Γράφει ο Φώτης Καρύδας: Υποψήφιος Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στον Βόρειο Τομέα Αθηνών.
Οι συνεχείς κατηγορίες του Ταγίπ Ερντογάν, ότι ο νέος δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, είναι ελληνικής καταγωγής, έφερε στην επιφάνεια ένα σημαντικό θέμα που βασανίζει την τουρκική κοινωνία. Εκείνο της εθνικής ταυτότητας. Με την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας και την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, ο Κεμάλ Ατατούρκ προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ομοιογενές κράτος, βασισμένο στην τουρκική εθνική ταυτότητα. Αυτός ήταν και ο λόγος της σφαγής των ελληνικών πληθυσμών και της εκδίωξης κάθε ξένου στοιχείου από τη χώρα. Και σε αυτή την πολιτική βασίστηκε η προσπάθεια εθνικής και γλωσσικής αφομοίωσης του κουρδικού πληθυσμού.
Η συγκεκριμένη πολιτική όμως του Ατατούρκ στηριζόταν σε σαθρά θεμέλια. Η Οθωμανική αυτοκρατορία που προηγήθηκε της Τουρκικής Δημοκρατίας ήταν ένα πολυεθνικό μόρφωμα, με δεκάδες λαούς και γλώσσες, καθώς επίσης και αρκετά στοιχεία. Αν και η Υψηλή Πύλη δεν επεδίωξε τον συστηματικό εξισλαμισμό-εκτουρκισμό των υπόδουλων λαών για καθαρά φορολογικούς και εισπρακτικούς λόγους, εντούτοις, πολλοί ήταν εκείνοι που αλλαξοπίστησαν και υιοθέτησαν την τουρκική γλώσσα, προκειμένου να χάσουν το status του «ραγιά» και να εισέλθουν στη θεωρούμενη εθνική ελίτ.
Διαβάστε: Φώτης Καρύδας: «Στην πολιτική η ευθύνη είναι ζητούμενο».
Πέρα όμως από τις εκούσιες προσχωρήσεις, υπήρξαν και οι βίαιες, σε όλη τη διάρκεια της οθωμανικής ιστορίας. Τι έγιναν όλοι εκείνοι οι πληθυσμοί που κατοικούσαν επί αιώνες στην περιοχή της Ανατολίας; Εκτός από τους συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς υπήρξαν δεκάδες άλλοι εθνικοί πληθυσμοί που εξαφανίστηκαν κάτω από τη λαίλαπα της τουρκικής προέλευσης. Χετταίοι, Αρμένιοι, Σύροι, Πέρσες, Γεωργιανοί και άλλοι πληθυσμοί αφομοιώθηκαν και αποτέλεσαν τη βάση του σημερινού τουρκικού έθνους. Το παιδομάζωμα άλλωστε, αυτός ο οδυνηρός φόρος αίματος που διεξαγόταν επί του χριστιανικού πληθυσμού των Βαλκανίων, δηλαδή των Ελλήνων και των Σλάβων, έχει αφήσει έντονο το αποτύπωμά του στη σύσταση του σημερινού τουρκικού πληθυσμού.
Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και τους αμέτρητους εκείνους χριστιανούς και Εβραίους, που προσπαθώντας να σώσουν τη ζωή τους και την περιουσία τους στην Κεμαλική Τουρκία, αλλαξοπίστησαν και εκτουρκίστηκαν. Όλα αυτά, λοιπόν, αποτελούν υποθάλπουν την κρίση ταυτότητας που βασανίζει την τουρκική κοινωνία εδώ και αρκετά χρόνια. Ο Χραντ Ντινκ, αρχισυντάκτης μιας αρμενικής εφημερίδας στην Τουρκία δολοφονήθηκε το 2007, όταν διεξήγαγε έρευνες για την καταγωγή των σημερινών Τούρκων. Και γενικά το θέμα της «καθαρότητας» της τουρκικής κοινωνίας αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού στη σημερινή Τουρκία. Πέρα λοιπόν από τις κατηγορίες που εκτοξεύει ο Τούρκος πρόεδρος προκειμένου να πλήξει τους πολιτικούς του αντιπάλους, υπάρχει και το θέμα της γενεαλογίας. Ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που διχάζει την τουρκική κοινωνία και δεν γνωρίζουμε τη μελλοντική του εξέλιξη
Διαβάστε: Φώτης Καρύδας: «Οι θέσεις ευθύνης έχουν αντίκρισμα στην πολιτική».
