει τις δύσκολες αποφάσεις και αποδέχεται τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Από τον τίτλο λοιπόν, καταλαβαίνουμε ότι ο συγγραφέας δεν ασχολείται με το πρόσωπο αυτό καθ’ εαυτό του Στέφανου, ούτε με το βιογραφικό του παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ο τίτλος δεν είναι «Το φαινόμενο, ο Κασσελάκης». Είναι: «Η μάσκα του μεσσία της ελίτ που παίρνει αποφάσεις αποδεχόμενη τους δημοκρατικούς θεσμούς» και αυτό ο συγγραφέας το συνοψίζει σε δυο λέξεις: «Φαινόμενο Κασσελάκης». Όπως λέμε «Φαινόμενο Πεταλούδας» και ακολουθεί μια ανάλυση αρκετών σελίδων.
Έτσι ακριβώς, και κακώς κάποιοι κακεντρεχείς βιάστηκαν να πουν ότι δεν θα έπρεπε να βγει ένα βιβλίο για ένα τόσο νέο άνθρωπο που έτυχε να ασχοληθεί με την πολιτική και οι συγκυρίες τον έφεραν επικεφαλής ενός κόμματος και ότι δεν έχει ιστορικό παρελθόν και μπλα μπλα.
Διότι ο κ. Κασσελάκης, δεν είναι φαινόμενο. Ένας πλούσιος νέος είναι που είδε φως, μπήκε και εκμεταλλεύτηκε, όπως κάνουν όλοι οι πλούσιοι. Εκμεταλλεύονται. Είναι ο καπιταλισμός, που λένε κι οι αριστεροί διανοούμενοι. Τι να κάνουμε;
Το θέμα του βιβλίου, όπως φαίνεται από τον τίτλο, είναι αυτοί που φορούν το προσωπείο του μεσσία δημοκράτη και κυβερνούν λέγοντας «έτσι είμαι εγώ και σε όποιον αρέσω, ειδάλλως η πόρτα εξόδου βρίσκεται πίσω αριστερά». Και όλο αυτό μαζί ο συγγραφέας το ονομάζει «Φαινόμενο Κασσελάκης».
Όχι άλλο χειροκρότημα, ευχαριστώ.
