Tι ’χες Μάη μ- ’τι ’χα πάντα! Ο Μάιος μας έφτασε/εμπρός βήμα ταχύ/να τον προϋπαντήσουμε/ παιδιά στην εξοχή…
Αυτήν την ελληνική εξοχή, όπου η βρώμα και το μπάζο του κάθε «νοικοκύρη» που ξεβρομίζει ή επισκευάζει τη «σπηλιά» του, είναι διάσπαρτα και «κοσμούν» με τον ελεεινότερο τρόπο, δάση, παραλίες, ρεματιές, ποταμούς, γκρεμούς, πλατώματα, ξέφραγα οικόπεδα… Μακριά από τη σπηλιά μας να ’ναι, και όπου να ’ναι! Τέτοια είναι η παιδεία του Έλληνα, τέτοιος είναι ο πολιτισμός του. Των σπηλαίων…
Μας έχει κάτσει ο στίχος που λέει «όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει», και τον κάναμε σλογκανάκι γιατί μας βόλεψε. Σαν αυτό που λέει ο Σπαθάρειος Καραγκιόζης: «Το κάναμε μόοοοδα, και μας έγινε συνήθεια»!
Κι αφού την καταντήσαμε «τη φουκαριάρα τη μάνα» μας, «σαν γριά μ’ αχτένιστα μαλλιά», ως χώρα κουρασμένων παλικαριών και εθελοντών γερόντων που βαριούνται ή δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους, γενεές επί γενεών των ελληνοτσιγγαναραίων, θα υποδέχονται τον Μάιο, στην εξοχή του μπάζου και της σκουπιδομάζωξης. Οι φωτογραφίες μας, απειροελάχιστο δείγμα, της αισθητικής, οικολογικής, συνειδησιακής μας αφασίας.
Τοπία… «απείρου κάλλους» προερχόμενα από την απύθμενη ελαφρότητα με την οποία προσεγγίζουν οι Έλληνες όλα τα θέματα που σχετίζονται με τα παιδιά τους. Αυτά που αφορούν στο παρόν και στο μέλλον τους. Εκείνο δε που κάνει κατάπληξη, είναι το γεγονός, πως ενώ ο σημερινός Έλληνας, έχει ανέβει μορφωτικό και βιοτικό επίπεδο και οι πηγές πληροφόρησης και «εκπολιτισμού» του είναι κατά πολύ περισσότερες και πλουσιότερες από εκείνες των προηγούμενων γενιών, δεν εννοεί να ξεφύγει από τα σύνδρομα της «ψωροκώσταινας». Μορφώνεται, ταξιδεύει στην Ευρώπη τουλάχιστον και βλέπει συμπεριφορές. Επιστρέφοντας, έχει να το… λέει για τις διαφορές ως προς την κουλτούρα των Ευρωπαίων ή «των ξένων»,… πλην όμως, Έλληνας πηγαίνει, Ελληναράς γυρίζει, κι άντε να του θίξεις τα… «δικαιώματά» του!!!
Πάντως, ο Μάιος του 2009 έφτασε. Η «Εργατική Πρωτομαγιά» η οποία εορτάζεται -για τους Αγώνες της εργατιάς- ως Απεργία, πέρασε στο παρελθόν. Όσο για το στίχο του ποιητή:«Όταν το γαρύφαλλο του δειλινού, ίδια μπορεί να το μυρίσει κι ο ποιητής και ο προλετάριος», μακρινό όνειρο φαντάζει, αφού τέτοιες εικόνες, προϋποθέτουν και το ανάλογο Περιβάλλον. Και η Ελλάδα, με τους ανά την επικράτεια μακρυχέρηδες, βρέθηκε για άλλον ένα Μάη, να εορτάζει τα σχετικά του μήνα, μέσα στα απόβλητα της… «βαριάς βιομηχανίας» της, που είναι ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ! Φανταστείτε τι θα γινόταν εάν δεν ήταν.
Από την Εύβοια, με περιβαλλοντικούς χαιρετισμούς.
ΤοποΓράφει η Θέμις
