Είναι ο σύγχρονος πολιτικός πολιτισμός που επιβάλλει τη συναίνεση ή τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας που μας αφορούν, ανεξάρτητα από τις πολιτικές μας πεποιθήσεις; Άλλως ειπείν, είναι η ουσία ή το «φαίνεσθαι»;
Ουδείς έχει λόγο να αμφιβάλλει για τις αγαθές προθέσεις της νέας δημοτικής αρχής και τη συναίνεση που επιθυμεί στην επίλυση των προβλημάτων της πόλης. Καλοδεχούμενες, κύριε δήμαρχε. Όπως και η πολιτική αντιπαράθεση. Μολαταύτα, η συναίνεση δεν εκφράζεται ούτε με προσωπικές επιθέσεις κατά δημοτών, ούτε με απαξιωτικές αναφορές στους πολιτικούς αντιπάλους, ούτε με διαθέσεις που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και καταστάσεις.
Αυτό που αγγίζει τους Μαρουσιώτες είναι οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην πόλη. Και αν γίνουν με συναίνεση, ακόμη καλύτερα για όλους μας. Με το «μαστίγιο και καρότο» που επιλέγει διά του πολιτικού της λόγου η νέα δημοτική αρχή από τα πρώτα της κιόλας βήματα, το μόνο που καταφέρνει είναι να εξαντλήσει πρόωρα την πίστωση χρόνου που δικαιούται.
Αλήθεια, μήπως τελικά η νέα δημοτική αρχή επιλέγει από μόνη της τον δρόμο της όψιμης συναίνεσης; Μήπως επικαλείται κάτι που δεν θα υπάρξει –γιατί δεν επιθυμεί να υπάρξει– προκειμένου να «χορέψει» στο δικό της ρυθμό τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της πόλης;
Βέβαια, δεν φταίει απόλυτα που η συναίνεση αποδεικνύεται όψιμη. Το ίδιο όψιμη αποδεικνύεται και η συναίνεση που επικαλείται στην κεντρική πολιτική σκηνή η παράταξη που στηρίζει τη «δημοτική αλλαγή» στο Μαρούσι. Φταίει, όμως, η νέα δημοτική αρχή που είναι… «βαθιά γαλάζια». Και που ξεχνά ότι τουλάχιστον στην κεντρική πολιτική υπάρχουν ως δικαιολογία οι πρόωρες εκλογές, σε αντίθεση με τα τοπικά ζητήματα…
Αποφασίστε, λοιπόν, κύριε δήμαρχε. Είτε «αστυφύλαξ» είτε «χωροφύλαξ», κατά παράφραση της λαϊκής ρήσης, όχι όμως και τα δύο.
Αιμίλιος Περδικάρης
Υ.Γ.: Παλιό, αλλά… καλό: «Σας ζητώ να είμαστε όλες και όλοι πολύ προσεκτικοί και μετρημένοι σε κάθε μας κίνηση. Οτιδήποτε θυμίζει, παραπέμπει σε ανούσια πολυτέλεια, σε κοσμικότητα, σε τάση επίδειξης, με ενοχλεί. Και με ενοχλεί πολύ». Τάδε έφη ο πρωθυπουργός της χώρας, Κώστας Καραμανλής, τον Μάρτιο του 2004, απευθυνόμενος στα στελέχη του.
Σεμνά και ταπεινά, δηλαδή. Μόνο που η «γαλάζια γιορτή» της ορκωμοσίας δεν ήταν ούτε σεμνή ούτε ταπεινή. Ποδαρικό με το αριστερό, κύριε δήμαρχε…
