Σήμερα, το κυκλοφοριακό στραγγαλίζει το Μαρούσι και έχει μετατρέψει το Κέντρο σε απαγορευμένο πεδίο, επιβαρύνοντας ταυτόχρονα κεντρικές λεωφόρους, όπως η Λεωφόρος Κηφισιάς.
Η στάθμευση είναι αδύνατη και έχει μετατραπεί σε σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, ειδικά μετά την άστοχη και απρογραμμάτιστη ενέργεια της απερχόμενης διοίκησης, να επιβάλλει το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης χωρίς πρώτα να εξασφαλίσει χώρους οργανωμένης στάθμευσης, ή η (θεσμικά ανύπαρκτη) Δημοτική Αστυνομία να λειτουργεί προληπτικά και όχι κατασταλτικά και εισπρακτικά.
Η ελλιπής διασύνδεση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και η απουσία σταθμών μετεπιβίβασης (παρόλο που το Μαρούσι διαθέτει την ευλογία να έχει τέσσερις σταθμούς του ΗΣΑΠ, έναν του Προαστιακού και κεντρικούς οδικούς άξονες), καθώς επίσης και η «έξωση» των αστικών λεωφορείων από το Κέντρο, έχουν ακυρώσει de facto το προνόμιο της δημοτικής συγκοινωνίας.
Οι έμποροι βλέπουν τα καταστήματά τους να φυτοζωούν σε δύσκολες οικονομικά εποχές, ενώ οι κάτοικοι του Κέντρου έχουν μετατραπεί, παρά τη θέλησή τους, σε αντικοινωνικά όντα, αφού συγγενείς και φίλοι αρνούνται να τους επισκεφθούν σ’ αυτόν τον λαβύρινθο με τους κυβόλιθους των 10 εκατ. ευρώ…
Φυσικά και δεν μπορούμε να κλείσουμε τα καταστήματα στη Λ. Κηφισιάς και το Mall ή να ποινικοποιήσουμε την ελεύθερη επιχειρηματική δραστηριότητα. Είναι επιτακτική ανάγκη, ωστόσο, να κάνουμε έστω και τώρα τα αυτονόητα που δεν έγιναν στο παρελθόν: να ενισχύσουμε τον ανταγωνισμό με την ισόρροπη ανάπτυξη. Να δώσουμε λειτουργικά κίνητρα στους εμπόρους του Αμαρουσίου και ρόλο στον Εμπορικό Σύλλογο, να εξασφαλίσουμε ισοζύγιο ανάπτυξης με προτεραιότητα στην τοπική αγορά.
Φυσικά και δεν μπορούμε να ξηλώσουμε το Κέντρο, όπως «αναπλάστηκε», αφού δεν είναι μόνο το κόστος τεράστιο, αλλά και η ψυχική οδύνη των Μαρουσιωτών οι οποίοι δεν θ’ αντέξουν ένα μαρτύριο ανάλογο με αυτό του 2004. Άμεσα, όμως, και αποτελεσματικά, με συγκεκριμένες μελέτες και λειτουργικά κριτήρια, πρέπει να επέμβουμε και να απομακρύνουμε όπου μπορούμε τα κολονάκια και τους κυβόλιθους, να βελτιώσουμε τις κακοτεχνίες, να ανοίξουμε τους δρόμους, να καθαρίσουμε τα φρεάτια για να μην πνιγούμε από τις βροχές που θα βαφτίσουμε μετά την καταστροφή «ακραία καιρικά φαινόμενα». Και επιτέλους, να δημιουργήσουμε ασφαλή πεζοδρόμια και διαβάσεις, να εξασφαλίσουμε ειδικούς χώρους για στάσεις λεωφορείων και στάθμευση των Ι.Χ. και να διευκολύνουμε τη ζωή των συνανθρώπων μας με κινησιακές δυσκολίες, όντας αμείλικτοι απέναντι στην αντικοινωνική στάθμευση.
Έτσι, θα μπορέσουμε να ξαναδώσουμε ζωή στο Κέντρο της πόλης μας. Να τονώσουμε και πάλι το Εμπορικό μας Κέντρο. Το Μαρούσι δεν ήταν – ΕΙΝΑΙ το εμπορικό κέντρο των Βορείων Προαστίων.
Προτάσεις υπάρχουν πολλές. Μπορούμε να δώσουμε οικονομικά κίνητρα σε νέους επιχειρηματίες. Να προγραμματίσουμε την ανάπλαση όψεων κτηρίων και καταστημάτων, ώστε να αναβαθμίσουμε αισθητικά το Εμπορικό Κέντρο. Να προβλέψουμε για την έκπτωση ή απαλλαγή από τα δημοτικά τέλη συγκεκριμένων κατηγοριών καταστημάτων. Να πραγματοποιήσουμε «παραπληρωματικά» έργα για την τόνωση της εμπορικότητας (π.χ. την κατασκευή σταθμού μετεπιβίβασης στη Νερατζιώτισσα, με δωρεάν χρήση για όσους ψωνίζουν από το Εμπορικό Κέντρο).
Οι προτάσεις και οι δεσμεύσεις της «Επόμενης Μέρας» είναι ξεκάθαρες. Δεν πρόκειται ποτέ να υποσχεθούμε όσα δεν μπορούμε να κάνουμε. Και δεν πρόκειται ποτέ να κάνουμε όσα δεν υποσχεθήκαμε. Ειδικά σε ό,τι αφορά το Εμπορικό Κέντρο της πόλης μας και τους ανθρώπους του, που αξίζουν τη φροντίδα μας και όχι την ταλαιπωρία των τελευταίων ετών.
Ο Αιμίλιος Περδικάρης είναι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
με τον συνδυασμό «Μαρούσι, Επόμενη Μέρα!» του Πάνου Aλεξανδρή
